De tijdloze koning

Op een da, lang geleden, hier ver vandaan, leefde een prins. De prins was prins omdat hij de zoon was van zijn vader, die toevallig koning was. Dat toeval werd mogelijk gemaakt, doordat de vader van die koning ook koning was geweest. In die tijd werd de tijd nogal horizontaal voorgesteld. De kroonopvolging daarentegen werd verticaal voorgesteld. Iets klopt hier niet, dacht de prins. De tijd gaat maar naar rechts, maar de kroonopvolging gaat naar beneden. Zou dit betekenen dat de kroonopvolging niet met de tijd meegaat, of betekent het dat de tijd niet met de kroonopvolging meegaat?

De eeuwige herfst van ons bestaan

De blaadjes dwarrelen van de bomen, ’s avonds is het alweer vroeg donker, de kachel en de kaarsjes mogen weer aan. En ik? Ik word wakker en de enige vraag die mij bezighoudt, is hoe ik de dag nu weer kan doorkomen, in de veronderstelling dat ook morgen dezelfde vraag mij bezighoudt. Niemand snapt dat logica zo logisch kan zijn en ikzelf al helemaal niet. Ik weet bijvoorbeeld dat als ik alles positief bekijk, dat alles dan ook positief wordt. Toch doe ik het niet, want mijn eigen logica is, dat als je alles zelf positief creëert, er ook geen waarheid meer in zit en als je toch weet dat het niet waar is, wat voor zin heeft het dan?

De illusie van de hamburger

Sinds kort woon ik tegenover een eetcafé waar, naar ze zeggen, de beste hamburger in Groningen wordt verkocht. Het lekkerste vlees, de friste sla en de pikantste uitjes. Ik heb er een tijdje over gedaan, voordat ik besloot de hamburger daadwerkelijk te proeven. Ten eerste omdat ik zeven euro voor een hamburger redelijk wat geld vindt en ten tweede omdat ik ergens bang voor was. Er was een soort angst, een vermoeden.

Liefde is een clown

Ken je dat gevoel? Dat alles wat ooit alles voor je was niets meer is. Breng dit in verband met liefde en je hebt liefdesverdriet. Ik heb liefdesverdriet. Hele eerlijke onverdraagzame liefdesverdriet. Het ergste is dat degene waar ik niet meer verliefd ben ook niet meer verliefd is op mij. En dat komt hard aan. Keihard.

Gek eigenlijk, of niet?

Uitgeput, dronken en rokend zit ik tegen mijn flat aan. Wachtend op een vriend, die zo terugkomt met eten. Als ik daar dan toch zo zit, kan ik net zo goed even nadenken. Er komen mensen langs die ook dronken zijn. Of ze zijn het niet en kijken mij dus schuw aan. Gek eigenlijk dat ik een ander persoon wordt naarmate jij meer gedronken hebt.