Casino Royal

Als 21-jarige heb je natuurlijk genoeg mogelijkheden om een zaterdagavond in te vullen. De kroeg, discotheek, bioscoop en de bank zijn dan de meest gebruikelijke vormen van bezigheidstherapie. Zo af en toe besluiten we met een paar kameraden om deze ‘sleur’ te doorbreken en het vertier eens in een andere hoek te zoeken. Rien ne va plus! Limiet

Een smsje op de zaterdagmiddag was genoeg om 3 kameraden te strikken het met bloed, zweet en tranen bij elkaar gewerkte geld in de waagschaal te stellen. Een persoonlijk zwaar moment is daarbij het pinnen van het geld. Hoeveel ga ik meenemen en wat mag daarvan vergokt worden? Telkens een dilemma, 60 euro leek me een mooi bedrag.

Even slikken

Eenmaal binnen kun je een lach niet onderdrukken, oke nu gaan we echt beginnen, hier met dat geld. Alsof het zo makkelijk is. Eerst even wat rondkijken, waar zijn de goede tafels en welk spel gaan we doen. Eerdere ervaringen leren ons dat het roulette niet echt wat voor ons is, maar dat we bij het black-jack (21-en op zijn Nederlands) een hogere winstkans hebben. De helft van het speelgeld inleggen. ‘Doet u maar voor 30 euro aan fiches’ zeg ik en leg drie briefjes van 10 op tafel. ‘1,2,3 voor 30 voor die meneer’ en ik krijg welgeteld 3 fiches. Jawel, wel 3 hele fiches. De eerste ronde. Een ruiten 2 en een klaver 10, dat maakt 12 en dat is niet wat je wilt hebben. Je moet wat dus vragen om een kaart…..een koning. Shit kapot, weg 10 euro.

Tevreden

Na een paar rondes en wisselend succes heb ik mijn fiches voorgoed af moeten staan aan de oppermachtige bank. Pijnlijk, maar ja dat weet je, you win some, you lose some. Nadat we alle vier onze inleg kwijt waren probeerden we de gokautomaten. Aangezien we daar echter totaal niks van snapten waren we ook daar onze inzet, deze keer slechts 5 euro, binnen een mum van tijd kwijt. Plotseling zag ik nog een andere black-jacktafel staan. Ergens achter in de hoek was hier de minimum inzet slechts vijf euro. Kijk das nou een tafel voor ons, niet te hard, maar wel veel spelen. Laat die andere tafels maar over aan de big spenders.

Inhaalrace

Met een inzet van 20 euro (vier fiches jawel) ben ik begonnen aan een flinke inhaalrace. Ik speelde niet zelf, maar gokte mee met een kleine Japanner en zijn twee kleine vrouwtjes. Het maakte mij niet uit, ik maakte winst! Keer op keer had de man het bij het rechte eind en haalde maar binnen, soms een kleine tegenslag, maar 7 van de 10 keer winst. Aan het einde van het spel had ik nog 60 euro aan fiches in mijn handen. Ik had 100 euro kunnen hebben als ik eerder gestopt was, maar als je eenmaal de winst geproefd heb doe je dat niet. Ik was tevreden met mijn inleg en het feit dat ik niks verloren had. De andere drie hadden wel verlies, twee waren alles kwijt en de ander 20 euro, jammer maar helaas.

Kleintjes

Voordat we naar huis gaan drinken we nog even wat na bij de bar en zien maar weer eens hoe het er bij de echte tafels aan toe gaat. Een man gooit met al het gemak achter elkaar honderden euro’s op tafel en geeft geen kick als hij het 20 seconder later weer kwijt is. De portomonee is goed gevuld en feitelijk maakt het hem niks uit. “Wat voor ons een euro is, is voor die kerel 100 euro’ zegt een maat van me en hij heeft nog gelijk ook. Stiekem vinden we het maar wat spannend om zo maar een beetje met ons geld te gokken. Je stelt een limiet en gaat er van uit dat je dat geld kwijt bent, maar eigenlijk hoop je vurig dat je er met een ongelovelijke winst weg gaat. Stel je voor dat je toevallig de mega-jackpot pakt en naar huis loopt met een berg geld. Hoe gaaf zou dat wel niet zijn. Het zou allemaal kunnen, maar als je dan de ‘grote spelers’ ziet lopen met duizenden euro’s inleg besef je je eigenlijk maar weer dat je er in het casino totaal niet toe doet. Jij met je zestig euro bent een peulenschilltje vergeleken bij de grote jongens en daar draait het toch echt om.

Aapjes

Persoonlijk zit ik daar totaal niet mee. Natuurlijk zou ik willen dat ik zoveel geld had, maar tegelijkertijd vraag ik me sterk af of ik zoveel en zo onbesuisd zou gaan gokken. Wanneer ik me om heen kijk zie ik veel Duitsers en Japanners met bijna allemaal wel een vrouwtje (of 2) om zich heen en een bom duiten in hun zak waar je een geweldig studentenleven van kunt hebben, maar tegelijkertijd ook veel chagarijnige gezichten. Het lijkt wel alsof de rijke mensen in het casino nog rijker willen worden. Alsof het allemaal nog niet genoeg is. Ook al staan ze bij een tafel waar maar voor 10 euro gespeeld wordt, de hebzucht blijft. Natuurlijk is dat bij mij ook deels het geval. Ik wil ook graag met winst uit het casino komen, maar misschien komen we nog wel meer naar het casino om ons te vergapen aan de rijke levensstijl van sommige casinogangers en daar eens lekker op te schieten. Zo af en toe zelf eens roekeloos met geld omgaan is heerlijk, maar gelukkig doe ik het niet vaker dan dat. Voor de rest is het stomweg roddelen en aapjes kijken. Hele rijke aapjes, dat dan weer wel.