Een man op bestelling!

Vroeger toen ik nog in de brugklas zat, was er een meisje (Connie de concurrente), dat ik absoluut niet kon uitstaan. We aasden namelijk op dezelfde knul. Omdat ik haar slagingspercentage hoger inschatte dan de mijne, wilde ik mij niet laten kennen. Ik maakte haar wijs dat ik al een vriend had en duwde haar ongevraagd een foto van hem onder haar mee-etervrije neus. Het plaatje had ik uit de Wehkamp gescheurd. Hij was tenslotte fotomodel. Naïef als ze was, geloofde ze mij ook nog. Dat vond ik niet gek, want ik kan als de beste fantaseren. Een eigenschap van mij, die ik niet graag onbenut laat. Met de geringste moeite maak ik iedereen, inclusief jou, van alles wijs. Maar ik dwaal af. Ahum. Uiteindelijk kreeg ik die knul. Waarschijnlijk omdat hij viel op mijn coca-colacollectie, die ik destijds driftig spaarde. Nadat hij me al mijn zeldzame coca-colablikjes had afgetroggeld, werd ik gedumpt. Sindsdien drink ik alleen nog maar Pepsi en verafschuw ik alles wat met de kleuren rood en wit te maken heeft. Ja, ik haat dus ook AJAX, salami en ‘deze straat mag je niet inrijden’-borden.

Nu ik zo van verveling voor de 34e maal op een saaie zondagmiddag (de ideale zelfmoordtijd voor singles) in de Wehkamp blader en de mannelijke modellen bekijk, word ik spontaan aan dit pijnlijke dumpvoorval herinnerd. Hmmm, er staan heel wat lekkere kerels in, die mij gelukkig op andere gedachten weten te brengen. Kerels die ik zo zou willen bestellen, waarna ik ze snel die degelijke Wehkampkleding van hun gespierde, gebronsde lijf zou scheuren. Nee hoor, ik ben niet wanhopig. Dat denkt iedereen altijd. Iedereen vraagt mij altijd waarom ik nog geen vriend heb. Correctie: Vaste vriend. Kijk, een losse flodder is wel te krijgen op mijn leeftijd, maar een man die iets serieus wil beginnen met een vrouw die goed neukt en maar 1 woord Frans spreekt (‘moi’), kun je hedendaags wel op je buik schrijven.

Persoonlijk denk ik dat het de schuld is van de mannen. De meeste leuke mannen zijn óf bezet óf homo en de rest van het overgebleven zooitje doet zich geen moeite meer om de huidige geëmancipeerde vrouw, die vaak meer verdiend dan hen, het hof te maken. Zij willen nog het traditionele rollenpatroon. Een zorgvrouwtje dat de rol van hun moeder klakkeloos overneemt. Een vrouwtje dat de hele dag thuis is en voor hem wast, kookt en voor zijn nageslacht zorgt. Dus wat doen ze: Ze pakken de ‘mannelijke Wehkamp’ en zoeken een geschikt Pools, Russisch of Filippijns meisje uit, dat haar geboorteland kost wat kost wil ontvluchten. En wanneer hun ‘pakketje’ tegenvalt, sturen ze het simpelweg terug en vermelden op de retourbon dat de kleur, maat of lengte hen tegenviel.

Ik begrijp daar helemaal niks van. Ik weet het niet zeker, maar ik geloof niet dat er ook zulke boeken voor vrouwen bestaan. Door mijn werk kom ik steeds meer in aanraking met dit soort kersverse stelletjes. Gemiddeld 15 jaar jongere meisjes die angstig om zich heen kijken en als een hulpeloos kind aan moeders (lees: hun man) rok hangen. Dit wordt hun nieuwe wereldje. Niet bewust voor gekozen, maar uit noodzaak. Meisjes die geen echte naam hebben, maar letterlijk vertaald ‘2e dochter’ heten. Meisjes die denken: liever gelukkig samen, dan ongelukkig alleen. Ik hoop alsmaar dat die mannen hen met respect behandelen en dat ze in ieder geval hier gelukkiger worden dan in hun geboorteland. Meestal betwijfel ik dat en prijs ik mezelf gelukkig. Dan denk ik: ‘Liever gelukkig alleen, dan ongelukkig samen.’

Maar volgende week zondag wil ik niet weer alleen zijn, dus pak ik het telefoonboek en bel ik het nummer van mijn coca-colaboy. Tring, tring. ‘Ja, met Mark.’ ‘Hé, Markie, met Loedertje. Alles goed? Zeg, heb jij toevallig zin om a.s. zondag lichaamssappen met me te ruilen?’ ‘Sorry Loedertje, maar ik denk dat mijn vrouw dat niet goed vindt.’ ‘Ach nee hè Mark, je bent toch niet met die mee-etervrije neus getrouwd?’ ‘Nee feeks! Ik heb een Pools meisje.’ ‘Jij ook al! Jullie !$%#~!+*-mannen zijn ook allemaal hetzelfde!’ Tuuttuuttuut. Ik geef het op!

Doei, (Ik ben even met een rol salami een Ajaxcied in een ‘deze straat mag je niet inrijden’ aan het penetreren!) Loedertje XXX