Hoe moet ik het ze nu duidelijk maken, dat is mijn probleem. De boodschapper heeft het altijd gedaan. Een soort klokkenluider eigenlijk, maar dan in het klein. Ging het nou maar om een blijde boodschap. Maar nee, ’t is een vervelende boodschap; voor de ontvanger maar ook voor de verstrekker. Een metafoor voor twee verschillende werelden die nog maar weinig gemeen hebben, twee verschillende talen spreken. Iedere dag moeten er boodschappen worden gedaan. Geen dag kan er worden overgeslagen want de vele magen moeten worden gevuld. Ik heb de kinderen al zo vaak gezegd dat ze een tas mee moeten nemen, maar dat vertikken ze gewoon. Even logisch nadenken doet mij beseffen dat de dagelijkse aanschaf van een plastic draagtas gedurende de tien jaar dat wij nu een gezin vormen de volgende simpele rekensom oplevert: 10 x 52 x 6 x € 0,15 = € 468,- . Spreek je ze er op aan dan kijken ze alsof ze water zien branden.

De gemakzucht waarmee jonge mensen alles maar vanzelfsprekend vinden, alsof de wereld altijd al een luxueus oord is geweest waar ieder recht heeft op alles wat zij heeft te bieden. Ja, ja, het geld groeit aan de bomen en het is er alleen maar om zo snel mogelijk uitgegeven te worden. Maar ze zullen toch eenmaal moeten begrijpen dat elke cent die je onnodig uitgeeft niet een tweede keer uitgegeven kan worden. Met andere woorden; dat je elke cent die je in je zak houdt uiteindelijk kan aanwenden om iets aan te schaffen wat wel belangrijk of wenselijk is.

Alles draait om het inzicht dat er voor elke euro gewerkt moet worden. Nu zijn dat nog de ouders en dat staat relatief gezien nog ver van hun bed. Maar straks zullen ze zelf die vertaalslag moeten maken. Wil je niet werken dan ontvang je geen geld. Wil je geld, dan zul je er voor moeten werken. Pas dan komt hopelijk het besef van de waarde van een simpele cent.

Datzelfde geldt voor de inzet op school in relatie tot de positie die later in de maatschappij kan worden ingenomen. Des te beter de leerprestaties nu, des te groter de kans dat je later een aantrekkelijke baan kunt vinden, zodat je uiteindelijk een inkomen kan verwerven waarmee je al die jeugddromen zou kunnen realiseren. Maar daar hebben ze nu nog geen boodschap aan.

Toch heb ik nog de ijdele hoop dat er iets van de boodschap is overgekomen.

Categorieën: Maatschappij

KawaSutra

Columnist (nou ja) van 2005 t/m 2012 Een voorzichtige comeback in 2017 Het leven, daar gaat het om!

21 reacties

Eddy Kielema · 14 augustus 2006 op 13:08

[quote]De gemakzucht waarmee jonge mensen alles maar vanzelfsprekend vinden, alsof de wereld altijd al een luxueus oord is geweest waar ieder recht heeft op alles wat zij heeft te bieden. [/quote]
Je klinkt als iemand die de oorlog nog heeft meegemaakt, Kawa! 🙂 Maar een beetje gelijk heb je natuurlijk wel.

DreamOn · 14 augustus 2006 op 13:12

Misschien kun je ze voor sinterklaas allemaal hun eigen boodschappentas geven. Met daarbij een gedicht, dat ze iedere keer als ze een tas kopen een boete krijgen van vijftien eurocent.
Dat geld moeten ze aan jou geven, dus dat is over 10 jaar toch zo’n slordige 468 euro!

Leuke column Kawa!

senahponex · 14 augustus 2006 op 13:30

Oh zo waar wederom een topper

klapdoos · 14 augustus 2006 op 14:22

Kids beseffen vaak de waarde niet van het hun gebodene. Totdat ze zelf gaan werken, dan schrikken ze zich het schompes dat alles ineens zo duur is voor ze….Jong leren dat alles niet vanzelfsprekend is en was, dat is helaas geen gemeengoed meer voor jonge ouders. Maar ik kom nog uit een generatie dat je flessen moest inleveren bij de kruidenier, anders had je geen zakgeld voor het weekend….Long time ago hoor..
Mooie en ware tekst was dit wederom..
Groetjes van leny

Mosje · 14 augustus 2006 op 14:45

Nou Kawa, met alle respect, maar wel een erg patriarchaal stukje hoor. Goh, de jeugd van tegenwoordig toch. Die kinderen moesten eens weten wat wij allemaal meegemaakt hebben, dan piepten ze wel anders.

Overigens laat jij ze de verkeerde supermarkt bezoeken. In die van mij kosten de plastic tuutjes slechts tien eurocent, en dat scheelt op tienjaarbasis toch al gauw zo’n 156 euro!
😉

pepe · 14 augustus 2006 op 18:11

Een ware column, hoewel ik me afvraag of dit alleen geldt voor de jeugd. Dat geloof ik namelijk niet.

Nog even dan hebben we geen tas meer nodig voor onze boodschappen. Die kun je nu al via internet thuis laten bezorgen, en dat wordt alleen maar meer.

WritersBlocq · 14 augustus 2006 op 18:45

Helemaal waar, en ik zou ook dat geld van hun zakgeld aftrekken ofzo, creatief oplossen.
[quote]zodat je uiteindelijk een inkomen kan verwerven [/quote]
kunt verwerven, toch? of kan het allebei? kweettutniet, groetje van WeetBeetje 😀

Li · 14 augustus 2006 op 23:01

Ik kan mezelf helemaal in deze column vinden Kawa want ik heb ook twee van die zakpakkers in huis. Ik erger me rot aan deze geldverspilling. Maar ja, ik stam nog uit de oudekrantenophaaltijd.

Die tip van Trudy gaat sint hier in huis toepassen 😀

Li

DreamOn · 15 augustus 2006 op 00:28

Drong later pas door in mijn blonde hoofd: wat een mooie, dubbele titel!! Ik dacht eerst: Boodschap, wat een simpele titel.
Maar nu snap ik em!
En ik zal voortaan altijd aan jou denken als ik een plastic tasje koop in de supermarkt…. 😀

Ma3anne · 15 augustus 2006 op 06:42

[quote]De gemakzucht waarmee jonge mensen alles maar vanzelfsprekend vinden, alsof de wereld altijd al een luxueus oord is geweest waar ieder recht heeft op alles wat zij heeft te bieden[/quote]
Ik wil de volwassenen de kost niet geven, die zo in het leven staan. Vind je het gek, dat jongeren dan zo gaan denken?

Tip: maak een potje waar je telkens 15 cent indoet als ze geen tasje nemen. Een lijstje erbij, welk kind het betreft. Als het echt de spuigaten uitloopt, moet dit een aardig sommetje zijn na een jaar, waar je iets leuks mee gaat doen met de kids die het meeste geld hebben uitgespaard.
Sja, ik roep maar wat hoor. 😉

KingArthur · 15 augustus 2006 op 12:53

Ik begrijp de boodschap die je wilt brengen maar wat mij betreft sla je hier de plank mis. Zoals Eddy opmerkte je klinkt alsof je de oorlog hebt meegemaakt.

Het voorbeeld van de draagtas dat je aanhaalt zou ik op een andere manier aanpakken. Je legt het accent namelijk op die altijd weer klote centen terwijl het daar niet om draait. Het gaat namelijk hier om tevredenheid (wie het kleine niet eert…) en BEWUST ZIJN (ik refereer hier graag naar Achteruitkijkspiegel).

Zelf heb ik een walgelijke hekel aan plastic maar ontkom er niet aan om soms ook zo’n draagtas te moeten kopen omdat het niet meer in mijn linnen tas past. Leg eens uit welk een belasting al dat plastic op het milieu legt. Maakt iemand dat vrolijk?

KawaSutra · 15 augustus 2006 op 15:07

[quote]Ik begrijp de boodschap die je wilt brengen maar wat mij betreft sla je hier de plank mis. Zoals Eddy opmerkte je klinkt alsof je de oorlog hebt meegemaakt.[/quote]

@King, ik begrijp ook wat jij wilt zeggen. Maar de woorden van mijn ouders over zuinigheid en de hongerwinter staan bij mij in mijn geheugen gegrift. Overigens niet op een vervelende manier maar het heeft mij zeker de nodige bewustwording bijgebracht die ik bij jongeren niet meer terug vind, zonder te willen generaliseren.
Natuurlijk was die boodschappentas een kapstok voor mij om deze boodschap proberen over te brengen. Dat daar ook nog een millieuaspect bij komt kijken is zeker waar. Maar om dat te onderkennen moet er op zijn minst al sprake zijn van bewustwording. De jeugd is nou eenmaal gevoeliger voor geld dan voor de kwaliteit van het millieu. En dat is voor mij de realiteit, hoe graag ik dat ook anders zou zien.

Iedereen weer bedankt voor de reacties en nuttige adviezen.

Kees Schilder · 15 augustus 2006 op 15:43

[quote]Des te beter de leerprestaties nu, des te groter de kans dat je later een aantrekkelijke baan kunt vinden, zodat je uiteindelijk een inkomen kan verwerven waarmee je al die jeugddromen zou kunnen realiseren. Maar daar hebben ze nu nog geen boodschap aan.[/quote]

Onzin.Mijn school deed ik elk jaar weer met de hakken over de sloot.Soms zelfs haalden mijn hakken het niet.Toch heb ik het tot nu toe prima gered.

[quote]De gemakzucht waarmee jonge mensen alles maar vanzelfsprekend vinden, alsof de wereld altijd al een luxueus oord is geweest waar ieder recht heeft op alles wat zij heeft te bieden[/quote]

Laat ze lekker.Dat gemier en gezanik over de toekomst en dat van de wieg tot het graf gedoe,word je alleen maa bekrompen van.

Naomi · 15 augustus 2006 op 16:03

Beetje moraliserend, maar wel gelukt, want ik voel me aangesproken hoor! Ik gebruik de tasjes wel opnieuw in de vuilnisemmer, is wel een beetje minder erg toch? Blijf positief: ze doen tenminste nog wel de boodschappen!

KawaSutra · 15 augustus 2006 op 17:57

[quote]Laat ze lekker.Dat gemier en gezanik over de toekomst en dat van de wieg tot het graf gedoe,word je alleen maa bekrompen van.[/quote]
Ja Kees, dat moeten we inderdaad niet hebben. Want dan sla je door naar de verkeerde kant. Maar ik vraag me wel af wat jij dan onder opvoeden verstaat. Ik dacht dat het de bedoeling was om je kinderen toch nog wat normen en waarden bij te brengen. Gezien de discussie van de laatste jaren over de tekortkomingen op dat gebied van de hedendaagse ouders.
Overigens best om trots op te zijn dat je het ook zonder huiswerk gered hebt. Ik zou willen dat dat voor alle scholieren opging, dan was er ook geen probleem van ontspoorde jongeren. Och Kees, je weet dat de meeste ouders pas gerust zijn als de kinderen een vaste baan binnen bereik hebben. 🙂

En als je toch nog een poging doet om op te voeden kan dat best weleens wat moralistisch overkomen. Maar dat moralistische was niet aan het adres van CX-ers bedoeld hoor, Naomi.

Wat is het nou voor kleine moeite om thuis tegelijk met het boodschappengeld even een plastic tasje in je zak te stoppen.
Dat was de boodschap, niets meer en niets minder. Maar de toonzetting had wel iets positiever gekund en ik ben al heel tevreden inderdaad dat er iedere dag weer boodschappen gehaald worden. 🙂

Trukie · 15 augustus 2006 op 21:54

Lang leve het linnen-tasje-tijdperk. Vorige week kreeg ik er weer een op de boekenmarkt.
Trots prijk ik er mee in de supermarkt.
Maar mijn doosje met plastic tasjes voor hergebruik wordt nu wel snel leger en leger.
Daar komen over niet al te lange tijd problemen van.
Weer een column over na te mijmeren.

Kees Schilder · 16 augustus 2006 op 09:02

[quote]Och Kees, je weet dat de meeste ouders pas gerust zijn als de kinderen een vaste baan binnen bereik hebben. [/quote]

Ik niet!Ik ben pas gerust als ze gelukkig zijn door dingen te doen die ze echt willen.Waar ze hun hart in kunnen leggen.Een vaste baan is niet zaligmakend.Wegmiezeren in een kantoorbaan van 9 tot 5 is ook niet alles.Vooral niet wanneer je daarin blijft omdat het nu eenmaal een vaste baan is.ik heb mijn 4 kinderen altijd voorgehouden dat ze moesten gaan voor wat ze wilden.Dan maar eens een mislukking of afzien.Daar leren ze van.
Ook houd ik ze voor dat ze drie dingen centraal moeten stellen in hun leven:één:oordeel niet. Twee:doe nooit iets wat een ander kan schaden.En drie:(maar) laat je nooit piepelen.

Normen en waarden zijn prima maar laten wij a.u.b. niet teruggaan naar de jaren vijftig.Getver!

[quote]Gezien de discussie van de laatste jaren over de tekortkomingen op dat gebied van de hedendaagse ouders.[/quote]

90% van alle ellende die we nu tegenkomen kan worden voorkomen door meer belangstellig te tonen voor de zaken waar kinderen zich mee bezig houden.
Doodnormale interesse! Inleven in de vragen die kinderen hebben.Inleven in de kinderen zelf.
Klaarstaan als ze jou nodig hebben.
Maar dat doen de meeste ouders niet meer.Te gefrusteerd als ze zijn door hun dwangmatige leventje met vaste banen met waardevaste pensioentjes en klonterige bonusjes aan het eind van het jaar. Daarom zitten ze vadsig achter de TV, te dromen hoe ze hun dromen in rook zagen vervliegen, niet meer bewust van de groeipijnen van hun eigen kinderen.
How! Ik heb gezegd.

senahponex · 16 augustus 2006 op 11:38

[quote]Een vaste baan is niet zaligmakend.Wegmiezeren in een kantoorbaan van 9 tot 5 is ook niet alles.Vooral niet wanneer je daarin blijft omdat het nu eenmaal een vaste baan is.ik heb mijn 4 kinderen altijd voorgehouden dat ze moesten gaan voor wat ze wilden.Dan maar eens een mislukking of afzien.Daar leren ze van.[/quote]

Kees
Dit zijn nu prachtige normen en waarden heb je zeker op school geleerd 😀 😀

Dees · 16 augustus 2006 op 20:47

De waarde van geld komt ook pas als je er zelf mee rond moet komen, ik was daar niet heel anders in, jij wel?

En tas vergeten, doos (als in neem een doos mee, niet als in schelden op je kids), helpt dat niet!?

KawaSutra · 17 augustus 2006 op 01:53

[quote]Ik niet![/quote]
Ik had het ook over de meeste ouders, Kees! 😀
Het grootste deel van je betoog kan ik volledig onderschrijven. Maar alleen met creativiteit en vrijheid van tijdsbesteding komen de meesten er niet. Kinderen zijn maar eventjes kinderen, vervolgens zijn ze de rest van hun leven volwassenen en zullen ze toch op de een of andere manier een volwassen plaats in moeten nemen in de maatschappij. Daarop kun je ze o.a. voorbereiden door al die oudereigenschappen toe te passen die jij voorstelt. Maar een beetje stimulans om ook iets structureels te doen met je gaven lijkt me niet verkeerd.
Wat zou je er eigenlijk van zeggen Kees als één van je kinderen inderdaad in een kantoorbaan verzeild raakt van 9 tot 5 en daar misschien zelfs nog wel gelukkig mee is? 🙂

@Dees:
De waarde van geld werd mij duidelijk tijdens het jarenlange vakantiewerk in de bollen. Gelukkig zijn er nog zat jongeren die zich i.i.g een deel van de vakantie bezighouden met vakantiewerk. Overigens ook de rest van het jaar met allerlei bijbaantjes. Tegenwoordig moeten ze ook wel gezien de enorme vaste lasten die ze zich nu al op de hals halen in de vorm van mobieltjes en abonnementen etc. Maar dat vind ik prima, daar leren ze van.

En over doos durf ik niet eens meer te beginnen tegen de meiden. Ik ben bang dat ze dat ook verkeerd interpreteren. 😀

Kees Schilder · 17 augustus 2006 op 09:17

[quote]Wat zou je er eigenlijk van zeggen Kees als één van je kinderen inderdaad in een kantoorbaan verzeild raakt van 9 tot 5 en daar misschien zelfs nog wel gelukkig mee is? [/quote]

Dan zou ik daar uiteraard gelukkig mee zijn, dat lijkt me duidelijk

Geef een reactie

Avatar plaatshouder