Bonbonton

Nummer 22 · 4 februari 2020 op 12:25

Oh oh zo’n tante… nu ken ik een man, niet familie, geen vriend of zelfs een kennis. Nee, zo’n man die met een vierpotige schijtert formaat Boxer, voorbij sjokt met zijn hond. Ik neem aan het zijn hond is gelet op het volgzaam en op commando stilstaan gedrag, dat het zijn hond is of tenminste dat ze elkaar begrijpen. Zo’n man meestal een lange jas aan, ja zelfs als de temperatuur zo’n lange jas overbodig maakt, maar het kan zijn dat die voorbijsjokkende man gewoon zo’n jas altijd draagt en mogelijk onder een douche met water dat zo’n jas moet testen, maar dat weet ik dus niet. Ik zie hem lopen met de hond. De man is corpulent en dat zie ik vanuit mijn huis met lange ramen tot aan de grond, als hij de lange jas niet gesloten heeft. Dan puilt zijn buik over zijn broekrand, meestal een jeans in een vale kleur, daaronder sneakers. Deze man met hond aan de lijn, sjokt voorbij en ik zie hem aks ik me in mijn huis bevindt en in de stoel dat mij uitzicht biedt naar de voortuin, mijn voortuin. Overigens de enige voortuin waar de natuur,onder lichte bewerking, de natuur mag blijven. De andere 7 voortuinen zijn, zoals er in verkoop praatjes advertenties staat’ onderhoudsvrij’ met hier en daar een gevulde bloembak uit de serie ‘ me too’. Die man dus zie ook terugkomen als de winkel nog niet gesloten is. De bonbonwinkel, nee een patiserie met exclusieve handgemaakte bonbons en verkocht worden in goudkkleurig met een sluiting dat mij doet herinneten aan Japanse vouwkunst. De man heeft, teruglopend met de hond aan de lijn dat zijn rechterhand vasthoudt, in zijn linkerhand de doos, naar ik vermoed gevuld met bonbons want wat zou zijn reden kunnen zijn om een lege doos op zijn linkerhandpalm mee te nemen naar zijn bestemming. Deze man is de bonbonman, corpulent maar ik zie hem niet meer. Uit gesprekken , tijdens mijn loopje naar de glasbak , hoorde ik dat de man plotseling overleden is en de hond naast hem lag. De kamer waar hij gevonden werd door een thuishulpverlener, tenminste dat hoorde ik, lag de man tussen lege doos bonbons dozen in allerlei formaten. 1 bonbon had hij nog in zijn open mond, bijna gesmolten. Een bonbon van licht gekleurd chocola, gevuld met
een mousse van walnoot, slagroom. Opmerkelijk was een glimlach op het gezicht van de man. Dus pas op met bonbon overmatig versmadende bonbonners, maar alles wat hierboven staat geheel terzijde. Wie die man was, hoe hij heette, tsja..