Ik zeg altijd: als je liefhebt moet je bereid zijn pijn te lijden, wie liefheeft is kwetsbaar. Dit grote huis is mijn thuis, buiten bevinden zich de oude rozenkassen, binnen de kronkelende blauwe trappen, en boven de inmiddels lege kamers. In de schaduwen herbergt het huis mijn pijn, mijn verlies, Lees meer…
Ik was verdwaald en verloren toen ik haar jaren geleden leerde kennen, via het internet. Ik kwam uit een relatie van 4 jaar, die eigenlijk ineens stopte. Nooit had ik verwacht dat ik mezelf weer open zou stellen. Ik liet haar mijn hart zien, trouwde met haar en kreeg twee Lees meer…
De behulpzame winkelbediende kijkt bijna hoopvol naar het scherm. ‘Ja, nog net 20 gram. Niets meer aan doen, meneer.’ ‘Doe me er dan maar 450 van 1, mevrouw.’ Ik zucht opgelucht. Het scheelt toch een slok op een borrel. De mailing is al verzendklaar, alleen de postzegels nog even plakken. Lees meer…
Laatst reed ik mijn neef Jort ’s nachts naar een ziekenhuis nadat hij mij belde met de mededeling dat hij mocht ervaren dat tegelijkertijd roken en plassen soms een pijnlijke combinatie kan zijn. In het ziekenhuis werd hij redelijk snel geholpen terwijl ik in de wachtkamer mijn tijd doodde met Lees meer…
Soms lijkt het of er helemaal niets is om over te schrijven. Ondanks dat ik al vanaf maart thuis aan het werk ben, vliegen de weken voorbij. De wereld gaat weer wat verder open, vrijdag ga ik weer ‘fysiek’ naar school. In april schreef ik over het “een leven lang Lees meer…
