Wie Siebrand Sterwipper zo op het eerste gezicht zag, zou denken dat hij een gelukkig man was. Hij, de eenvoudige lijfwacht die een bekende Nederlander was geworden door zijn onstuimige romance met de beroemde filmster Natasja Berini. Aan de buitenkant zag niemand wat aan de stoere, gespierde Siebrand, maar van binnen huilde het in hem…Hij kon er maar niet over heen komen, dat Natasja hem verlaten had. Natasja…de liefde en het geluk van zijn leven. Als hij haar zag met haar prachtige reebruine ogen, haar lange golvende zwarte haar en haar soepele, welgevormde lichaam …Zij hoefde maar even naar Siebrand te glimlachen en hij was een gelukkig man. Het was net of begon de zon dan te schijnen na dagenlange regen en bewolking.
Nu was al zijn geluk voorbij. Ze was er vandoor met die patjakker, die Enrique Iglesias, zou je hem niet smoren? Een verbeten woede tekende zich af op het gelaat van de anders zo gemoedelijke Siebrand. Zo vaak zag hij Natasja en Enrique op televisie in innige omhelzing en stralend van geluk en hij, Siebrand, zat in zijn rijtjeswoning op de bank er naar te kijken en zich op te vreten en te verbijten. Vaak wenste hij, dat hij maar dood was. Het hele gesodemieter, dat leven heet, hing hem de keel uit.
Of alles nog niet erg genoeg was, had Siebrand nu daarbij nog ruzie gekregen met dominee Wiggersma. De man kwam vaak bij hem op huisbezoek en hij bedoelde het goed, maar zijn praatjes over onze lieve heer die de mensen op de proef stelde en overal een bedoeling mee had, begonnen Siebrand de keel uit te hangen. Toen de dominee weer begon dat hij ondanks alles blij en dankbaar moest zijn, omdat hij nog goed gezond was, had Siebrand zich nog ingehouden. Echter toen dominee er aan toevoegde, dat hij moest proberen elke dag het lied “God ik dank u dat ik danken mag” te zingen, was het Siebrand te veel geworden. Groot en dreigend was hij opgestaan en hij had geschreeuwd: “Nu moet jij gauw maken dat je wegkomt, schijnheilige slijmbal, of anders zal ik je eens goed van de bok dromen laten.” De hevig geschrokken dominee Wiggersma wist niet hoe snel hij weg moest komen en maakte zich struikelend uit de voeten. Siebrand klapte de voordeur met zo’n enorm harde klap achter hem dicht, dat het glas kletterend op de grond kapot viel…
13 reacties
Mosje · 24 juli 2005 op 20:08
Wat een stichtelijk verhaal voor de zondagavond.
😛
Outsider, je verrast me. In positieve zin. ik vind het een erg leuk stukje.
Troy · 24 juli 2005 op 22:03
Zo Outsider; een verhaal als deze had ik niet achter jou gezocht:-). Erg leuk geschreven en goed ingeleefd!
Grt Troy
klungel · 24 juli 2005 op 22:07
Leuk geschreven en makkelijk leesbaar.
Van de rest heb ik geen verstand 😉
Ma3anne · 24 juli 2005 op 22:17
Die dominee Wiggersma ben ik in een ander stukje proza op een andere site ook al eens tegengekomen. En laat hij nou ongeveer hetzelfde gezegd hebben! Euh?
[quote]Sietse Ligthart had in zijn 49-jarige leven nooit veel geluk gekend. Weliswaar was hij nog redelijk goed gezond en daarvoor moest hij blij en dankbaar zijn (dat had dominee Wiggersma kort geleden zelf nog tegen hem gezegd) [/quote]
Hoe ken dat nou?
Outsider · 24 juli 2005 op 22:36
[quote]Die dominee Wiggersma ben ik in een ander stukje proza op een andere site ook al eens tegengekomen. [/quote]
Dat klopt, Ma3Anne, dat is ook van mij, pseudoniem was toen meen ik Boris, maar dat zou ik nog even na moeten kijken. Ik heb nog wel meer pseudoniemen.
KawaSutra · 25 juli 2005 op 02:49
Outsider, als je dan toch graag in de oude doos zoekt voor leuke verhaaltjes dan zou ik ‘Kunstgebitten’ uit 2003 insturen. Daar kon ik nog wel om lachen.
Oh ja, waarom heb je eigenlijk de tekst van ‘De familie Propstra’ veranderd in de ik-vorm?
Raindog · 25 juli 2005 op 09:11
Ik heb hier eens een medeschrijver de spreekwoordelijke mantel een klein beetje uitgeveegd omdat hij hier opnieuw wilde teren op oude roem. Daar was het ook kwalijker denk ik omdat het om actualiteiten ging waarbij oude nieuwsfeiten als nieuwe werden gepresenteerd.
Ondanks alle voorgaande reacties overheerst toch het gevoel dat Mosje ook al beschreef: Outsider, je verrast me. En wel in positieve zin.
De friezismes zijn voor mij – als Fries – herkenbaar maar niet storend. De namen vind ik ook erg leuk op die van Enrique Iglesias na. In plaats van Enrique had je een ster moeten verzinnen denk ik. Ik zou het namelijk klakkeloos van je aangenomen hebben.
Outsider · 25 juli 2005 op 09:33
Mosje, Troy, Klungel en Raindog, bedankt voor de complimenten. Overigens is er geen sprake van teren op oude roem. Ik heb dit stuk wel eerder geplaatst op een andere site, maar toen geen enkele reactie ontvangen. Dat is ook de reden dat ik het nu ergens anders (hier dus) probeer. Ik zou misschien ook wel weer eens wat nieuws moeten bedenken, maar ik wil eerst wel eens weten wat men vindt van reeds geschreven stukken.
Dees · 25 juli 2005 op 09:36
Nou Outsider, dat is erg leuk geschreven. Klinkt misschien onaardig, maar ik wist niet dat je het in je had, dat belooft nog wat.
Heb je het verhaal aangepast om het beter te maken, of had je een andere reden om het in gewijzigde vorm hier opnieuw te plaatsen?
Ma3anne · 25 juli 2005 op 10:45
@Outsider.
Nee, je naam was geen Boris. Maar maakt niet uit. Heb ik ook wel eens last van dat ik mijn nicknames door elkaar haal. 😀
Deze versie is in elk geval sterker dan de oorspronkelijke, vind ik.
Outsider · 25 juli 2005 op 11:11
Bedankt, Dees, ik heb in dit verhaal alleen de naam en de eerste zin veranderd, omdat ik dat beter vind, niet om een andere reden. Het verhaal waar Ma3Anne op doelt -waar ook een dominee Wiggersma in voorkomt- is een heel ander verhaal. Dat heeft de titel “late liefde” en mijn nickname is daar Loverboy en niet Boris zoals ik abusievelijk dacht.
Ma3Anne ook bedankt voor je reactie.
Louise · 25 juli 2005 op 20:09
Even als mosterd na de maaltijd (sorry, moest werken): met plezier gelezen en ik laat me graag verrassen met een volgende van jouw hand 🙂
Li · 26 juli 2005 op 12:50
Arme Siebrand Sterwipper:-D
Maakt mij niet uit het er eentje uit de oude doos is. Voor mij is het verhaal nieuw.
Li