De Pijn Van Het Willen Weten

De wetenschap streeft naar het willen weten. Ik als ongelovige streef hier ook naar, omdat dit mij toch een bepaalde zekerheid geeft, die ik niet in een geloof kan vinden. Alles willen we weten om zo ook alles te kunnen voorspellen. De drang van het willen weten is zo groot. Nog veel groter dan de pijn die het weten oplevert. Want wat zal het voor de gelovigen betekenen als hun overtuiging te herleiden is tot één fout geprogrammeerde hersencel? Dan zijn de Koran of de Bijbel ook alleen nog maar boeken voor de minder begaafden. Dan is het bidden naar Mekka niet meer dan een ritueel van een autistisch zwakbegaafde. Er is een grote kans dat geloven een ander geprogrammeerde hersenstructuur is, maar willen we dit echt weten? Ik wel, maar aan de andere kant kan het zoveel problemen geven. Kennis is handig, maar het kan ook de mooie dingen van het leven compleet kapot maken.

Zo heeft ieder kind in zijn jeugd altijd een voorkeur voor een bepaald soort chips. Ik stam nog uit de tijd van de keuze tussen paprika en normale chips. Ieder kind hield altijd het meeste van paprikachips. Nu jaren later ben je meer te weten gekomen over de stoffen die in paprikachips zitten en kom je erachter dat er een stof in zit waar je Alzheimer van krijgt. Weg is de verrukkelijke smaak van paprikachips. De associatie met paprikachips is veranderd in een ziekte, die alle mooie herinneringen van je afneemt op een moment waar je alleen nog vreugde kan beleven aan de plaatselijke bingo en de herinneringen aan vroeger.

Het wordt ook steeds makkelijker om verschijnselen te verklaren met de kennis die we nu bezitten. Vroeger was een druk, vervelend en hysterisch kind gewoon een druk, vervelend en hysterisch kind. Tegenwoordig is alles ADHD of autisme. “Hij is wat druk, dan zal hij er wel niks aan kunnen doen, want hij heeft ADHD.” “Hij is wel erg goed in puzzelen. Maar ja hij is zwaar autistisch.” De verrijking van onze hersenen met termen die alles verklaren, vliegen je om de oren.

Gelukkig zijn er ook vormen van kennis die het leven wel verbeteren. Zo kijk ik bij het ontmoeten van een nieuwe vrouw in mijn leven, altijd eerst even naar haar moeder. Zo weet ik hoe ze er over een aantal jaar bijloopt. Dit kan vaak een wat schokkende ervaring zijn, maar wel een handig hulpmiddel van meneer Kennis.

In je eigen wetenschap kom je er ook wel eens achter dat de echte wetenschap het niet altijd bij het juiste eind heeft. Zo kunnen we de mens zo goed als zeker uit de evolutietheorie van Darwin schrappen. Deze theorie zegt dat alleen de sterkste of de best ontwikkelde vormen van leven zich het meest zullen voortplanten. In onze mensenwereld zijn het vooral de minder volmaakte hersenen, die vergeten een rubbertje om te doen tijdens de daad. Zo komen er alleen maar meer domkoppen en kunnen wij niet echt spreken van vooruitgang of aanpassing aan de omgeving, zoals Darwin dat zo vastbesloten zei.

Ondanks mijn mindere interesse in het geloof en grote interesse in de wetenschap zijn mij toch vele dingen onduidelijk in het leven. Zo vraag ik mij al jaren af wie uitmaakt waar het publiek zit bij De Wereld Draait Door. Er zitten namelijk altijd mooie vrouwen op de eerste rij, terwijl achterin in vaak de verschrompelde opvliegende vrouwen zitten. Zou Mathijs dit zelf mogen uitmaken of is dit puur toeval? In de wetenschap is niks puur toeval, dus zou Mathijs of een man, die er speciaal voor in dienst is genomen, moeten kiezen welke vrouw er mooi genoeg is om op de eerste rij te zitten.

Ik ben bang dat de wetenschap mij op deze nutteloze vraag nooit antwoord gaat geven. Wel ben ik er zeker van dat de wetenschap mij dingen gaat vertellen, die ik eigenlijk niet zou willen weten. Toch wil ik het weten. Waarom? Dat weet ik dan weer niet.

Leipelullo.