Bloemen verleppen terstond en room verzuurt op slag als zij ze in haar handen krijgt. Ze zit onderuitgezakt op haar draaistoel. Haar lippen staan ontevreden en zeurderig. Op haar neus rust een gigantische bril. Het is een soort lasbril waarbij je denkt: wat jammer dat het een groot deel van het gezicht afschermt. Maar bij dit soort type vrouw ben je blij dat er van dit type brillen bestaan. Haar naam: De Afrekenfeeks.
Het is zo’n figuur dat bij de geboorte met het verkeerde been uit de baarmoeder is gestapt. Ik begin bijna medelijden met haar te krijgen. Misschien is ze wel heel erg eenzaam en heeft ze geen man meer. Het kan ook zijn dat hij er vandoor is gegaan met ander. Of valt ze op vrouwen en durft ze niet uit de kast te komen. Maar mijn sympathie verdwijnt als sneeuw voor de zon als ze luidkeels moppert over de hoeveelheid flessen die ik op de band zet. Daarvan gaan haar schouders opspelen, zanikt ze. Vervolgens zeurt ze dat ze hoopt dat ik dit keer met gepast geld of met een pasje betaal want haar kassa gaat zo sluiten en haar wisselgeld is bijna op. Beschaamd overhandig ik haar een biljet van vijftig. De Afrekenfeeks zucht diep en hard, laat haar schouders hangen en kijkt me aan alsof ik zojuist een greep in de kassa heb gedaan. Even vrees ik dat ze me in de kraag laat grijpen omdat ik met groot geld heb betaald en piep verontschuldigend dat ik het echt niet kleiner heb.
Te laat, het humeur van de De Afrekenfeeks zakt tot het diepvriespunt. Ze smijt het wisselgeld op het tableau en kijkt ijzig naar de rij die is ontstaan. Arme klanten, denk ik terwijl ik omkijk. Zij weten nog niet wat hun te wachten staat. Als ze nu maar gepast geld hebben en geen zware boodschappen.
Natuurlijk kan ik ook bij een andere supermarkt mijn boodschappen halen. Maar dat haalt weinig uit, ben ik bang. Elke superboer heeft wel zo’n monster als huismerk. En daarom heb ik een voorstel. Als hun baas nu gewoon een salaris betaalt om thuis achter de geraniums te gaan zitten in plaats van achter de kassa. Dan kan ik weer vrolijk boodschappen halen zonder me zorgen te maken over kleingeld, te zware flessen en een taart die op slag zuur wordt.
27 reacties
Ma3anne · 13 september 2005 op 07:20
[quote]Elke superboer heeft wel zo’n monster als huismerk.[/quote]
Breek me de bek niet open! Geweldige ode aan deze meiden die het boodschappen doen nog erger maken dan het al is.
pepe · 13 september 2005 op 08:16
Ik kom toch eens boodschappen doen met jou. 😀
Je hebt het hier weer leuk neergepent! Er zijn inderdaad mensen waar je de kriebels van krijgt, niet alleen in een supermarkt…
Mosje · 13 september 2005 op 08:18
In mijn super zitten allemaal pay-girls. Jonge, goedogende vrouwen die lief glimlachen. Wij maken thuis ruzie wie er de boodschappen mag doen.
archangel · 13 september 2005 op 08:23
[quote]Het is zo’n figuur dat bij de geboorte met het verkeerde been uit de baarmoeder is gestapt[/quote]
… en nog veel meer quotebaars! 😀 Leuke column!!!
Louise · 13 september 2005 op 08:35
Volgende keer als je langs dat sekreet schuift, moet je gewoon even mompelen: zeg, heb onlangs een leuk stukje over je geschreven 😀
klungel · 13 september 2005 op 08:49
@Li, geweldige column weer. Bij het volgende 50 euro briefje gewoon mompelen ‘als jij zo sjacherijnig blijft, blijf ik met zulk groot geld betalen en kom ik expres bij jou in de rij staan’. ‘En ik weet nog wel zwaardere boodschappen’.
@Mosje, woon jij niet toevallig in de buurt van Jap-Jum? Dan zou dat namelijk wel eens kunnen kloppen 😛
@Louise,
:laugh: :laugh: :laugh:
KingArthur · 13 september 2005 op 09:23
Feest van … Met het verkeerde been uit de baarmoeder gestapt, die houden we erin. Leuke column.
prikkels · 13 september 2005 op 09:25
Kom, kom, beetje lief zijn voor elkaar. Maar eh, heeft jouw superboer geen pinapparaat? Da’s net zo makkelijk en scheelt weer zuurpruimerij van haar en gezucht van jouw kant.
Het kan ook duidelijk anders: ik zal een jaar of 17 zijn geweest en verdiende na school bij in één of andere superboer. Het was nog in de goeie ouwe cententijd. Ik werd toch regelmatig uitgescholden door klanten dat ik ze bestal omdat ik die één of twee centen niet kon teruggeven. Ik moest maar terug naar mijn land, spaghettivreter en dies meer van dat soort fraais. En liefst niet zachtjes, maar de hele winkel kon er vaak van meegenieten.
Neen dat soort klanten zijn fijn.
Geertje · 13 september 2005 op 09:33
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: Geweldig weer om te lezen.
Outsider · 13 september 2005 op 10:10
[quote]Geweldige ode aan deze meiden die het boodschappen doen nog erger maken dan het al is.[/quote]
Boodschappen doen erg? De hele dag achter de kassa moeten zitten, dat is erg.
Leuke column, daar niet van, maar ik kom al tientallen jaren elke week in drie verschillende supermarkten en ik ben nog nooit één keer onvriendelijk behandeld.
Wright · 13 september 2005 op 11:13
Geweldig, Li! 😀
Als ze de volgende keer vraagt: zegeltjes erbij?, gewoon zeggen, plak ze maar op je bek! 😛
Dees · 13 september 2005 op 11:26
Geweldig, deze column. Ik heb altijd onwillekeurig ook wel schik om die volhardende zure tantes, maar zonde van je room is het wel 😀
—
@Outsider: dat komt omdat je zelf zo’n innemende man bent, denk ik. Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd.
@Wright: Monddood is wel jouw ding he? 😮 😛
Wright · 13 september 2005 op 11:37
@ Dees: Goed opgemerkt!
Breek me de bek niet open.. 😛
Kees Schilder · 13 september 2005 op 12:06
[quote]Misschien is ze wel heel erg eenzaam en heeft ze geen man meer[/quote]
Meer???? Heeft zoiets dan ooit een man gehad denk je? 😀
O Li, ik ben zo jaloers dat bij ons in de supermarkt niet zoiets rondloopt.Wat zou ik mij dan kunnen uitleven.
Geweldige column weer
wendy77 · 13 september 2005 op 13:04
Lekkere leesbare column, heel herkenbaar ook 😛
WritersBlocq · 13 september 2005 op 14:37
[quote]Volgende keer als je langs dat sekreet schuift, moet je gewoon even mompelen: zeg, heb onlangs een leuk stukje over je geschreven[/quote]
Li is net weer langsgeweest, met een vracht boodschappen, een briefje van 100 euro en daarop stond https://www.columnx.nl geschreven. Dat jullie gewoon niet begrijpen hoe irritant en zwaar mijn werk is, je niet kunnen inleven, bah. Gek he, dat ik van die buien heb, met zulke mensen om mij heen. Ik zal er ook eens een stukje over schrijven, dan leren jullie Li heel anders kennen.
Fred is altijd gezellig in de winkel, altijd aardig, met hem heb ik nooit problemen. Aan wie ligt dat dus?
Outsider · 13 september 2005 op 18:14
[quote]@Outsider: dat komt omdat je zelf zo’n innemende man bent, denk ik. Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd.[/quote]
Nee, niet omdat ik zo’n innemende man ben, maar omdat ik denk dat kassajuffrouwen bijna altijd wel vriendelijk en beleefd zijn, omdat ze anders de klanten uit de winkel zouden jagen en binnen de kortste keren ontslagen zouden worden.
bert · 13 september 2005 op 19:43
Hele leuke column, hoewel ik wel vind dat die meisjes ook wel eens sjacherijnig mogen zijn, als het dan maar niet altijd dezelfde is. 🙂 🙂
WritersBlocq · 13 september 2005 op 20:05
[quote]hoewel ik wel vind dat die meisjes ook wel eens sjacherijnig mogen zijn, als het dan maar niet altijd dezelfde is. [/quote]
Begin jij nou ook al??? Als alle mensen waren zoals jullie dan zou je alleen nog maar kattekoppen en andere -koppen tegenkomen!
KawaSutra · 13 september 2005 op 21:12
[quote]Als hun baas nu gewoon een salaris betaalt om thuis achter de geraniums te gaan zitten in plaats van achter de kassa.[/quote]
Daar doen ze het nu juist voor!
Leuke column! 😀
Raindog · 13 september 2005 op 22:23
Die meisjes moeten gewoon hun werk doen, verder niet zeuren en als ze willen dat je een volgende keer weer komt, en zij zo hun baan kunnen houden, moeten ze eventueel gezeur al helemaal niet tegen hun klanten richten. Klantgerichtheid betekent niet dat je je pesthumeurtje op je klanten kunt richten.
Very true, deze column. Ik kom ze zelf niet vaak tegen gelukkig.
Fred · 13 september 2005 op 23:04
Aha. Dus dat was de vrouw die per ambulance werd afgevoerd.
Foei toch Li.
😀
melady · 13 september 2005 op 23:54
[quote]Met het verkeerde been uit de baarmoeder gestapt,[/quote]
Je kan ook met het goede been uit de verkeerde baarmoeder geperst zijn.:-D
Mijn feeks komt boven als een kassalady/gentleman mij gebiedt: wilt u uw flessen neerleggen, heeft u ook lege flessen ingeleverd, spaart u koopzegels, wilt u uw postcode..etc.
Supermarktleed.
Ik mis Bakema.
Leuke lachbare column Li
Li · 14 september 2005 op 00:35
Hartelijk dank voor de reacties.
[quote]Aha. Dus dat was de vrouw die per ambulance werd afgevoerd.[/quote]
Je hebt het goed Fred:-P.
Inmiddels is zij genezen verklaard en graait lege flessen van de statiegeldband.
[quote]Ik mis Bakema.[/quote]
Ik ook 😀
Grtz
Li-feeks
sally · 14 september 2005 op 14:07
[quote]Het is een soort lasbril waarbij je denkt: wat jammer dat het een groot deel van het gezicht afschermt. Maar bij dit soort type vrouw ben je blij dat er van dit type brillen bestaan. [/quote]
Wij hebben ze speciaal in voorraad om dit type aan te smeren. 😉
[quote]soort type vrouw [/quote]Is dat niet hetzelfde? soort en type.(even zeuren)
Heerlijke column weer Li.
Liefs Sally
Li · 14 september 2005 op 21:22
[quote]Is dat niet hetzelfde? soort en type.(even zeuren)[/quote]
Je hebt helemaal gelijk Sally. Ik zocht een synoniem voor ’type’ en dat werd soort. Vervolgens liet ik ze allebei staan. Deze column barst van de fouten, zag ik achteraf. Het schaamrood staat op mijn kaken 😳
Haastige spoed etc…
Ik beloof beterschap.
Baal-Li
champagne · 15 september 2005 op 06:03
Dit was de eerste van de (afgesproken)reeks supermarktcolumns? Iedereen op de meeting zou toch een column schrijven over de supermarkt? Hoe kwamen we ook alweer op dat idee???
Leuke column, Li 😀