Droomfinale

Iedere woensdag kan hij niet wachten tot de school uit is. Snel naar huis, broodje eten en dan door naar het park. Zijn fiets brengt hem daar zo snel als het overige verkeer het toelaat. Achterop zijn fiets ligt het belangrijkste voorwerp van deze middag, zijn voetbal. In het park vervolgt  hij zijn route over het schelpenpad, behendig passeert hij wandelaars en honden om uiteindelijk te stoppen bij een verlaten trainingsveld. De omheinig van het veldje is hoog, maar niet hoog genoeg om hem tegen te houden. Zijn fiets gaat eerst door het frame tegen het hek omhoog duwen net zolang totdat de zwaartekracht hem aan de andere kant komt helpen. Hij volgt daarna met zijn bal.

Zodra zijn voeten het dorre veld raken, verandert zijn wereld. Hij staat nu temidden van een groen tapijt van vers gemaaid gras, met van die patronen erin zoals hij dat altijd op televisie ziet. Zijn versleten schoenen, vale broek en t-shirt maken plaats voor kicksen, in twee verschillende kleuren, en een tenue van het Nederlands elftal. Hij begint met warmlopen, erg belangrijk, hard lopen wordt afgewisseld met korte sprintjes en sprongetjes naar links en rechts. Dan volgt het hooghouden van de bal. Het doel van twintig keer moet nu toch lukken en, op een paar kritische vogels na, heeft niemand commentaar dat de bal twee keer de grond heeft geraakt.

Dan volgen de vrije trappen, waarbij zijn strategisch geplaatste fiets dienst doet als muurtje. Bal na bal wordt op de kruising afgevuurd. Iedere poging is raak en ballen die toevallig niet via de kruising doel treffen, worden gepromoveerd van afzwaaiers naar vooraf ingestudeerd. Missers mogen overnieuw omdat de muur niet goed stond. Het spel vervolgt met het naspelen van legendarische doelpunten uit het verleden, met zijn hoogtepunt de rush van Robben tegen Spanje.  Compleet met eigen commentaar, a la Jack van Gelder, rent hij over het veld, kapt zijn fiets uit en schiet op doel. De tweede poging is raak en blij rent hij richting de tribune waar hij het applaus van het publiek ontvangt, die hebben toegekeken vanaf tribunes die net zo naar de hemel reiken als de bomen rond het veld.

De kerkklok luidt voor het einde van de wedstrijd, tijd om naar huis te gaan. In dezelfde volgorde als dat ze kwamen verlaten het veld, eerst de fiets, dan de bal en dan hij. Als hij op zijn fiets stapt kijkt hij nog eenmaal om naar zijn wereld, een verlaten trainingsveld met dor gras. Volgende week zal het weer veranderen in een bruisend stadion, waarin hij dan zijn debuut zal gaan beleven tijdens de finale van het WK van 2026.