Doosje

,,En ma, heb jij nog iets gekocht op de Crea Doe beurs?” informeren mijn zonen. Ik knik van ja en pak mijn tas om mijn buit te tonen. Voorzichtig pullek ik het plakbandje los ik en stop mijn hand in het papieren zakje. ,,Ik heb een hartstikke leuk gestoffeerd doosje gevonden,”antwoord ik trots. Het wordt doodstil. Verbaasde blikken worden uitgewisseld. Gezichten blijven met moeite in de plooi.
,,Heb jij een gestoffeerd doosje?” mompelt jongste.En dan houden ze het niet meer. Er wordt gejoeld, geproest en gelachen. Mijn oudste stort snikkend ter laminaat. ,, Een gestoffeerd doosje, wat leuk!” Ik haal mijn schouders op; verkeerde opmerking, begrijp ik. Je kunt tegenwoordig ook niks meer zeggen. Voor de echte geïnteresseerden en niet dubbelzinnige denkers: Het is eigenlijk een lucifersdoosje waarin lucifers van 9 centimeter passen. De bovenzijde is bekleed met een fleurig zonnebloemenstofje en de onderzijde is voorzien van effen groen katoen.

Het is een luxe doos want de bovenkant is gevuld met donzig materiaal en de onderkant is extra verstevigd met een kartonnetje. Ik vind het zo ontzettend knap dat iemand zoiets moois kan priegelen. Zelf ben ik een ‘knutselbeet’ met twee duimen die naar rechts wijzen. Vergeleken met mijn prutsstukken, zijn de knip-en-plakwerkjes van mijn kleuterbuurjongetjes, ware kunststukjes. Daarom snappen ze thuis niet wat ik op de Crea Doe beurs te zoeken had.

Maar ik vergezelde buuf, want buuf is wel handig met mesjes, papier, schaartjes en lijm. Bovendien kon ik uitgebreid bewonderen wat ikzelf niet kan maken. Ik voelde me net Alice in Wonderland. Vorken, messen en lepels veranderden in oorbellen, ringen en kettinkjes. Simpele houten doosjes, geverfd in vrolijke kleurtjes, werden voor een flink kapitaal verkocht. Er ging een wereld voor mij open. Ik brak zowat een kies op een bonbon dat van brooddeeg gemaakt bleek en ik ging op de loop voor een levensechte kruisspin gemaakt van friemelklei.

Vol verwondering volgde ik de kunstgrepen van een driedimensionale-kaarten kaartenmaakster. Ze knipte uit een vel drie bijna identieke kerstmannetjes Eentje bleef heel. De tweede had een geamputeerde arm en been en de derde slechts een kop en een buik. Dat triootje werd met een piepklein plakbandje boven op elkaar geplakt. Ik kreeg er de kriebels van. Nee, de pakketaanbieding met gevouwen kerstkransjes, gepatchworkte pieken en kerstmutsen van theezakjes was niet aan mij besteed. Wel viel ik als een blok voor het gestoffeerde doosje.

Trots zet ik het op de tafel en voor de zekerheid geef ik mijn huisgenoten een kleine demonstratie. ,,Voorzichtig aansteken anders vliegt de stof in de fik,” waarschuw ik en schuif het doosje een flink eind open om er een lucifer uit te pakken. Met een vinnig getik valt de inhoud op de grond. Ontstelt draai ik het doosje om en loer in een leeg bakje. Mijn aankoop is ondersteboven gestoffeerd!

Ik voel me een echte knutselkluns die zelfs geen fröbeldoosje kan aanschaffen. En mijn jongens grijnzen: ,, Ma dat heb jij weer. Je kocht precies het enige exemplaar dat werd gemaakt door een knutselmuts met twee linkerhanden!”