Thema column
Kaarthuis – eloos
‘Mijn hart ligt in puin!’ hoor ik luid. Ik schrik, kijk op. Daar staat Han. Oor noch oog gaf mij signaal van zijn komst. Han is ’t junior kind van mijn schoonpa. Hij komt vast voor mijn man, maar mijn schat is op dit tijdstip uit huis. In zijn plaats waag ik ‘n troostpoging. Ik sta op, houd Han flink vast. Zijn lichaam schokt. Traan na traan drupt op mijn shirt. ‘Maar joch toch, wat ’n hartpijn!’ Hij knikt. ‘Vanwaar dit traandal?’ vraag ik. Hij wrijft zijn oog droog, schraapt dan zijn slokdarm in ’n poging tot ’n woord. Hij praat schor.