Daten doe je zo

Marlies55. Noord-Holland, 29 jaar, 178cm, 58 kg. Wel een aardig koppie. Klik. Met een licht opgewonden gevoel wacht ik totdat haar persoonlijk pagina geladen is. Het internet van de buren waar ik op meelift is traag vandaag. Marlies55 doet iets met financieel management. Haar profiel wijst uit dat haar mooiste lichaamsdeel haar benen zijn. “Foto’s, foto’s, waar zijn de foto’s?”, mompel ik. Klik. Een paar verkleinde kiekjes verschijnen als een caroussel in beeld. Marlies55 op een paard, in een bar, met haar hond. Altijd lachend. De laatste kan ik niet echt plaatsen en ik kruip iets dichter op de monitor. Het duurt even tot ik het perspectief van de foto doorheb. “Wat is…hè?….oh het is een strand…zee…bikini! benen! daar!”

Klik. Er gebeurt niets. Kan de server niet vinden, zegt internet explorer na een tijdje. “Godver.” Ietwat verhit zet ik de laptop op de leuning van de bank. Daar wil het bereik nog wel eens beter zijn. Pagina vernieuwen. Tergend langzaam vullen denkblokjes het balkje onderaan het scherm. “Oh ja. Ja hoor”, roep ik bij het zien van een halfnaakte en zwoel in de camera kijkende Marlies55. “Ja. Jaaa. Ja.” Nog maar eens dat profiel bekijken.

Klik. “Ik ben 29, geniet volledig van het leven en ben op zoek naar gewoon een man die knap is, rijk, succesvol, sociaal bewogen, cultureel geengageerd, lief, grappig, trouw, gul. Erger me aan mannen met lang haar, goedkope schoenen, bindingsangst. Waardeer het als een man beschikt over relativeringsvermogen en over een gezonde dosis ijdelheid en weet wat prada betekent.”

“Slet”, sis ik. “Al die eisen. Je bent gewoon op zoek naar een gadget. Een huisdier. Iemand die kleurt bij de meubels en het goed doet bij die kakvriendinnen van je. Oh ja, beetje rose pimpelen en maar klagen dat er geen leuke tropische eilanden zijn waar je nog níet geweest bent. En dan zo’n eikel naast je die het met je eens is. Dat wil je!” Tevreden met de in mijn ogen haarscherpe analyse, leun ik achterover in mijn bureaustoel. “Ik zal je krijgen. Namens alle mannen. Slet.”

Klik. Mijn vingers ratelen over het toetsenbord. Luuk69, Noord-Holland, 32 jaar, 189cm, 93kg. Luuk is jurist en houdt van vakanties naar verre landen. Zijn torso is het lichaamsdeel waar hij het meest trots op is. Hij doet aan rugby met zijn oude studievrienden. “En reken maar dat Luuk geil is als hij bezweet terug komt van een potje duwen op zondag”, gniffel ik. Een gegooglede foto van een zon-gebruinde Luuk69 op zijn zeiljacht completeert de persoonlijke pagina.

Klik. “Ik ben een hele spontane jongen, heb een bruisend sociaal leven en wordt binnenkort vennoot van het advokatenkantoor waar ik werk. Mijn ideale vrouw is: intelligent, knap, warm, stylish, niet op haar mondje gevallen, reislustig, humoristisch, sexy, lief. Kassières van de Edah die denken dat door een relatie met mij ze nooit meer hoeven te werken: reageren heeft geen zin. Op tattoos, neuspearcings en ander metaal in je lijf zit ik ook niet te wachten.”

Klik. Er gebeurt niets. Kan de server niet vinden, zegt explorer. “Godver!” Na de pagina vernieuwd te hebben, merk ik dat de tekst gewist is. Uit pure nijd ram ik een paar nieuwe zinnen: “Ik zoek gewoon een vrouw om mee te neuken. Als je goed je best doet, beloof ik dat ik niet te veel vreemd ga.” Zo. Klaar. Weg. Klik.

Later op de avond besluit ik toch even mijn inbox op de datingsite te checken. Luuks profiel is dertien keer bezocht. En, een berichtje. Marlies55…

“Hey leukerd. Heb je zin in een date?”

“Slet”, glunder ik.