Bzzzzzzzzz

Het is een warme zomernacht. Het raam, met hor, staat open zodat er af en toe een verkoelend windje de slaapkamer binnenwaait. Het dekbed heb ik uit de overtrek gehaald en ik ben onder het dunne laagje katoen gekropen. Mijn armen en gezicht zijn onbedekt. Ik sla mijn boek dicht, knip het leeslampje uit en sluit mijn ogen. En ik doe ze meteen weer open want in de verte klinkt een zacht gezoem dat steeds luider wordt. Het zal toch niet waar zijn…alweer die rotmug! Ik wikkel me, als een mummie, in het laken want het monster is dol op mijn bloed. Mijn echtgenoot ligt dekbedloos te slapen en heeft genoeg bloot waaraan Mug zich kan vergrijpen. Maar nee, ze moet mij hebben en het liefst voor een aantal maaltijden per nacht.

Het wordt wel erg warm en voorzichtig steek ik mijn neus buiten het overtrek. En dat is precies waarop die bloedzuiger hoopte. Met een opgewonden gezoem doet ze een aanval op mijn reukorgaan. Nijdig klap ik in mijn handen, sla mezelf bijna een bloedneus en hoop vurig dat ik haar heb vermorzeld. Heel even blijft het stil maar al gauw vliegt Mug met spottende zoemgeluidjes langs mijn oren. Ik knip het licht aan; zo kan ik niet slapen. Koelbloedig besluit ik op muggenjacht te gaan. Maar Mug is nergens te bekennen. Ik pak een handdoek en zwaai ermee langs muren, plafond, boeken en prulletjes. Ik pak de gordijnen, schudt ze uit en wapper met wat kleding. Mug is weg en blijft weg. Ik stap weer in bed en laat het licht branden. ‘Als ik haar zie dan is ze voor mij,’ denk ik bloeddorstig. Tien minuten verstrijken, het blijft doodstil. Ik waag het erop en schakel het licht uit. Het duurt precies tien seconden voordat het bzzzzzzzzz-geluid weer aanzwelt. Nu ben ik het zat. Ik stap uit bed, pak een stick met antiprikspul en smeer al mijn onbedekte lichaamsdelen vol met stinkende smurrie. ‘Nu ben ik niet te vreten,’ grijns ik tevreden voordat ik in slaap val.

Een paar uur later word ik wakker van een jeukend gevoel aan armen, benen en gezicht. Ik ben één grote muggenbult! Dit schreeuwt om een bloedbad en ik rust niet voordat ik die vampier te pakken heb. En opeens zie ik haar; op een onmogelijke plek boven de linnenkast. Ik pak een extra lang badlaken, stap op een stoel en haal flink uit. Maar Mug heeft naast een flink zoemgeluid ook een uitstekend gezichtsvermogen. Nog voordat de handdoek de muur raakt, is ze gevlogen. Wel sla ik een vaas aan gruzelementen. Ik geef het op en hoop dat Mug nu eindelijk genoeg heeft gegeten. Ik kruip helemaal in het dekbedovertrek en sluit de opening met een knijper. Duizend-en-één muggenvraagstukken spoken door mijn hoofd. Waarom moet ik zonodig meewerken aan de voortplanting van muggen? Waarom zuigt zo’n beest zich niet in één keer helemaal vol? Waarom zijn er geen ééndagsmuggen? Waarom moeten ze mij altijd hebben?