Borsten en macho’s

Als ik op mijn racefiets op een fietspad in de natuur kan rijden, bij mooi zonnig weer, blijft er voor mij niet veel te wensen over. Maar soms krijg je het toetje gewoon in de schoot geworpen. Een meisje van een jaar of 18 dat me op skates tegemoet kwam, voerde een zorgvuldig geplande actie uit op het moment dat we elkaar tot ongeveer 10 meter genaderd waren. Juist toen ik mijn blik op haar richtte trok het meisje, dat trouwens erg mooi was, pardoes haar shirt omhoog en liet me haar borsten zien. En die waren ook meer dan de moeite waard. Het was voorbij voor ik aan reageren kon denken. Die reactie werd een brede grijns maar wel met een beetje spijt, want ze reed door. Een meisje kan zich zo’n actie permitteren. Je voelt dat daar niets mis mee is. Het overkomt je niet elke dag maar als je om je heen kijkt weet je dat veel meisjes en vrouwen graag hun lijf showen, de één wat meer de ander wat minder. Van strakke broeken en bloesjes tot eindeloze vlakten blote huid. Ik juich dat van harte toe en ik schrijf er graag over. Dat laatste onder andere omdat het zo’n onderwerp is dat bij zorgvuldige bestudering nogal banaal blijkt te zijn. En ik heb een zwak voor het banale achter de realiteit. Het zou eigenlijk vreemd zijn als er niet gewoon hormonen, rolpatronen en natuurwetten achter zaten. De vrouw verleidt, de man versiert, er komen kindertjes en zo blijft de menselijke soort in stand. Kleding of het ontbreken daarvan heeft alles met verleiding en dus met seks te maken. Maar als je dat hardop zegt ben je een seksist.

Een meer populaire opvatting is dat het uitdagende vertoon met het verleidelijke vrouwenlijf te verklaren is uit onzekerheid. Onzekere meisjes zouden bevestiging zoeken via hun lichaam. Maar waarom zoeken ze die bevestiging dan niet door een mooi boek te schrijven, tv ster te worden of carrière te maken in het bedrijfsleven. Het antwoord zou kunnen luiden dat nu eenmaal niet alle vrouwen gelijk bedeeld zijn met talenten maar wel allemaal over een lichaam beschikken. Als die verklaring klopte zouden het dus de talentloze ‘domme blondjes’ zijn die hun lichaam in de strijd werpen. Maar daar klopt niets van. Als de gelegenheid zich voordoet, zetten ook succesvolle schrijfsters, filmsterren en vrouwelijke captains of industry de schaar in hun kleding. Het zou natuurlijk best kunnen dat ook al die succesvolle vrouwen onzeker zijn. Maar wat zegt het begrip onzekerheid tegenwoordig nog? Als je niet met de bekentenis komt onzeker, ja zelfs verlegen te zijn, word je niet meer serieus genomen. Zelfs mannen met succes laten zich in interviews graag ontfutselen een heel klein hartje te hebben. Maar zij houden hun kleren gelukkig aan.

We zijn dus terug bij de vraag hoe het komt dat vrouwen van jong tot steeds ouder, van slim tot dom blondje met elkaar gemeen hebben dat ze nauwelijks kleding aan hun lijf verdragen. Maar die vraag was eigenlijk al beantwoord want mannen hebben ook een eigenschap die moeilijk te onderdrukken is: Machogedrag! En dat heeft er alles mee te maken. Haantjes kunnen alleen haantje spelen als de hennetjes zich als hennetjes gedragen en vice versa. Het is bewezen dat vrouwen, vooral in de vruchtbare fase, best op machogedrag vallen. Je ontkomt er als man dus haast niet aan om je in ieder geval een beetje macho te gedragen. Je moet van aanpakken weten, anders rijden al die meisjes op skates die hun borsten laten zien, natuurlijk door.