Boertje van anderhalve liter en meer…

Ik geloof dat ik warempel een dag ouder begin te worden. We zijn net terug van de vierdaagse frikandellenrace; 7 nog-niet-uitgepuberde-bijna-veertigers op oude brikken van motoren (=frikandellen) rijden een paar dagen van camping naar camping alwaar onze bezigheden zich beperken tot het drinken van veel bier, het roken van één groentestick (ter vervanging van de ontbrekende groenten van het gemiddelde menu) en het uitkramen van ontzettende slappe zever. Na de eerste avond biertjes happen word ik wakker met een verschrikkelijke kater en meteen maakt de angst zich van mij meester. Het schrikbeeld wordt veroorzaakt door een visioen over mijzelf, te pletter gereden tegen een boom, als gevolg van losliggende hersenschors. U begrijpt, niet op het asfalt maar in mijn hoofd. Het is dan ook een grote geruststelling wanneer ik mister Ed op handen en voeten uit zijn tent zie kruipen en hij vervolgens niet bij machte blijkt zijn lange lichaam overeind te krijgen. De halve ochtend blijven zijn activiteiten beperkt tot kruipen en kreunen. Mister Ed is namelijk onze ‘road captain’. Hij bepaalt de route maar vooral ook de snelheid waarmee we onze oude rammelbakken door de bochten jagen. Mister Ed behoort tot het soort motorrijders die niet gehinderd worden door enige vorm van angst, rijdt de banden van zijn oude Suzuki ‘rondom’ kaal. Voor de leek: dit betekent dat het profiel van de banden in zijn geheel worden opgereden, dus ook de zijkanten die door de gemiddelde rijder nooit worden gebruikt. Hoe dan ook, mijn hart houdt op met hameren bij het vooruitzicht dat Edje het deze dag heeeel rustig aan gaat doen…

Met enige weemoed denk ik terug aan de tijd dat dit soort gelegenheden en feestjes opgeleukt werden door enorme hoeveelheden drank in alle soorten en kleuren, voorgedraaide jointjes en andere genotsmiddelen zonder angstaanvallen de dag erna.

Zoals enkele jaren geleden toen bv iemand na een potje poepen zijn eigen duim amputeerde omdat een broekspijp het enige bleek te zijn waarmee hij zijn gat kon kuisen; de broekspijp moest eraf maar het mes blijkt te scherp. Probeer die duim er maar weer eens aan te krijgen om vier uur ’s morgens in de middle of nowhere in La belle France. De regelmatige lezers van ColumnX herkennen deze persoon.

Ik wordt licht sentimenteel als ik terugdenk aan die keer dat diezelfde Godspeed naast mijn bed op de grond vredig lag te slapen en een boertje liet. Een boertje van zo’n anderhalve liter wel te verstaan. Eén liter wodka en een halve liter maagzuur vloeide na een korte ‘bwuah’ over mijn vloerbedekking. Ik kon er op dat moment niet echt mee zitten. Het meisje in mijn bed wel. Die ochtend werd de inmiddels tot stevige pannenkoek gemuteerde kost met een vleesschep van de vloer getild en verwijderd. Pas daarna merkte de boosdoener dat ik tapijttegels had. Met de vleesschep werden even later de eitjes omgedraaid.

Op zo’n feest kon het ook gebeuren dat mijn verwarmings-ketel-kast werd omgetoverd tot darkroom. Jojo kwam de woonkamer binnen met de vraag of we allemaal even naar boven wilden komen. Wij met z’n allen naar boven. Jojo trok de bewuste kast open en daar lagen J. en N. Naakt, in standje 69. J zei ‘hoi’ en N. kleurde een beetje rood maar zoog ondertussen zo hard aan J.’s joystick dat ik even vreesde dat mijn tapijt in J.’s rectum zo verdwijnen.

Deze leuke dingen worden blijkbaar schaarser naarmate men ouder wordt. Of een vaste vriendin krijgt. Hoewel de eerste verjaardag van mijn vriendin werd afgesloten met een massale vechtpartij in mijn woonkamer, als gevolg van een mayonaise-incident, worden de feestjes steeds rustiger. De afsluiter van dit tijdperk werd ingeluid op mijn 30ste verjaardag.

Mijn schatje kwam tegen middernacht naar beneden met de mededeling dat een snol in SM kleding in onze badkamer zat. Meteen daarna werd ik door de jongens van de motorclub onder mijn oksels gevat en op een stoel gesleurd. Wakko Jaco’s ‘Thriller’ knalde door mijn woonkamer en de SM snol kwam dansend de kamer in. Een stripper. Yes! Fuck, nee bedoel ik… mijn meisje is erbij. En hoe. Met een gezicht dat niet veel goeds voorspelde aanschouwde zij de joelende meute en vooral mijn gezichtsuitdrukking. Ik voelde mij steeds ongemakkelijker naarmate meer kledingstukken op de vloer vielen en toen de dame in kwestie eenmaal haar stripact had voltooid dacht ik klaar te zijn met mijn beproeving maar tot mijn grote schrik begon de act toen pas echt. Er volgde een floorshow waarvoor je in onze hoofdstad wel een paar geeltjes extra mag trekken en toen de juffrouw met haar gladgeschoren schoot zich over mijn lichaam wilde draperen ging de muziek even uit en klonk er een stem: ‘als je het godverdomme waagt… schop ik je mijn maat 38 vol in je ***’. De stripper keek naar mijn schatje en wist instinctief dat zij haar meerdere had gevonden en besloot rechtsomkeer te maken.

Nee, tegenwoordig gaat het toch allemaal heel anders. De braspartijen worden teruggebracht tot één motortourweekend per jaar. Dan kom je soortgenoten tegen die wanhopig proberen nog een keer de ruige jongen uit te hangen maar eigenlijk niet veel verder komen dan een weke afspiegeling daarvan.
Ondergetekende incluis…