Als je over iets twijfelt, dan weet je vaak niets meer zeker. Maar hoe weet je dan dat je twijfelt, als je twijfels hebt?
Een twijfel kan je hele wereld op zijn kop zetten, het is niet zomaar iets. Iets wat geweldig was, of in elk geval leek, kan met één twijfel onderuit gehaald worden. Althans, in jouw hoofd.
Drie generaties vrouwen zitten in het restaurant. Ze hebben het praten opgegeven. De oudste vrouw inspecteert het bestek zorgvuldig op eventuele vlekken. De jongste heeft haar armen over elkaar geslagen en staart strak voor zich uit. Alleen de derde vrouw is actief in haar bewegingen. Ze staart van haar horloge naar de grote wandklok en kijkt reikhalzend naar de deur, waar de nieuwe gasten binnenkomen.
De dieetsoep van Anna stond te dampen terwijl Kees zijn stoel driftig aanschoof aan de tafel. Vanaf dat hij thuisgekomen was had hij geen woord gezegd tegen zijn vrouw, alleen stom voor zich uitgekeken. Vrouwlief kende ondertussen die buien van meneer wel en ging er niet eens meer op in.
“Weer bonje op je werk over die promoties?”
“Nee, verre van dat, het was zelfs gezellig op mijn werk. Er is een nieuwe vrouw komen werken bij ons op de afdeling, een lekker ding.”
Heel soms ging hij heen omdat hij gewoon vond dat hij heen moest gaan. Omdat het zo hoorde maar vooral omdat hij dat graag wilde. Minimaal twee keer per dag, maar niet zelden nog een aantal keer vaker. Wat dat betreft had hij geluk dat het kerkhof waar zij lag maar tien minuutjes van zijn huis was gelegen. Niet dat de afstand hem veel had uitgemaakt en het dus anders was geweest, maar het scheelde natuurlijk wel. Maar meestal ging hij gewoon heen omdat hij het gemis niet langer kon verdragen. Het zoveel pijn deed, en hij zich zo leeg voelde, dat er nog maar één oplossing was; dicht bij zijn grote liefde zijn. Dicht bij zijn grote liefde móeten zijn. Er was helemaal geen sprake van een weloverwogen keuze. Het moest. Hij kon niet anders.
Een prachtige dag was het, die zondag. Nog even met onze zalmschouw het water geproefd. Zittend onder de huik, mijmerend hoe fijn mijn leven er binnenkort uit zou gaan zien. Even liggen, genieten van het klotsen van het water tegen de boot. Mijn ogen vielen dicht en mijn dromen voerden mij naar kinderstemmen en verkleedpartijtjes. Het klotsen hield op, de kinderstemmen verstilden en de prinsessenjurken verdwenen. Het werd stil, heel stil. Nog een keer, even dat gevoel van brabbelende peuters die langs de tafel lopen en toen stopte het tikken van de klok en bleef het stil.
