Jarenlang waren ze onafscheidelijk: De Lange en De Kleine. Ze hoorden bij elkaar als Bert en Ernie en als Youp bij Van ’t Hek. Maar ook als bier bij een voetbalkantine. Omdat hun moeders elkaar kennen, groeiden ze samen op. Van luier naar voetbaltenue. Van voetbaltenue naar bomberjack. Van bomberjack naar merkkleding. Maar ze zwoeren om zich nooit, maar dan ook nooit, in een keurig net kostuum te laten hijsen. De vriendschap groeide mee met hun lijf. De Lange in de lengte en De Kleine in de breedte. Zo bleef het in balans. Ze deden een wedstrijd wie het best kon spijbelen. Deelden medeleven en verontwaardiging toen ze zonder diploma de school verlieten en wisten allebei zeker dat dit de schuld van de leraren was. Ze experimenteerde met drank, vrouwen en rokerijen. Stortten zich op het uitgaansleven en doken onder in feestgewoel. En terwijl de kerkgangers bij het aanbreken van de zondag ter kerke gingen, keerden zij terug van nachtelijke feesten. Met een krat met lege bierflesjes achterop de fiets, want de reis was lang en dat maakte dorstig.Geld verdienden ze, tot groot plezier van weinige en weinig plezier van velen, bij hetzelfde bedrijf . Geld dat binnen een mum van tijd werd omgezet in al het leuks dat het leven te bieden had. Ze voetbalden in hetzelfde elftal. De Lange voor en De Kleine achterin. En wie het waagde om De Kleine hardhandig onderuit te schoffelen, maakte kennis met de vuisten van De Lange. Ze troostten elkaar bij klein en groot verdriet over verloren liefdes en sterfgevallen in de familie.

Het ging ongemerkt maar toch stuurde de tijd hun levenspad verschillende richtingen uit. Samen begonnen ze verstandig te worden.Verwisselden het uitzendbureau voor een vaste baan. Legden geld opzij voor rijlessen. Kozen vriendinnen uit de meest uiteenlopende windstreken en kregen relaties die langer duurde dan één avondje. Uiteindelijk verloor De Lange zijn hart aan een Engelse schone. Hij pakte zijn biezen en verhuisde naar de andere kant van de zee. De Kleine bleef gehalveerd achter.

En op 18 juni was het zover. Op die dag verpakten zowel De Lange als De Kleine zich in een keurig net kostuum. Voor het altaar van een idyllische Engels kerkje zei De Lange volmondig ‘Yes I will’ tegen zijn Engelse bruid. En De Kleine stond hem als ‘Best Man’ terzijde in deze moeilijke periode.
Net als vroeger.

Categorieën: Liefde

Li

Liever gek dan 'grijs'. (O)mama Li doet maar wat. Schrijft voor een scholengroep, een ouderenblad en voor schrijfgroep Undercover. Is na 10 jaar weggereorganiseerd bij het Alphens Nieuwsblad. Werkte 30 uur per week als bovenschoolse coördinator TSO bij SCOPE Scholengroep. Sindskort gepensioneerd.

19 reacties

champagne · 4 juli 2005 op 17:04

Mooi geschreven, Li. Prachtig zo’n vriendschap door dik en dun! 🙂

Eddy Kielema · 4 juli 2005 op 17:10

Het lijken wel twee stripfiguren: de lange en de dikke! Je weet ze erg goed en heel humoristisch te omschrijven. Klein puntje van kritiek betreft de eerste alinea die naar mijn gevoel niet helemaal lekker loopt (je gebruikt heden en verleden op een bepaald moment door elkaar), maar dat is slechts muggezifterij hoor, want ik vind het een uitstekende column!

Domicela · 4 juli 2005 op 17:17

[quote]De Kleine bleef gehalveerd achter[/quote]

In de breedte mag ik hopen? 😉

Leuk, zo’n overzeese vriendschap. Kom je nog ’s ergens! Leest lekker weg.

WritersBlocq · 4 juli 2005 op 17:43

Mooi Li, een mooi stel heb je neergezet. En door jouw trip naar Engeland hebben wij een mooi stel columns gekregen 🙂
Ik heb 1 klein puntje: [quote]Ze experimenteerde met drank, vrouwen en rokerijen[/quote] Ze is meervoud, het stel enkelvoud, dus in dit geval is het ‘experimenteerdeN’en
[quote]en kregen relaties die langer duurde dan [/quote] moet ook zijn duurden, maar ik zit te borrelen met Eddy, op gelijk niveau haha. Groetje, Pauline.

Li · 4 juli 2005 op 18:33

[quote]maar dat is slechts muggezifterij hoor[/quote]

Helemaal niet erg dat muggeNziften. Ik ga er alleen maar beter van opletten.:-)

Ik ben leesblind voor mijn eigen schrijverij en mijn handicap is dat ik meer op de inhoud let dan op de grammatica 🙁

Bovendien vergeet ik dat er hier geen redacteur is die er de stofkam doorheen jast voordat de column wordt geplaatst. 😀

Ga vooral door met deze opbouwende ‘kritiek’.

Zwaai van Li

WritersBlocq · 4 juli 2005 op 18:38

[quote]dat muggeNziften. [/quote] :laugh: ik zal niet zo onsportief zijn om te zeggen dat ik dit expres deed 😉 want dat is niet zo, dit soort dingen zijn mijn grammaticale drama. [quote]Bovendien vergeet ik dat er hier geen redacteur is die er de stofkam doorheen jast voordat de column wordt geplaatst.[/quote]
Haaaa! We hebben wat te zeuren (en als dat er niet is, zorgen wij als echte vrouwen daar wel voor), het is de schuld van de redactie! Dank je Li, voor al mijn toekomstige excuses 😛

Troy · 4 juli 2005 op 19:03

Ik hoopte dat ze samen zouden gaan trouwen, maar zo is het ook goed 😉

Grt Troy

Louise · 4 juli 2005 op 19:29

[quote]Voor het altaar van een idyllische Engels kerkje zei De Lange volmondig ‘Yes I will’ tegen zijn Engelse bruid. En De Kleine stond hem als ‘Best Man’ terzijde in deze moeilijke periode. [/quote]
En op dat prachtige moment vielen je hersenhelften als vanzelf weer op hun plaats 😉

Mooi Li!

Mosje · 4 juli 2005 op 19:34

Mooi, zo’n vriendschap. Leuk beschreven Li.

sally · 4 juli 2005 op 20:38

HA,ha.. en ook ik dacht even dat de clou zou zijn dat ze met elkáár gingen trouwen.
En ze zouden nog lang en gelukkig leven.

Leuk, lekker lopend verhaal.

🙂 groet
sally

pepe · 4 juli 2005 op 20:42

Geweldig mooi geschreven.
Ik voel mee met de kleine en de door water gescheiden vriendschap. 🙂

Dees · 4 juli 2005 op 21:31

Ik ‘zie’ ze voor me en vind het een prachtverhaal!

Grtz,

Dees

klungel · 4 juli 2005 op 21:32

Ik mag gelukkig weten en beleven dat zulke vriendschappen bestaan in meervoud. Heel mooi geschreven Li. Maarruuu zeggen ze in de UK niet ‘I do’? 😕 🙂 😀

KingArthur · 4 juli 2005 op 22:13

Some things come and some things go. Een vriendschap mooi en leuk beschreven.

Raindog · 4 juli 2005 op 23:46

Weetje, ik heb zo ongeveer dit soort vriendschappen. Ja goed, weliswaar zonder het voetbal maar wel met heel veel bier. We kennen elkaar voor het grootste deel sinds de brugklas en dat betekent een twintigjarig jubileum volgend jaar. Twee van ze zijn inmiddels getrouwd. Alleen daar zou ik zelf al een aantal columns over kunnen schrijven. Anders dan deze misschien, maar vermoedelijk niet zo mooi. Of chique. Het is schitterend om te zien hoe afzonderlijke levens verder groeien en op de een of andere manier toch ook heel erg met elkaar vergroeid blijven. Bijzonder dat je dat – als moeder – zo opgemerkt hebt. Je was toch niet als columniste mee hoop ik? Of kan iemand als jij dat kleed nu eenmaal moeilijk afleggen? 😉

Ma3anne · 4 juli 2005 op 23:54

Hartstikke leuk beschreven, deze vriendschap.

KawaSutra · 5 juli 2005 op 00:17

Mooi beschreven.

Ook ik ben ‘best man’ geweest van mijn beste vriend. Een tijdje geleden heb ik die vriendschap beschreven. Hij is nu ook aan de andere kant; helaas een onbereikbare.

melady · 5 juli 2005 op 01:16

Prachtig..ik blijf lezen.. kippenvel

bert · 6 juli 2005 op 18:19

Alles in het leven draait om vriendschap en liefde. Dat zijn de mooiste elementen uit ons bestaan. Soms denk je dat je meer moet geven dan ontvangen. Op andere momenten krijg je die liefde weer dubbeldik terug.
Mijn beste vriend woont in de Ardennen. Voor een kop koffie ga ik er heen, op de motor of met de auto, het maakt me niets uit.
Perfecte Li column. Li van Life en Liefde.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder