Onderweg voelde ik al dat er iets mis was. Het was niet het weer, ook niet de pizzakoerier die afgeranseld werd omdat hij geen wisselgeld had en ook niet mijn haar; ik was tenslotte twee weken geleden naar de kapper geweest. Nee, het was iets anders.

Ik deed de piepende deur open, ging zitten in de wachtkamer, en keek om me heen. Tegenover mij zat een zeventigjarige vrouw, ze had een chagrijnig hoofd. Je kon zien dat ze elke avond minimaal één bordje te veel neemt, hetzelfde geldt voor de koekjes. Ze keek wat rond. de wachtkamer was hagelnieuw. Aan de muren hingen posters waarop oude zieke mensen te zien waren, de teksten op de posters waren zeer duidelijk: ‘Griep, neem contact op met uw huisarts!’ en: ‘Last van uw gewrichten, bel uw huisarts!’.

De zwaarlijvige zeventiger keek me aan. Haar gezicht nog iets chagrijniger. In de verte hoorde ik iemand zingen. Ze probeerde duidelijk Lady Gaga na te doen, wat niet helemaal vanzelf ging. Er begon een alarm in mijn hoofd af te gaan.

‘Nou’, zei de zwaarlijvige zeventiger terwijl ze me aankeek, ‘je kan nou niet zeggen dat het goed klinkt.’

Shit, mijn alarm was terecht. Ik knik voorzichtig.

‘Nee!’, riep een afgeleefde magere mevrouw vanaf de andere kant van de wachtkamer met, zo leek het, haar laatste beetje adem die ze had.

‘Ze zeggen dat je er vrolijk van wordt.’

‘Ja!’

‘Ik haat dit.’

‘Ziekenhuizen zijn nog erger’, zei een vrouw van een jaar of 30 naast me, ze had een hoedje op. O nee toch, is de doelgroep inmiddels vergroot? Voor ik hier bij stil kon staan was ik aan de beurt.

Onderweg naar huis dacht ik er nog eens over na. Tot mijn grote verbazing had ik er toch wel van genoten. Mensen die al een heel leven achter de rug hebben (op één uitzondering na dan) met mooie en minder mooie momenten hebben recht op een dagje irritant doen, ze hebben het leven al geleefd.

Ik vervolgde mijn reis met een glimlach. Genietend van het weer en de ontdekking die ik zojuist had gedaan werd ik bijna van mijn sokken gereden door een oud vrouwtje in een rood autootje. Ze was al jaren niet meer naar de opticien geweest waardoor ze het stoplicht niet had gezien, ze had hier waarschijnlijk geen geld voor want ze reed in het oudste model Fiat Panda, de bumper hing half los. Ik kon er om lachen.

Categorieën: Maatschappij

Gijs

17 jaar, sinds een half jaar bezig met columns schrijven en lezen, over 2 jaar opleiding journalistiek.

11 reacties

Blanchefort · 6 augustus 2013 op 17:22

Dit snap ik.
Fijn stuk.

Meralixe · 6 augustus 2013 op 17:43

Welkom op column x. En dit van een tweeënzestiger. Negatieve commentaar geven? Ik zou niet durven! :laugh:

pally · 6 augustus 2013 op 17:56

Goed de sfeer van ‘oud’ tegenover jong weergegeven, Gijs. Leuke beginzinnen ook.
Welkom hier. Ik had alleen wat moeite met de tegenwoordige tijd en de verleden tijd, die je hier en daar door elkaar gebruikt.

Gijs · 6 augustus 2013 op 21:33

Dank jullie wel!! 🙂

@pally Dank u wel voor de tip, daar heb ik wat aan. Bij mijn volgende column zal ik erop letten! 🙂

Libelle · 7 augustus 2013 op 00:25

Welkom Gijs. ‘Je kon zien dat ze elke avond minimaal één bordje te veel neemt, hetzelfde geldt voor de koekjes.’
Kijk eens wat er aan deze zin allemaal schort Gijs, daar leer je van. Leuk stukje, eindelijk eens een jong mens die zich niet helemaal afsluit van de buitenwereld met oortjes en pads, maar die wil waarnemen.

    Gijs · 7 augustus 2013 op 12:30

    Dank u wel! 🙂

    Die zin had inderdaad anders gemoeten: ‘Je kon zin dat elke avond minimaal één bordje te veel nam, hetzelfde gold voor de koekjes.’

Nimrod1979 · 7 augustus 2013 op 10:31

Leuk stuk Gijs, ik bleef alleen nadenken over jou eerste zin in relatie tot de rest van je verhaal. Wat was er nu precies mis dan?

    Gijs · 7 augustus 2013 op 12:34

    Dank u wel! 🙂
    Ja, daar kan ik niet echt antwoord op geven, de eerste zin klopt inderdaad niet helemaal. Geeft niet, ik plaats ze hier natuurlijk ook om te leren. 🙂

Ferrara · 7 augustus 2013 op 10:35

Succes hier Gijs. Jij hebt over twee jaar een flinke voorsprong vanwege een leerzame periode op CX. Ik sluit me aan bij voorgaande schrijvers.

arta · 7 augustus 2013 op 11:20

Je kunt het: Schrijven. Dit moment in de wachtkamer heb je leuk en beeldend neergezet.
Nu nog wat stroomlijnen, zorgen dat kop en kont bij elkaar horen (Eens met Nimrod), Opletten op hoofdletters en leestekens, tt en vt scheiden (Eens met Pally), zonder creativiteit te verliezen en je bent er!
Succes, ik ben benieuwd naar jouw volgende!

irma1969 · 7 augustus 2013 op 13:58

Hoi Gijs, welkom hier. Ik vind dat je beeldend kunt schrijven. Inderdaad, hier en daar niet geheel correct Nederlands; goed op blijven letten. Je bent nog jong. Hoop in de toekomst meer van je te lezen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder