Drink, Schrijf

Zeg, effe een vraagje: hoe komt het dat ik veel beter en makkelijker schrijf als ik een paar borrels op heb?

Oké dan, vijf of zes borrels, maar de vraag blijft en het antwoord weet ik niet. Wat voor vreemde, onbegrijpelijke dingen gebeuren met mijn hersencellen dat op deze manier de woorden zo lekker vloeien?

Je zou zeker denken dat het andersom zou zijn. Ik bedoel, rekenen kan ik heel erg makkelijk als ik nuchter ben, maar vraag mij om de wisselkoers tussen de pond en de euro te berekenen na een halve fles wodka, ben ik binnen een milliseconde de hele kluts kwijt en zit met zo’n stomme glimlach op mijn smoel. Al starend naar degene die de vraag gesteld heeft, zeg ik: wat was de vraag ook weer?

Maar schrijven als ik keilazarus ben (sorry, ik woonde vroeger in Brabant) gaat veel en veel beter. Dat kan toch niet? Het samenstellen van niet alleen woorden, maar ook begrippen en structuur. De kracht om de aandacht van een lezer te trekken en dat vast te houden tot het einde van je stuk, ongeacht hoe lang dat is, en dat allemaal terwijl je bijna de lettertjes op het scherm niet meer kan zien! Het is zo lachwekkend dat ik bijna van mijn stoel afval – o nee, dat is niet de reden….

Ik weet wel dat het absoluut niet ongewoon is. George Orwell (1984, Animal Farm, enz.) ging altijd naar een hut op een klein Schotse eiland, met net genoeg eten, maar veel belangrijker, meer dan genoeg whisky en sigaretten om een heel boek te schrijven. Hij was ongetwijfeld voor een groot deel van de tijd, om het zacht uit te drukken, zwaar aangeschoten. Toch heeft hij het voor elkaar gekregen om de mooiste en belangrijkste verhalen van de 20e eeuw op papier te zetten. Nog erger: zonder de whisky en de pafkes was het hem waarschijnlijk niet gelukt.

Er zijn nog talloze voorbeelden van mensen die in feite op hun beste schreven terwijl ze ladderzat waren. Alhoewel, het waren bijna allemaal stuk voor stuk Ieren…. Ben ik nou eigenlijk Iers? Welnee, mijn grootouders kwamen allemaal uit Rusland en Polen.

Maar wacht even! Rusland…

wodka…

triest voelen…

gevoelens beter kunnen uiten onder het genot van een fles Stolichnaya…

…zou kunnen, maar eigenlijk ben ik nu te moe enne… te “emotioneel” om daar verder over na te kunnen denken. Tijd om op te houden met tikfouten vijf keer corrigeren en naar bed te gaan. Morgen lees ik dit stuk weer en denk: “Wel GVD, wat een hoop shit, wat een waardeloze tijdsverspilling!” Maar misschien ook niet. Mag jij beslissen. Cheers!