Tess was altijd al het zwarte schaap in haar klas. Telkens als er iets gebeurd was had zij het gedaan. Volgens Tess lag het aan Rona. Een beginnende puber en had heel wat aanhang bij de rest van de leerlingen. Tess kon Rona dan ook echt niet luchten. Ze vond gewoon dat ze altijd de meester over haar wou spelen. Wanneer Tess even iets wou uitleggen begon Rona haar telkens uit te maken voor betweter. Bij het minste wat ze deed gaf Rona haar het idee dat ze een onderdanig wicht was, Rona was de baas! Tess ging er haast onderdoor. Alles wat ze deed was verkeerd.

Maar dan was er die ene kerel Toma. De nieuwe, de indringer. Toma was nieuw sinds het voorlaatste jaar. Tess hoopte een eerste vriend te maken en liet hem zodanig inwerken dat Toma al snel haar hartsvriend werd. Tess luchtte haar hart tegen hem en barste vaak in huilen uit. Ook al gaf Toma haar zijn zegen, ze kon het gewoon de laatste twee jaar niet meer volhouden. Telkens opnieuw vernederd worden was best niet gezellig.

Toma gaf haar steeds raad, maar Tess was gewoon niet zelfzeker genoeg om het tegen Rona op te nemen. Maar toch kwam de dag dat het lichamelijke opvoeding was. Het was basketbal. De ploeg van Rona tegen enkele van Tess. Het was hard tegen hard. De ploegmaten van Rona en Tess hadden haast niets te doen, de twee vochten het gewoon onder elkaar uit.

Het werd grof gespeeld. Enkele tackels links en rechts. Ook uitmaken en vernederen was van de partij. Vooral dan van Rona’s kant. Tess liet zich doen. Toma stond aan de zijlijn haar toe te roepen. Ook al was het een katholieke school, Rona noch Toma hingen de engeltjes uit.

De naaste teammaten hadden het al opgegeven om mee te spelen. Het was nu een gevecht tussen Rona en Tess. Rona sloeg de bal tegen Tess’ hoofd, nam de bal weer en scoorde. Tess had even hoofdpijn maar verbeet alles en nam de bal af, tackelde haar en smeet de bal door het net. Toen had Rona weer even de bal en smeet deze recht in het gezicht van Tess. Ze viel even neer en kroop recht en hield haar hand tegen haar hoofd, dat zal wel een blauw oog worden.

De leerkracht zag het hele gebeuren even af maar wou toch alles afremmen. Hij kreeg zelfs geen naald tussen het gevecht, basketbalspel, of hoe ze het ondertussen noemden. Hij werd telkens tegengehouden door de overige leerlingen aan de zijlijn. Toch wou hij ingrijpen, enkele gewonden in een les is niet bepaald goede reclame. Maar het spelletje ging gewoon verder.

Tess zag Rona naar het net lopen en hoorde Toma schreeuwen. Hij schreeuwde haar toe. Tess raapte al haar moed bij elkaar en liep achter Rona aan, ze ging voor haar staan en leidde haar af, nam de bal en ritste onder haar benen er vandoor. Tess liep naar de andere kant van het veld en scoorde nogmaals.

Wanneer Rona opstond gromde ze even maar kreeg al snel bijstand door de hele klas. Tess had even schrik en wenste dat ze gewoon blijven liggen was. Toma stond ook recht en stond zijn vriendin bij. Twee tegen de klas. Al snel werd alles omgedraaid tot een heuse heisa. Toma leidde de ploeg af terwijl Tess met de bal onder ieders benen en armen doorliep.

Wanneer de schoolbel ging was het gelijkspel. Toma en Tess gingen zich omkleden terwijl Rona voor die ene keer op gelijke voet stond met Tess. Ze leerde nieuwe relaties kennen en kon het even niet verdragen. Maar ook Tess had nieuwe dingen leren kennen, niet enkel de overwinning van zelfvertrouwen en haar blauwe oog maar ook de beste vriendschap die ze ooit had…

Categorieën: Verhalen

14 reacties

Mosje · 3 juni 2005 op 16:24

Aardig onderwerp om over te schrijven, maar…

Lastig om te reageren op een verhaal als dit. Ik begrijp het van a tot z, maar de zinnen rammelen, de grammatica eveneens, binnen een alinea zijn de zinnen behoorlijk onsamenhangend, etc, etc.
Ik schrijf “lastig om te reageren”, want ik heb er absoluut geen kijk op of je hetgeen ik bedoel zelf ook ziet.
Niet boos worden hoor, gewoon laten weten of je wat kunt met de opmerkingen die ik maakte, en als je wilt zal ik wel wat precieser zijn met wat ik bedoel.

Wright · 3 juni 2005 op 16:41

Sluit mij aan bij Mosje, alleen begreep ik ook het verhaal niet zo goed, maar dat zal aan mijn ongeduldige aard liggen.
Was niet één van je stellingen, ‘schrijvers zijn onduidelijk’?:-D

KingArthur · 3 juni 2005 op 16:51

Ja, ik kan Mosje geen ongelijk geven. Om enkele voorbeelden te geven wou zou volgens mij wilde moeten zijn. Het is een naald in een hooiberg zoeken of ergens een speld tussen krijgen. Maar een naald ergens tussen krijgen? Vervolgens zou een aantal keer wanneer vervangen moeten worden door toen. En zo kan ik wel even doorgaan. Toch stemt het mij vrolijk eens een stukje te lezen van je i.p.v. je dubieuze stellingen.

KawaSutra · 3 juni 2005 op 18:34

Ik geloof dat je wel aardig je best hebt gedaan. Ik zou je willen aanraden om je verhalen nog eens enkele keren langzaam door te lezen voordat je ze instuurt.

Ik vind je titel erg ongelukkig gekozen; een titel moet een duidelijke link hebben met de inhoud van je verhaal.
Verder heb ik nog een opmerking over de naamkeuze van de personen. Rona en Toma lijken best wel op elkaar, zijn geen gangbare namen en maken ook niet echt duidelijk of het een jongen of een meisje betreft. Kies makkelijk te onderscheiden namen dat verbetert de verhaallijn.
Probeer je zinnen zo te schrijven dat het niet altijd noodzakelijk is om de naam van de persoon te noemen. Je kunt in een bepaald verband ook spreken van de tegenstander van Tess i.p.v. voor de zoveelste maal de naam te herhalen.

Eigenlijk zou je nu met deze adviezen en die van King en Mosje dit verhaal eens moeten herschrijven en vervolgens vergelijken met de oorspronkelijke versie. Dan zal het je een stuk duidelijker worden, en je leert er veel van.
Succes! 🙂

KingArthur · 3 juni 2005 op 22:43

tussen 2 haken, zelfs een naald vind je niet in een hooiberg.

Ma3anne · 4 juni 2005 op 00:43

Een episode uit een ouderwets aandoend meisjesboek, doorspekt met onvervalst Vlaams. Een boekje in pocketformaat van 13 in een dozijn.
Gruwelijk. Sorry, Merel, ik denk dat je beter kunt als je een ander soort boeken gaat lezen.

champagne · 4 juni 2005 op 09:45

Moeilijk leesbaar, onnavolgbaar soms..

Ik word steeds benieuwder naar de inhoud van jouw boek… 😕

Louise · 4 juni 2005 op 11:47

[i]en ze leefden nog lang en gelukkig…[/i]
Niet zo mijn ding, zulke verhalen, dus ik heb er waarschijnlijk ook niets zinnigs over te zeggen.
Al vind ik het wel een stoere poging 😉

Li · 4 juni 2005 op 12:44

Misschien geschikt als stripverhaal in de Tina.
Of bestaat dat blad niet meer 😕
Li

Troy · 4 juni 2005 op 13:28

Meisjesboeken uit de jaren dertig kunnen erg leuk zijn voor oma’s die terug verlangen naar hun kindertijd, maar niet voor mij helaas. Verder sluit ik me bij King Arthur aan: het is in ieder geval een verhaal, dus we komen alweer een stapje vooruit.

melady · 5 juni 2005 op 00:00

reaktie hieronder…soms zie ik ook dubbel (van het lachen)

melady · 5 juni 2005 op 00:00

Je schrijft op ColumnX
Je krijgt veelal erg negatieve reakties.
Je hebt een boekje geschreven.

Hoe is dat mogelijk.

Ik gruw van zinnen als [quote]Tess liet zich doen.[/quote]

[quote] en kroop recht [/quote]

Liet Tess haar nagels doen?
Liet Tess heur haar doen?
Liet Tess zich ne.ken?

Sorry maar ik ga je niet meer lezen.

WritersBlocq · 5 juni 2005 op 11:10

[quote]Sorry maar ik ga je niet meer lezen.[/quote]
Ik was daar al mee gestopt, maar wil de energievolle reacties die je krijgt absoluut blijven lezen.

Dees · 5 juni 2005 op 18:14

Gewoon doorschrijven Merel, het leven is vast nog jong 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder