Geen winter deze winter. Dus die ene dag wordt gekoesterd als een net geboren puppy onder je trui. Heel Nederland in rep en roer. Het gaat sneeuwen! Eén dag maar en niet meer dan hoogstens tien centimeter. Maar in ons land waar de Sint Pietersberg de Mount Everest is en windkracht tien een orkaan, wordt groot weeralarm geslagen. Sneeuwschuivers schuiven al gewichtig vóór de sneeuw uit, blij eindelijk weer eens vrijgelaten te worden uit hun verroeste loodsen. De voorbumpers lijken vergenoegd te glimlachen, eindelijk gerechtigheid. Kijk hoe nodig wij zijn. De NS heeft een aantal treinen vanaf negen uur alvast geannuleerd. Werknemers kunnen dus zonder wroeging thuisblijven om buiten te spelen , snel een sneeuwpop te maken, ballen te gooien, sleetje te rijden of op een glijbaan onderuit te gaan vóór het te laat is. Een soort ‘Ren Je Rot’ sneeuwpret.
Absoluut aangestoken ben ik door de opwinding van dit feestje. Het huis voelt aan of iemand het in een heel zacht groot badlaken heeft gewikkeld. Open haardgevoel zonder open haard. Geen radio aan, ik wil horen dat ik niks hoor behalve de vogels buiten die zich aan rottende appels tegoed doen. De vormen in de natuur vriendelijker en vrouwelijker geworden. Alles fluistert, zelfs de provinciale weg heeft even haar brutale stem verloren. De plantenpotten die zoals gewoonlijk buiten zijn blijven staan van de zomer, lijken reuze ijshoorns met slagroom.
Een kleurenfoto zou nu een zwart-wit afdruk geven. De wereld een kunstwerk, zelfs straatafval ziet er feestelijk verpakt uit.
Een onaards licht hangt in de kamer, de werkelijkheid verscherpt zichzelf tot in alle details. Het wit van onze kater sjofel vergeeld, de schapen, verderop in de wei zó goor, dat je ze zou willen binnenhalen om in de shampoo te zetten. Hun koppen steken ongelukkig uit de te zwaar geworden jassen, hun kommaogen nog vragender dan gewoonlijk.
De wereld niet alleen anders omdat ze er wit uitziet. Het voelt zuiverder, het ruikt onschuldiger. In de namiddag pak ik een beetje sneeuw voor de deur en laat het genietend smelten in mijn hand. Dan zie ik dat regen alweer gaatjes boort in het mooie dek. Een half uur later is het landschap veranderd. Het zachte witte badlaken is getransformeerd tot een aftandse veelgebruikte badhanddoek met gaten en rafels. Al snel is alle sprookjeswit ook uit mijn hoofd verdwenen.
De lucht kwast plagend door haar effen grijs een toetsje oker.
25 reacties
SIMBA · 16 februari 2007 op 14:35
Tsja…dat was inderdaad díe ene dag 🙂
[quote]Een onaards licht hangt in de kamer, de werkelijkheid verscherpt zichzelf tot in alle details.[/quote]
Mooie zin!
arta · 16 februari 2007 op 16:29
Mooie zinnen vormen een prachtige sfeertekening!
Over deze zin struikelde ik:
[quote]De vormen in de natuur vriendelijker en vrouwelijker geworden.[/quote]
🙂
Dees · 16 februari 2007 op 17:09
Katrina in de polder 😀
Mooi geschreven!
Ik weet wat je uitzicht ongeveer geweest moet zijn. Dus een column met beeld erbij voor mij. Tegen de tijd dat ik de dijken bereikte was alles helaas al weggedooid. Maar zo heb ik er toch iets van meegekregen 🙂
Wat ik trouwens wel humor vond was de voorpagina van De Pers de volgende dag:
In Belgie sneeuwde het ook
Maar daar reden de treinen wel
Ma3anne · 16 februari 2007 op 18:14
Mooi geschreven. Fijn document om te bewaren als herinnering aan de laatste keer dat het sneeuwde in ons opgewarmde moeras.
(Zul je zien dat we volgende jaar kouderecords gaan breken. :roll:)
Prlwytskovsky · 16 februari 2007 op 18:21
En dan dat weeralarm he, ik bedoel, dat zouden ze vaker moeten afgeven. Niet één file heb ik gezien die vrijdag erna.
pally · 16 februari 2007 op 21:56
Ja , Arta, ik kan je gelijk geven wat betreft die zin. Hoewel ik vaker even een werkwoord weg laat in een tussenzin, past het hier niet lekker.
bedankt, groet, Pally
pepe · 16 februari 2007 op 22:00
Dit beeld moeten we bewaren, inlijsten voor de volgende generaties.
Het is een mooi poetisch geschreven column, de zinnen zijn zo zuiver als de sneeuw was:-)
DreamOn · 16 februari 2007 op 22:06
Wat een mooie column! Prachtige zinnen, mooie sfeerbeschrijving.
Ik word altijd zo blij als een kind als het sneeuwt..de achtertuin lag er prachtig bij, zelfs de vuilcontainers waren mooi! Ik vond het dan ook heel vervelend toen mijn kinderen de sneeuw met fiets en schoenen kwamen verpletteren…inderdaad, net een ouwe handdoek, mooie vergelijking! 😀
WritersBlocq · 16 februari 2007 op 23:59
Als sneeuw jou inspireert tot dit soort schrijven, laat het sneeuwtijdperk dan maar aanbreken! Je hebt jezelf veruit overtroffen. Juist door de mooi en diep beladen zinnen vond ik Arta’s quote verfrissend, grappig hè. Ik ga niet quoten, want dan wordt de reactie net zolang als je column. Ik vind hem echt schitterend!
En die titel, ge-wel-dig!!
Groetje, Pauline.
Li · 18 februari 2007 op 12:58
Oei, had ik bijna deze prachtige column gemist.
Ik heb er weer van genoten. Net als van die ene dag sneeuw.
Li
arta · 1 maart 2007 op 09:52
Gefeliciteerd, Pally, met deze column van de maand! Het is ook echt een juweeltje!
🙂
DriekOplopers · 1 maart 2007 op 10:01
Inderdaad: een schitterende beschrijving. Hulde, Pally, en gefeliciteerd met je column-van-de-maand!
SIMBA · 1 maart 2007 op 11:08
Gefeliciteerd Pally! :kus:
Nana · 1 maart 2007 op 13:05
Goed gedaan Pally je schets het verhaal met de sneeuw zo schitterend kort en mooi! Mijn dochter vond het er trouwens zo lekker uit zien dat ze het die dag de sneeuw steeds moest proeven! Toch slagroom?
champagne · 1 maart 2007 op 13:32
[quote]Het zachte witte badlaken is getransformeerd tot een aftandse veelgebruikte badhanddoek met gaten en rafels.[/quote] Mooie metafoor! Verder een heerlijke sfeercolumn. Proficiat met je column van de maand!
DreamOn · 1 maart 2007 op 13:54
Gefeliciteerd Pally! Heel terecht, dat jouw column cvdm is geworden!
Kunnen we nog een maand genieten van onze één-daagse winter, zo mooi beschreven door jou!
Goed gedaan,
Liefs DO :kus:
WritersBlocq · 1 maart 2007 op 22:10
Jaaaaa ook van mij dikke feli met je geweldige maandcolumn!! Voelt goed hè! Lief groetje, Pauline.
Eddy Kielema · 2 maart 2007 op 11:32
Voordat de lente begint, kunnen we nog een maandlang van de winter genieten, dankzij dit mooie weerbericht!
Mup · 4 maart 2007 op 04:26
Feli met je maandcolumn!
Ik ben er sowieso wel blij mee, als ik dan weer eens wat gemist heb, kan ik toch nog nagenieten, en dat telt voor je schrijven en de sneeuw:-)
Groet Mup.
schoevers · 6 maart 2007 op 16:29
Op zo’n dag had ik echt gehoopt. Na een sneeuwige rit vanuit ‘het Westen’ thuis gekomen,zag ik het wijdse Friese landschap bijna onbesneeuwd. Ik had het graag gezien zoals jij het omschreef. Mooie sfeer, gaf mij een beetje weemoed.
Hans
pimmetje · 6 maart 2007 op 16:55
HAllo PAlly,
Geen wonder dat je de beste was op columnX.
Je weet heel sfeer en gevoel te vertalen in woorden. Het is niet alleen goed maar ook mooi.
Ik vind het knap en ik heb er van genoten!
Nog geen uitnodiging gehad van de redactie van een dag- en of weekblad ?
Trouwens ik ben erg onder de indruk van al je werk
en ben trots op je
Pimmetje (weet je wel van de kip)
Ronaldjecas · 7 maart 2007 op 10:22
Met gevoel geschreven 🙄
Joy · 8 maart 2007 op 22:35
Hoi Pally,
Ben blij dat het de column van de maand is geworden anders had ik hem niet kunnen lezen.
Helemaal mijn ding om te lezen.
Wat heb ik die dag een sneeuwballengevecht met mijn dochter van 3 gehad. In tijden niet zoveel lol gehad.
KawaSutra · 15 maart 2007 op 19:56
Ik vond de intro al prachtig maar toch heb ik hem nog even bewaard voor die ene speciale dag. Die dag was vandaag, als opsteker voor jou.
Een prachtige column, een witte lappendeken van juweeltjes van zinnen.
Gefeliciteerd!
arta · 1 april 2016 op 09:39
Hij blijft mooi, Pally!