Droefheid alom

Ik vergezelde iemand bij het terugbrengen van wat kleding en keek mijn ogen uit in de klerenwinkel zélf. Het is niet mijn bedoeling om te vervallen in semi-hippe bespiegelingen over de huidige samenleving, maar ik mag er toch rond voor uitkomen dat ik vervuld van van walging rondkeek. Het idee van kleding is sowieso vreemd, het dient ter bedekking, maar daar is niks meer van terug te zien in de gemiddelde kledingwinkel. Het menselijk lichaam in de bloei van het leven -zo rond het twintigste levensjaar- vraagt niet direct om verhulling. Menig uitgekleed meisje van rond die leeftijd kan zo hartverscheurend mooi zijn dat het compleet uitwonen er van -waar ze toch om vragen- enige weerstand kan oproepen. Bang om de fragiliteit van haar schoonheid te bekrassen. In de jaren daarna zal toch blijken dat Newton gelijk had en komt alles dichter bij de grond. Ze krijgen een dikke kop, hangwangen, een zwabbernek, gaan kettingen dragen, enz, enz. De bedekking is dan nog wel recht te praten, maar de mate waarin en vooral de manier waaróp roept veel vragen op.
Zo stond er achter mij een vrouw die haar lelijkheid met zoveel nonchalance droeg dat het ronduit stuitend was. Het vormeloze lichaam zat ingesnoerd in een metalliczilveren jas, daar bovenop een soort van eivormig spekje met een gezicht er in. Om het af te maken had ze in haar handen een klerenhanger met iets wat bekend staat als ‘sexy lingerie’. Zelf vond ik het in aanmerking komen voor een prijs, de libidokiller van de eerste helft van het nieuwe millennium bijvoorbeeld. Toch dacht vriendlief er blijkbaar anders over. Waarom snap ik niet, maar er zijn ook holocaustontkenners, dus wie ben ik?

Het droeve is dat deze mevrouw geen unicum was. De winkel was gevuld met types voor wie een juten zak genoeg was geweest. Er dient een bepaalde verhouding te zijn tussen kleding en uiterlijk. Het kan niet zo zijn dat een vrouw van zestig kleding draagt voor meisjes van achttien, zoals het niet zo kan zijn dat een lelijk iemand kleding draagt voor een knap iemand. Onethisch en verwarrend, dat was het. Het helpt ook niet, het richt slechts een loep op de potsierlijkheid van die types.
Sexy lingerie dient een soort van opwindende bedekking te zijn op bepaalde plaatsen. Ter ondersteuning. Wanneer het gedragen wordt door een vrouw van wie het meeste bedekt zou moeten worden mist het elke werking. Daarnaast wordt de slip (geen verkleinwoord) of BH zélf dan een object van lust. Hier is niks mis mee, maar de man in kwestie zou dan evenwel een los slipje kunnen kopen en van het geld dat hij bespaart vanwege zijn vrouweloosheid zich kunnen bezatten omdat dat verdriet te verdringen. Bijkomend voordeel is dan een leuke avond. De middenstand zou welig tieren als pragmatisme de boventoon zou voeren.

Buiten dit roept het ook pijnlijke beelden op. Een nijlpaardvrouw die zich in een te klein setje perst en wulps de badkamer uitrolt, in de deuropening gaat staan op een bepaalde manier en zo manlief, vergeelde ballenknijper nog aan, probeert naar de toppen van de lust te voeren. In mij rouwt het nodige als ik zoiets oproep. Toch is dit waarschijnlijk vannacht gebeurd.

Ik loop de winkel uit en zie klonen van de vrouw binnen en voel verdriet zich aandienen. Behangen met tassen sjokt men huiswaarts, vervuld van genot en het idee goed bezig te zijn. Een paar straten verderop sterft een kind en hoog in de lucht kruisen twee vliegtuigen elkaar. Vannacht huil ik mezelf weer in slaap.