De tijd vliegt

Op het moment dat ik dit schrijf zitten we alweer een eind in Frankrijk. Na eerst half stuiterend België gepasseerd te hebben zijn we op weg naar de ‘racestad’ van Frankrijk: Parijs. Ongelooflijk asociaal en levensgevaarlijk komen de 3 franse merken je voorbijscheuren. De oplossing daartegen is gewoon: midden door Parijs rijden op de weg die ongeveer het tegengestelde is van het wegennet buiten Parijs: de Perephirique. Lekker relaxed, met een lekker gangetje zijn we zo Parijs gepasseerd. Ik verbaas me de laatste tijd wel meer over hoe snel de tijd kan gaan. De reis van het nietige Hardinxveld naar de befaamde Beter-Uit camping La Draille ging naar mijn idee verbazingwekkend snel. Misschien komt het omdat er geen Mazda Premacy, maar de Zweedse equilavent van de Audi voor de middeleeuwse Avento hangt: de Saab. Dat heeft ongetwijfeld meegespeeld in de duur van de reis, maar het gaat zo ongelooflijk snel. De vakantie van vorig jaar, had ik ongeveer beleefd als de dag van gisteren.

Nu ben ik nog maar een simpele HAVO-scholier, maar voor je het weet ben je het ‘broekie’ bij de lokale krant en niet veel later ben je Algemeen Directeur van bijvoorbeeld het Refomatorisch Dagblad en wordt je een veteraan in jouw vak. Dan zit je in een ontspannende draaistoel te klaverjassen in een bejaardentehuis en komen er een legertje aan kleinkinderen op je afrennen. Wat moet het toch heerlijk zijn om die kleine koters om je heen te hebben en ze lekker te vertroetelen.
Dat duurt nog zo lang, maar toch ook weer zo kort. Als je ziet hoe de ontwikkelingen in de technologie zijn. Tien jaar geleden had je een dot van een mobiel, waar de gemiddelde bierdoppenverzameling van de Nederlandse man in zou kunnen. Nu zijn er al praatkasten, waarmee je de hele wereld binnen bereik hebt. Games, internet, bellen, sms je kan het zo gek niet bedenken of Nokia heeft het in zijn praatkasten gefrabiceerd. Wat wordt de volgende stap? Tomtom in je been? Mobiel bij je slakkenhuis? Een mobiel in je slakkenhuis? Praktisch, voor sloddervossen zoals ik, die zo’n ding redelijk snel kwijt zijn. Ook wel onpraktisch als de chip kapot is. Hoe krijg je ooit een chip uit iemand zijn slakkenhuis? Moet eerst je oor er dan afgehaald worden, chip eruit en je oor met secondelijm weer vastzetten? Lijkt me niet echt handig.

Het is ook onpraktisch als je aan het sporten ben. Ik neem u mee naar de kampioenswedstrijd van een juniorenvoetbalploeg uit Hardinxveld die tegen dé aartsrivaal staat: Sliedrecht. Als Sliedrecht wint, dan is Sliedrecht kampioen. Als Hardinxveld wint, dan mag Hardinxveld zich de beste noemen. Het is de slotfase van de wedstrijd. Sliedrecht is op voorsprong gekomen door een schitterende individuele actie van de aanvoerder. Jij, dé sterspeler en aanvalsleider, krijgt 3 minuten voor tijd de bal in je voeten. Je kijkt om je heen en ziet iets wat in het voordeel kan zijn van jullie: Ruimte. Je versnelt, passeert 1..2..3..4 verdedigers en er is een grote kans. Alleen op de keeper af. De Hardinxveldse supporters juichen al, want jij mist deze kans nooit. En dan… hoor je via je mobiele chip een ééntonige computerstem: ‘U heeft één gemiste oproep’. Je bent uit je concentratie en schiet het leer tegen de dwarslat. Een doemscenario. De technologie de held, jij de schlemiel.

Soms zou ik wel eens terug willen naar de goede oude tijd. Ik kan me nog zondagen herinneren van toen ik een kleuter van 4 was. Mijn broers en zus waren naar de Zondagsschool van de kerk geweest en kwamen met een vol plakboekje van bijbelse platen thuis. In ons oude huis, inmiddels meer dan 100 jaar oud, was ook een open haard. En als die aanging, betekende het dat het spel Rummikub uit de kast kon en er zo een dosis gezelligheid ontstond. Nu leeft iedereen voor zichzelf en worden zelfs in het weekend met van alles lastiggevallen. Niet meer de gezellige zondagen, maar het kille weekend van werk, werk en nog eens werk.

Het geval Internet is in een moordgang uitgegroeid tot hét ding wat niet meer uit het leven van de westerling is weg te denken. In het vorige decennia wist niemand wat Internet was. ‘Huh, Internet? Wat is dat? Kun je dat eten? ‘ zouden enkele uitspraken van mensen geweest kunnen zijn. Ik betrap mezelf er ook steeds meer op dat ik eigenlijk bijna niet zonder Internet kan. Laatst lag Internet eruit bij ons. Nou, er brak bijna een crisis uit en dan besef je pas wat voor rol Internet in je leven inneemt.

De tijd gaat snel, je moet zoveel doen en er moet zoveel gedaan worden. De ontwikkelingen op medisch en technisch gebied zitten in een stroomversnelling. De tijd vliegt, maar van mij mag de tijd ook wel eens kruipen. Dan gaat alles niet zo snel.