Boos kindervraagje

Margrietje, zes jaar oud vond het spannend, ja heel erg spannend, want ze zou voor het eerst op bezoek naar oom Jeffrie en hij woonde een eind weg, daarom zouden ze met de trein gaan. Mama had geld gekregen van oom Jeffrie om gauw eens op bezoek bij hem te kunnen komen. Sinds dat papa en mama gescheiden waren had mama weinig geld. O, ja brood en melk en af en toe wat chips en koek konden ze wel kopen, maar vakanties op een camping zoals ze graag eens wilde, dat kon dan weer niet.
Margrietje zuchtte en pakte haar koffer in. Die Jeffrie wat was dat nou voor een oom?. Hij was geen broer van papa of mama. Zelfs oma en opa kenden oom Jeffrie niet en waren verbaast toen ze er naar had gevraagd en vooral ook dat ze in de kerstvakantie niet bij hun kwamen logeren.

Margrietje zag haar pap niet meer zo vaak omdat zijn vriendin Johanna, niet zo goed tegen alle vragen kon die zij stelde. Margrietje voelde zich een beetje naar toen ze aan die boze, ongeduldige reactie dacht, toen ze vroeg waar de ogen en vleugels waren van de kip en of die net zo uitgerukt waren als de pootjes? Ze had het op tv gezien, en vroeg zich dat plotseling hardop af aan tafel, toen ze daar op bezoek was. Toen was er een nare stilte gevallen er werd niks meer tegen haar gezegd.

Haar papa had haar spullen na de maaltijd ingepakt en gezegd kom Margriet je gaat weer naar je mama toe. Terwijl ze daar nog niet eens had geslapen. Haar nieuwe pyjama niet had geshowd. Thuis had mama had haar getroost en gezegd, hier mag je alles vragen hoor. Samen hebben ze toen maar een vegetarische pizza gegeten.

In de trein was het best leuk, mama had wat koekjes voor onderweg en straks zou ze nog een zakje patat krijgen was haar beloofd.

Toen de trein stopte stond daar een vreemde man die naar hun zwaaide. Hij was mager en lang en hij had van die rare sandalen aan. Margrietje had hem een hand gegeven. Mama zoende hij en omarmde haar. Samen leken ze zo blij en verheugd. Mam lachte verlegen naar Margrietje. Die gelijk nukkig en afwerend toekeek en direct dacht, zal ik het hem ook eens gaan vragen? Misschien kunnen we nog vandaag met de trein terug naar huis.