Pakweg honderd blote lijven staan uitgebreid een warming-up te doen langs het Noordzeestrand, bij een gevoelstemperatuur van net boven vriespunt. Ze slaan armen en benen langs hun witte lijven wijds op en neer. Het lijken wel uitgeklede pinguïns. Sommigen zijn dik, anderen weer slank. Het zouden ook galjoenslaven kunnen zijn, Lees meer…
Beste Kerstman, Niet eerder heb ik de moeite genomen om u te schrijven. Zelfs niet toen ik nog jong was. Mijn vader zei dat ik er te ongelovig voor was, ik zou het eerder te realistisch hebben genoemd. Heus, ik zag echt wel dat bij vriendjes thuis op kerstochtend cadeautjes Lees meer…
Mary bekeek de enveloppe geïnteresseerd. De naam en het adres waren met de hand geschreven en stonden er wat raar op. Alsof de schrijver niet precies wist welke stijl te hanteren. Ze werd er nog nieuwsgieriger door dan ze al was, maar ze wist dat ze er spijt van zou Lees meer…
De wereld is glad vandaag. Als gesteven lakens ligt het blauw met de gave kant boven en de rafels van tijd strak ingestopt. Oorverdovend klinken zomerklanken. Wilde ganzen in V formatie krijsen krassend voorbij en de buurman kucht geprikkeld door de zware jongen in strak gerold vloe. Een motor raast, Lees meer…
Ze staart naar de krantenkop en voelt haar maag in opstand komen. Petra geniet van de vakantieperiode, ook al is ze zelf al vijf jaar niet meer weg geweest. Ze zou het graag anders zien, maar heeft er zich bij neergelegd dat het op dit moment zo is. Ooit, zegt Lees meer…
Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het voetballen. In mijn ogen een volstrekt zinloos spel met geweld en doelloos getrap. Om de haverklap zie je een speler ter aarde storten, om vervolgens met veel dramatiek naar zijn been te grijpen terwijl hij luid kermend om zijn moeder Lees meer…
Ahn is zeven jaar, maar gaat niet naar school. Ze heeft geen broertjes of zusjes en maar één vriend; Haar hond ‘Hoa’. Haar vader kan zijn gezin niet onderhouden dus moet zij een bijdrage leveren in de kost. Zo verpakt het Vietnamese meisje zeven dagen per week ‘s-morgens schildpadjes in Lees meer…
Vasthouden is loslaten. De eerste gedachte die na het lezen van het vorige zinnetje in me opkwam was: wie heeft hem bedacht? Tja, geen idee, al lijkt het me eerder een vrouw dan een man, maar dat is zuiver gevoelsmatig. Daarna vroeg ik me af of het een paradox was. Lees meer…
Met mijn tenen wrijf ik over de tafelvoet en besef dat het hout daar ruwer aanvoelt dan op het blad. Alsof het zonde van de moeite is om in de schaduw te schuren, zonde om te zingen zonder applaus. Strak staren mijn ogen naar het tafelblad, vastgeklikt op een punt Lees meer…
Ietwat ongemakkelijk zitten we aan een wankel tafeltje in een rumoerig cafeetje. In gedachten laat ik haar hobbies en interesses nog eens de revue passeren, maar ‘beeldbewerking met Adobe Photoshop’ zit er echt niet tussen. Toch moet ze er heer en meester in zijn, getuige het verschil tussen haar gezicht Lees meer…