Een zwaar dressoir en dito tafel, eiken gefineerd. Perzisch kleed, met witgele touwtjes aan het eind. Echt. Maar niet uit Perzië. Keurmerk aan de onderkant. Een tv die flink wat ruimte inneemt. En niet alleen fysiek. Een klein mens kan zich erin verstoppen. Afstandsbediening, zo groot als een iPad. Op het dressoir, twee grote vazen, Romeins motief, van gips, zwart geschilderd. Aan de muur een drie eenheid, Jezus, Maria en Jozef, en profiel in oranjebruin blikkoper. Een glazen stolp op een driehoekig plankje, hoog in de hoek. Onder de stolp, Maria en kindje Jezus. Maria in blauwrode mantel, vroom, heel vroom kijkend, omlaag, neer op de grote tafel.
In de hoek van de kamer, staand op drie in elkaar geschoven kleine bijzettafeltjes, een te grote schemerlamp, bestaand uit een in strak doek gevouwen vaalgele lampenkap, afgezet met kleine franjes en een metalen standaard in koperkleur, met aan de voet, zittend op een rots, een kleine Griekse god, Hercules, leunend op een lange kromgebogen drietandvork.
Ik kijk naar de kleine bruine sleuteltjes, die half uit de deurtjes van het dressoir steken. Daar liggen ze. Achter een van de kleine deurtjes, in een oude ronde blikken trommel met bloemmotief. De Nutsen, die niemand lust, oud, taai, gedateerd, net als opa en oma. Maar ze zijn wel lief. Opa tenminste, zwijgend zittend in een grote fauteuil, met tevreden glimlach op zijn mond. Een mond die in de linkerhoek een Hofnar bolknak draagt. Hij geeft me een knipoog, met zijn goede oog. Zijn glazen oog tuurt kaal en koud de ruimte in. Een leven trekt voorbij.
9 reacties
Esther Suzanna · 8 maart 2017 op 17:30
Terug in de tijd. Bijna een beschrijving van de huiskamer van mijn oma..bijna.
Mooi.
NicoleS · 8 maart 2017 op 18:44
Heerlijk huiselijk. Je vergeet de geur van stuk gekookte groenten en draadjesvlees. 🙂
Karen.2.0 · 9 maart 2017 op 00:20
Ik ruik meteen de sigaren van mijn opa vermengd met de penetrante geur van de Maja-zeepjes van mn oma, fijne combi vond ik dat. Mooi geschreven, wie immer, Mien.
Mien · 9 maart 2017 op 08:48
Lux, ja, nu herinner ik het mij ook. En niet te vergeten, Eau de Cologne en Old Spice.
Mien · 9 maart 2017 op 08:44
Lees ik het terug, zie ik dat ik toch wel een belangrijk iets vergeten ben.
Blackie, de reeds 15-jarige middelgrote te dikke zwarte poedel, met kuif, waardoor ie niet altijd meteen ziet waar koek-, vlees-, kaas-, chips- en broodkruimels landen op de vloer. Gelukkig heeft ie wel altijd een natte neus. Hoewel, naarmate hij ouder wordt deze ook steeds droger.
van Gellekom · 9 maart 2017 op 11:22
En ik zie een grijze radio met slechts 2 zenders.
Mien · 9 maart 2017 op 11:34
Een Loewe Opta? Nee!!! ?
Bruun · 9 maart 2017 op 23:14
Ik heb genoten van dit mooie sfeerbeeld.
Arta · 10 maart 2017 op 10:23
Mooi sfeerplaatje, Mien.