Het is zes uur in de ochtend en de zon schijnt niet. Het is piķkedonker. Alsof iemand het licht heeft uitgedaan. Je kent dat wel. Via zo’n touwtje boven het bed in een slaapkamer met gesloten verduisterde gordijnen. Daar is de bus. Ik hoor het aan de deuren die zuigend Lees verder…
Boven de kachel op de schoorsteen zie ik een heel klein mannetje huppelen. Nou ja, huppelen, het ziet er niet echt blij uit. Hij grijpt tijdens het huppelen voortdurend naar zijn voeten. Die zijn groot. Ze lijken wel in brand te staan. Telkens als hij een voet weet aan te Lees verder…
Tsja, dan even naar de slachterij waar het vlees levend hun dood tegemoet loopt. Het voorportaal van de slagerij en de voorverpakte delen van het dier. We eten dood vlees anders zijn we in het primatieve kannibalisme blijven steken. Behalve de kip! De kip, zegt u? Jawel, de commando’s to Lees verder…
Ik koester mijn oester. Een parel is het uit de Noordzee. Ik houd het graag dicht bij huis. Hij ligt gewoon op mijn nachtkastje en iedere avond kus ik hem. Soms stinkt mijn oester een beetje, maar ach, dat gaat altijd zo weer voorbij. Mijn neusvleugels zijn er aan gewend. Lees verder…
Ik zal het kort en bondig houden. Ik heb het hier immers over Bondigoux. Zwaar getroffen in de Middeleeuwen, in zwarte tijden. Een klein dorpje in Occitanie. Amper 500 inwoners telt het dorpje nog, dat ooit floreerde. Toe er nog katharen rondliepen hielden ze stand tegen de Spaanse inquisitie, met Lees verder…
Soms wil ik nog wel eens een gokje wagen. Dan pak ik mijn weegschaal uit de keukenkast en pluk links en rechts wat woorden uit de lucht. Zware woorden en lichte woorden. Woorden van zware zinnen en woorden van lichte zinnen. Ik weeg de woorden op mijn gouden weegschaal. Waagschaal Lees verder…
In de zandbak is het huilen geblazen. Jantje heeft zijn knie bezweerd, nadat zijn grote zus hem tal van bezeringen heeft toegewenst. Dat hij er een grote bult op mag krijgen. Dat er vette pust uit mag komen. Wat een vervelende zus. Jantje buigt voorover en legt een hand op Lees verder…
Een meer mysterieuze plek kan ik me als klein jongetje niet voorstellen. Niets vergeleken bij de oorden die ik binnen de mij door mijn ouders opgestelde grenzen mag verkennen. Als tienjarige ben ik wijs en bepaald geen Dik Trom, maar het schuurtje van mijn opa, dat was ongekend. Soms brandde Lees verder…
Ik heb een fietsenmaker die komt nog uit het jaar nul. Bestaat dat? Ja, het is evengoed van voor de Middeleeuwen, maar dan nog verder terug. Hadden ze toen überhaupt fietsen? Jazeker. Luchtfietsen, die zijn van alle tijden. Kijk op een mooie zomerdag maar eens naar langzaam overdrijvende wolken en Lees verder…
De laatste kans voor het politieke midden en de smerige handlanger van Trump loopt tegen de lamp. Ik werd direct als oorlogsmisdadiger neergezet, schreeuwde hij tegen de rechter. Struikelen over dranks, drugs, fraude of foute tweets! daar moeten we naar kijken. Het vertouwen tussen de VS en hun bondgenoten is weg. De Lees verder…
De bus stopt bij halte Naarderbos. Er stapt een man in met een deftige hoed en serieuze blik. Dat is er een, zeker weten. Een controlleur. Ik haal ze er altijd zo uit. De man koopt geen kaartje. Geeft slechts een kleine klik aan de buschauffeur. Zie je wel, ze Lees verder…
Mijn loeder ligt op de bank en wordt onderworpen aan een stevig interview. Degene die de vragen stelt is onlangs afgestudeerd. Ach joch, allang geen Aio meer. Hij viel met de neus in de boter en kon de praktijk zo overnemen. Praktijk van wie? En hoe zit het dan met Lees verder…