De menselijke maat

Tante Pos krijgt concurrenten: andere bedrijven mogen straks ook alle soorten post bezorgen. Mocht ik oud worden en der dagen zat, dan zal ik de PTT bezorgers herinneren die dag in dag uit trouw al die brieven en kaarten bezorgden. Soms leerde je elkaar een beetje kennen. Toen we met een doos chocolade merci zeiden tegen een vriendelijke, en plichtsgetrouwe postbode, was ze blij verrast. De gure neoliberale wind zal die menselijke maat wegvagen… Wie krijgt er tegenwoordig nog een kaartje? Kaarten worden tegenwoordig via het internet gestuurd. Wel zo makkelijk. Niet zo vriendelijk. Een échte kaart met verse handgeschreven herinneringen of wensen doet zoveel meer. Van de week kregen wij ‘op nadrukkelijk verzoek’ een kaartje hoogstpersoonlijk thuisbezorgd. Huh???
Wat bleek? Schoonzus en zwager waren op vakantie in Sauerland. Kaarten sturen doen ze niet, maar dit keer hadden ze er de grootste lol in. In hun hotel hadden ze een stel ontmoet (in hun leeftijdscategorie) en raakten ze aan de praat. U weet hoe dat gaat. Je rolt van de ene verbazing in de andere. Waar komen jullie vandaan? En jullie? Nee maar, uit Spijkenisse? Waar dan? Wat!!?? Mijn schoonzus en haar man wonen daar ook! Kortom, het andere stel bleek overburen te zijn van uw columnist en zijn maatje. Een kaartje was gauw gevonden en volgeschreven. Mét foto van de twee mooie kleinkinderen natuurlijk. Een postzegel hoefde niet… De wereld is piepklein geworden en begint op een dorp te lijken. Azijndrinkers zullen beweren dat Hollandse krenterigheid zorgde voor deze postzegelloze bezorging. Gelukkig weten wij beter: alle vier zijn plezierige mensen met een hart waarin voor veel en velen plaats is. Temidden van alle ongein en rotzooi waar we de godganse dag mee worden doodgegooid is dit kaartje een verkwikking. Een opgewekt draadje in het weefsel van de werkelijkheid, die daarmee nét even een vrolijker kleur krijgt. Het kan die werkelijkheid niet wezenlijk veranderen, maar draagt er wél toe bij dat we een momentje vaart minderen op de snelweg van de collectieve gekte. Even weg van de welvaartstress… De Japanners zeggen: een vriendelijk woord kan de winter verzachten. Ik zou dat graag als volgt omburgeren: met een simpel kaartje zet je de menselijke maat weer op de kaart. Alle vier bedankt. Enne… je mag best nog eens een kaartje sturen hoor!

© Jan Bontje 2006