Burenruzie.

Juist toen ik terugkeerde van de kampwinkel,kon ik nog net meemaken hoe het jonge stel met opspattend grint en met een loeiende motor van hun dikke BMW,de dubbel-assige caravan van zijn staanplaats sleurde en vertrok. Het waren mooie buren geweest, die nog jonge Duitse kampeerders naast me.
Hij vertrok meestal vroeg in de middag met een van zijn super-fietsen,gemaakt van carbon-fibers en titanium,sportief gekleed,met helm en verder geheel overeenkomstig de vigerende codes en ongeschreven wetten in het mondaine wielercircuit.
Zijn rugzakje was ongetwijfeld gevuld geweest met twee soorten zonnebrand en extra sportdrankjes,rijk aan essentiele micronutriënten en vitamines en vanzelfsprekend bars en repen,barstens vol langzame koolhydraten en vezels.

Zij vlijde zich meestal kort na zijn vertrek op de inklapbare design-zonnebank in zilver- melallic en droeg dan meestal een geraffineerd zijdezacht,mediterranée-blauw badpak.
Ze had ook “gebodypaint” kunnen zijn,alle details van haar prachtige gestalte ,tot de fijnste rondingen rondom haar borsten en buik waren zichtbaar.
Zelfs een klein plooitje was onomfloerst waarneembaar geweest,daar waar de zachte welving van haar pubis eindigde, en het Portugese zonlicht driehoeksgewijs en jubelend smalle doorgang vond tussen haar gebruinde benen.
Niet ordinair of vulgair,maar ingetogen, natuurlijk en onbeschrijfelijk mooi.

Haar partner was niet de enige mooie man met zekere vaardigheden op de camping geweest en dagenlang heb ik danook een proces gadegeslagen tussen twee elkaar verder onbekende mensen, waarvan ik het bestaan nooit heb vermoed.
De verfijning en vervolmaking van wat in de dierenwereld gewoon een paringsdans heet,en waarvan ik de meeste uitingen bij gebrek aan fijne besnaardheid gemist moet hebben,leidde uiteindelijk tot het verlaten van de aanvankelijk bevlogen platonische attitude, en voerde vervolgens nog verrassend snel naar het ruime bed in de dubbel-asser, die plotseling zachtjes stond te wiebelen in het septemberzonnetje en wel in een licht oplopende frequentie.
Dat laatste overigens wèl geheel overeenkomstig mijn fantasie en inzicht.

Haar sportieve partner had enige tijd na zijn vertrek juist op die dag buikkramp gekregen,trof onvoldoende of geen toiletpapier aan in zijn rugzakje en besloot zijn sportieve route te onderbreken,teneinde te kunnen anticiperen op zijn ontregelde ontlastingsdrang onder invloed van hevige krampen.
De confrontatie vond plaats juist na het meest heftige gewiebel van de caravan en was hard,ruw en onomwonden geweest,deels vanuit een geopend toilet en duidelijk waarneembaar voor de buren.
De buren links,rechts,voor en achter.
De gelegenheids-adonis verliet snel en bezweet, bijna in adamskostuum de caravan en ik benijdde
hem niet…
Eh,of wel?
Na lange tijd ben ik er achter gekomen dat mijn mening hierover sterk tostesteron-spiegel-afhankelijk is.