Op een werkdag die zoals altijd begon, gebeurde er iets vreemds.
`Mogge Jan,´ zei Joop bij het binnenkomen van de koffiekamer
`Jan,´ zei Joop terwijl hij bladerde in de krant.
De komende drie uur wisselden de twee mannen geen woord met elkaar. De één bladerde door de krant en de ander staarde uit het raam. Op zich niet vreemd ware het niet dat de één dyslectisch en chronisch vergeetachtig was en de ander blind.
Opeens werd er op de deur geklopt!. Joop viel van zijn stoel en Jan sloeg met zijn hoofd door het raam. `Kom binnen!´ riep Joop vanaf de grond.
De deur ging open en twee brede mannen in uniform kwamen binnen. Eentje met een zonnebril en de ander met een parasol.
`Waar is het strand?´ vroeg er een.
`Derde straat rechts, ´ riep Jan van buiten.
De mannen bedankten de bewakers en liepen weer naar buiten. De drie uur hierna hield de een zich bezig met het plakken van de ruit en de ander bedacht hoe hij zijn vergeetachtigheid kon omzeilen.
`Ik weet nooit waar de sleutels liggen.´ mijmerde Joop
`Waar heb ik het plakband nou weer gelaten?´ mompelde Jan
`Ik moet ze eigenlijk neerleggen op een vaste plaats.´bedacht Joop
`Hé, dat stukje glas past net niet.´ sprak Jan in zich zelf
`Bijvoorbeeld in het sleutelkastje.´filosofeerde Joop
`Deze past ook al niet…´ zei Jan
`Of op de wasdroger.´ zei joop meer tegen zichzelf
`Als ik deze in de hoek doe, dan moet deze daar passen. Ging Jan ongestoord
verder
`Nee, dat is zeer onlogisch.´ kwam Joop tot de conclusie
`Perfect, nauwelijks iets van te zien.´ riep Jan plots uit
`Misschien helpt een soort ezelsbruggetje.´ concludeerde Joop uiteindelijk
`Nu de ruit voorzichtig in de voegen zetten.´ zei Jan
`Sleutels in het zout is niet fout!” dat is een goeie dacht Joop
`Jippie! Hij zit weer.´ riep Jan tegen niemand in het bijzonder
`Briljant, ik stop de sleutels in het zoutvaatje.´ dacht Joop opgelucht

U moet weten dat Joop onder andere de taak had om de sleutels van de handboeien van de beruchte Olie D. bij zich te houden. Een taak die beschouwd kan worden als zeer gemakkelijk, maar Joop had er wel moeite mee, want hij was immers zeer vergeetachtig. Bij het zoutvaatje dacht hij: ik stop de sleutel van Olie D. gewoon in zijn eigen zoutpotje, dan kan ik ook niet vergeten van wie de sleutel is.
En zo geschiedde het, de één stopte de sleutel in het zoutvaatje en de ander had de ruit geplakt met een totaal van 145 en een halve centimeter plakband.
De inspectie die later die dag onverwacht aan kwam kloppen, zag de gebreken aan het raam. Hiervoor kregen de bewakers een boete van 13 euro en ze moesten die avond met blote voeten naar bed. Dit laatste was een extra strop voor Joop die last had van nachtelijk incidentele bevriezingsverschijnselen in zijn grote teen.

De volgende week kopte de krant dat de beruchte crimineel Olie D. was ontsnapt uit onderzoek van de inspectie kwam naar voren dat Joop geen weet had dat deze crimineel in de gevangenis zat en Jan helemaal niets gezien had. Beide bewakers werken naar mijn weten nog steeds op de gesloten afdeling van een TBS kliniek.

Categorieën: Verhalen

4 reacties

LouisP · 25 juli 2010 op 11:26

Derdesign,
ik moest het een paar keer lezen om de personen een plaatsje te geven.
Ik vind het grappig lezen. Het lijken me een paar psychopaten..

gr.

L.P.

Kok · 26 juli 2010 op 00:42

Beste Derdesign,

Ik vind het een vermakelijk verhaal. Toch ga ik even zeuren, zoals dat van een commentator verwacht mag worden ter verbetering van ons aller niveau.

[quote]De volgende week kopte de krant dat de beruchte crimineel Olie D. was ontsnapt. Uit onderzoek van de inspectie kwam naar voren dat Joop geen weet had dat deze crimineel in de gevangenis zat en Jan helemaal niets gezien had.[/quote]

Dit hadden twee zinnen moeten zijn.
[quote]De volgende week kopte de krant dat de beruchte crimineel Olie D. was ontsnapt. Uit onderzoek van de inspectie kwam naar voren dat Joop geen weet had dat deze crimineel in de gevangenis zat en Jan helemaal niets gezien had.[/quote]

Het lijkt een kleinigheid, maar de lezer moet nu puzzelend door de zin heen om te begrijpen wat er staat. En dat staat dan weer haaks op de rest van het verhaal waar je overduidelijk geprobeerd hebt snelheid in de vertelling te houden.

Verder wil ik je nog de tip meegeven die ik zo’n twintig jaar geleden van een zeer bevlogen leraar nederlands kreeg: leg je grappen er niet zo dik op. Een verhaal heeft dezelfde textuur als bier – van teveel platte humor slaat het dood. Al is het verhaal vermakelijk, het had hilarisch kunnen zijn. Olie D. staat vermoedelijk voor Oliedom en meer van dat soort flauwiteiten. Maak gebruik van de intelligentie van de lezer, vooronderstel die intelligentie en schrijf voor die intelligentie. Ik ben ervan overtuigd dat het je verhaal ten goede komt.

Het is een origineel idee, aan je fantasie ligt het waarlijk niet. Maar om een goed verhaal te schrijven is een grote duim niet genoeg…

SIMBA · 26 juli 2010 op 10:48

[quote]Op een werkdag die zoals altijd begon, gebeurde er iets vreemds.[/quote]
Ja, een werkdag begint inderdaad altijd. Jij bedoeld hier waarschijnlijk “op een werkdag, die begon zoals altijd”.

Mien · 26 juli 2010 op 18:57

Zo lust ik ze graag. Met de sleutels in het zoutvat. Een stuk beter als je vorige.
De verschrijvingen geven een toegevoegde waarde.
Heerlijk out of the blue en out the kit geschreven.

Mien Dalton

Geef een reactie

Avatar plaatshouder