De illusie van de hamburger

Sinds kort woon ik tegenover een eetcafé waar, naar ze zeggen, de beste hamburger in Groningen wordt verkocht. Het lekkerste vlees, de friste sla en de pikantste uitjes. Ik heb er een tijdje over gedaan, voordat ik besloot de hamburger daadwerkelijk te proeven. Ten eerste omdat ik zeven euro voor een hamburger redelijk wat geld vindt en ten tweede omdat ik ergens bang voor was. Er was een soort angst, een vermoeden. Na een week twijfelen, bestelde ik dan toch de desbetreffende hamburger. Ik nam een hap. De meeste hamburgers zijn niet te eten zonder dat je handen onder de saus zitten. Ook deze hamburger voldeed aan dit criterium. Ik nam nog een hap. Hierna nam ik nog een hap en naar deze hap volgden er zoveel happen dat de hamburger uiteindelijk volledig in mijn maag zat.

Mijn angst was niet ongegrond. Waar ik bang voor was, werd keiharde realiteit. De hamburger viel tegen. Hij was wel lekker, maar als deze hamburger de beste hamburger in Groningen is, dan hoef ik nooit meer een andere hamburger te proberen, met het idee dat er ooit nog betere hamburgers zullen zijn.

Dit was het dan. Ik had mijn hamburgertop bereikt. Nooit meer genieten van een hamburger, waarvan ik weet dat hij nooit zo lekker wordt als deze. Terwijl deze al tegenviel. Ik heb uiteindelijk nog meer hamburgers van dit eetcafé uitgeprobeerd. In de hoop dat mijn gevoel over deze hamburger niet juist zou zijn. Alle hamburgers vielen tegen.

Je zult je misschien afvragen waarom ik dan geen ander lekker voedsel ga proberen. Uiteindelijk is een hamburger maar een hamburger. Dat is het juist. Een hamburger is maar een hamburger. Een mens is maar een mens, liefde is maar liefde en geluk is maar geluk. Dat begint al met een hamburger.

Weet je op welk moment de hamburger het lekkerst was? Inderdaad ja, voordat ik de hamburger geproefd had. Toen was het nog een grote illusie. De lekkerste hamburger van Groningen, dat is toch alleen iets waar je van kan dromen. Als de illusie dan realiteit wordt, is het geen droom meer. Dan valt het tegen.

Zou dat op alles in het leven toepasbaar zijn? Ik word zo onderhand een rasechte pessimist, terwijl ik juist wil geloven in illusies. Maar hoe kan ik er nou in geloven als ik weet dat het in werkelijk nooit zo is als ik hoopte dat het zou zijn. Is dit het dan? Is dit alles wat het gaat worden en als het beter wordt, is het dan nog steeds maar de helft van mijn illusie?