Met het klimmen der jaren groeien de oorschelpen van je kop af. Ook bij mezelf gebeurt het, in mindere mate.
Laatst reed ik achter een stel grijze muizen en er viel me plotseling iets op, links en rechts van het witte hoofd voor me.
Zijn oorschelpen! Compleet dwars stonden ze. De fietsendrager wiebelde wat onder het gewicht van twee nieuwe elektrische fietsen en ze reden 76 km/u, acht km langzamer dan waar ik begrip voor zou kunnen opbrengen. Toen we een stoplicht naderden, op zijn beste groen, minderde hij vaart en kroop erop af. “Angst voor oranje, zo traag als dikke poep is die man. Zou het een onhebbelijkheid van dwarse schelpen zijn?”
Eindelijk, het stuk autoweg. Zo heet de weg aangeduid met een rond, blauw bord met een auto erop. Honderd dus, op zijn minst, wist ik. De dwarsschelp liet zijn Sushi-elegance versnellen alsof hij een ei op zijn gaspedaal had en bevroor het proces bij 83.
Omdat het niet mogelijk was om te passeren op de enkelbaans autoweg had ik tijd zat om na te denken. Ik beroerde mijn oor nog eens; “Hoe dwarser de schelp, hoe trager de muis”, probeerde ik. De komende tijd zou ik deze hypothese eens grondig gaan testen.

Nu of nooit! Er zijn grenzen tenslotte. Luid toeterend gooide ik mijn turbo over de doorgetrokken streep naast hem en gaf vol gas, mijn rechter arm gesticuleerde “sukkel” en mijn lippen “fossiel”.
In een flits herkende ik de buurman met zijn nieuwe superfietsen, zijn vrouw was in de weer met pepermuntjes.

Categorieën: Verkeer

11 reacties

pally · 11 augustus 2011 op 10:46

Grappig klein ergernisstukje, Libelle.
Het woord Fysionomie expres vervormd?
[quote]toen we een stoplicht naderden, op zijn beste groen[/quote]
Vond ik wel geestig.
Ik hoop wel als je zelf in de grootste orentijd komt dat ze jou wat toleranter zullen bekijken… 😀

groet van Pally

Ferrara · 11 augustus 2011 op 12:03

De pepermuntjes herken ik wel.

Beter is het oog op de weg te houden bij een inhaalmanoeuvre. 😉

sylvia1 · 11 augustus 2011 op 13:08

Ja, die pepermuntjes op het einde, die maken ’t af. Leuke column. De titel gaat mijn (Griekse?) woordenschat te boven.

Meralixe · 11 augustus 2011 op 13:29

Geen leuke column.
Voel me zelfs door dit schrijven behoorlijk op de pik getrapt.
Sommige generaties vergeten nog al vlug dat ze hun “turbootje ” te danken hebben aan het harde werken van de generaties voor hen . :hammer:

SIMBA · 11 augustus 2011 op 16:27

En dan heb je ze nog niet op die levensgevaarlijke elektrische fietsen bezig gezien! 😀

Libelle · 11 augustus 2011 op 17:36

Fysiognomiek was beter geweest.(mensen leren kennen uit hun fysiek gestel) Maar ik ben erg blij dat ik de punt achter de titel bewust heb weggelaten.

Libelle · 11 augustus 2011 op 17:46

Ik weet er over mee te praten! Ben zelf al heel wat jaartjes met pensioen.

Mien · 11 augustus 2011 op 18:57

Leuke column.
Sterker nog, ik wil er nog één.
Over lang neus- en oorhaar.
Mag da …

Mien

DACS1973 · 12 augustus 2011 op 07:20

Op de fiets – ’t hoeft niet eens een elektrische te zijn – gaan mensen met zulke oren natuurlijk wel weer een stuk sneller. Maar dan alleen met wind mee natuurlijk.

embee · 12 augustus 2011 op 13:49

Leuk, en laat me raden.. Je rijdt vast in een BMW.

embee

Libelle · 12 augustus 2011 op 18:43

Ha,ha,ha, of een Audi huppeldepup.
Ik rijd in een Honda Insight Hybride. Al honderd meter voor een rotonde zet ik mijn richtingaanwijzer uit.
Het kostte me nog al wat moeite om het columnetje te schrijven. Maar ja, oefenen hé. Leuk je eens te zien op column X.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder