Onhandig eloos

Als Gaston zich opwindt schokt zijn lijf soms. Ook al is ’t om niks, zijn lichaam stokt, bokt. Wild slaat hij dan rondom zich. Daarbij valt hij vaak, plast in zijn slip, ’t kwijl loopt uit zijn mond. Daarna valt hij in slaap, in ’n soort coma. Gaston baalt daarvan.
Op ’n dag wil Gaston dat ’n vrouw aan zijn lijf zit. Dat is normaal, Gaston is ook ’n man. Hij maakt ’n afspraak via ’n contactlijn.
Als hij aankomt bij ’t huis waar ’t kan voor ’n duit maakt Gaston zijn punt.
Ik wil dat jij mij klaarmaakt door jouw hand. Maar ‘k wil wat naars kwijt. Als jij aan mijn lid snokt kan ’t zijn dat ik in zwijm val. Grijp dan rap mijn lid krachtig vast. ’n Hand aan mijn zak, ’n hand aan mijn lid. Knijp zo hard jij kan daar in. Maar ’t is o zo nodig, hou mijn lid, maar ook mijn zak krampachtig vast!’
Madam vindt ’t prima. Zij start haar handjob handig. Vlak daarop is ’t al raak. Gaston raakt in ’n stuip, zijn zucht is vochtig, ’t nat drupt van zijn tong. Dan is hij stil. Zij grijpt zijn lid vast, als ’n havik slaat zij ‘n klauw om ’t stijf apparaat van Gaston. Zijn balzak is warm, ’t kookt daarin. Haar hand plakt bijna daaraan vast.

Na ’n poos komt Gaston bij.
‘k Wist ‘t, mijn licht ging uit. Had jij mijn lid altijd vast? Had jij mijn zak altijd vast?’
‘Ja, ‘k had jouw spul altijd vast, maar waarom is dat nu zo nodig?’
‘Tja, ‘k had nog bij ’n vrouw tijdens haar handtaak dat ik zo maar ’n uitval had, maar als ik dan bijkwam was ik mijn bankkaart plus al wat mij wat waard was kwijt!’