De handyman

Met enkel de Schotse variant van de Appie als enige, grote werkgever die de hele middenstand kapot concurreert, liggen de banen hier niet voor het oprapen. Ook overheidsbezuinigingen, met name in de gezondheidszorg, zijn goed merkbaar en samen met het uitblijven van toerisme door het algehele economische klimaat draagt dit niet bij tot veel werkgelegenheid. Leven hier vraagt daarom veel flexibiliteit en creativiteit en dat houdt het uitdagend.

Spijt? Nee, anders wel dan ik me had voorgesteld. Ik ben mijn eigen spannende jongensboek binnen gestapt en nog lang niet aan mijn laatste hoofdstuk toe. Klagen hoor je mij ook niet omdat ik in vele opzichten in een bevoorrechte positie verkeer en ondertussen veilig ben geland. Maar het leven in Schotland mag rustig complex genoemd worden en het is nog een hele kunst om het hoofd boven water te houden. Je moet zo’n beetje van alle markten thuis zijn.

Zoals de blanke zuid Afrikaan die ruim dertig jaar geleden in Dunoon gestrand is en ik inmiddels mijn vriend mag noemen. Hij neemt elke klus aan die beschikbaar is. Van het repareren van oude muurtjes tot het schilderen van kamers en van het bouwen van schuurtjes tot het onderhouden van tuinen. Als we hier zo rond kuieren denk ik wel eens dat er geen enkel huis is waar hij nog geen klus heeft uitgevoerd.

Maar zoals zo vaak lekt het bij de loodgieter thuis, zo ook bij hem. Van consumptiemaatschappij heeft hij nog nooit gehoord en door zijn handigheid ziet hij overal nog een nut voor of weet hij hoe iets te repareren. Het ontbreekt hem echter enkel aan tijd om dat ook tot uitvoer te brengen. Soms denk ik ook wel eens dat mensen daar misbruik van maken door hem te vragen of hij nog iets kan gebruiken zodat ze op een makkelijke manier van hun eigen troep afkomen. Weggooien is een woord dat ontbreekt in zijn woordenboek en in de loop der jaren is hij geworden tot wat hier een ‘hoarder’ wordt genoemd. Tien halve fietsen, grasmaaiers waarvan de motor weliswaar nog functioneert maar de rest is weggeroest samen met ontelbare kruiwagens om nog maar niet te spreken van leidingen, rottend hout, plastic emmers en wat nog meer verzonnen kan worden, ligt overal verspreid. Kortom zijn huis en tuin zijn een grote junkyard geworden. Het liep de spuigaten uit. Zo erg dat hij een verordening had gekregen om de rotzooi op te ruimen omdat er klachten uit de buurt waren gekomen. En dat wond mij onnoemelijk op. De ironie! Iemand die altijd klaar staat om anderen te helpen maar niemand die een poot naar hem uitsteekt.

Samen zijn we begonnen orde in de chaos te scheppen en er zal nog heel wat tijd overheen gaan voordat de boel er een beetje ooglijk uitziet. Mijn hulp is daarbij niet geheel zonder eigen belang. Door de opruiming beschik ik weer over een voorraad haardhout zodat ik er warmtjes bij kan zitten en op deze manier ben ik graag een helpende hand die de andere wast.