Als de telefoon gaat hoor ik een jongetje aan de andere kant vragen: ‘mag ik bij jou slapen?’
Zijn moeder hoor ik op de achtergrond: ‘je moet wel zeggen wie je bent.’
‘Oh ja, ikku ben Kees.’
‘Als jij dat wilt en het mag van jouw moeder, dan mag het van mij ook. Geef mij mama maar even.’
Met mijn vriendin spreek ik af dat Kees morgen komt en we zullen zien hoeveel nachtjes hij het echt volhoudt. Die volgende dag staat de vijfjarige Kees samen met zijn moeder op de stoep, zijn tas in de ene hand en knuffel in de andere. Kees vertelt honderduit en wil zeker zes nachten blijven slapen. Zijn woordenstroom is onuitputtelijk.
Onze puberende zoon Art wordt al snel door Kees aan de onzichtbare halsband meegenomen. Hij moet mee naar de zandbak, hij moet even een spelletje doen of met lego spelen. Gedwee doet Art alles wat Kees wil.

Wij hebben in de tuin nog wat hout en wat restanten van fietsen die naar het grof vuil gebracht moeten worden. Kees gaat mee en kijkt zijn ogen uit, hij sjouwt hout naar de houtcontainer, ijzer naar de ijzercontainer en bij het restafval kan hij moeilijk weg komen.
‘Het is zo gaaf, je gooit er iets in en dan komt er een schuiver die alles weg schuift.’
Op zijn tenen blijft hij staan kijken en zegt: ‘kijk, dat is pas cool man.’
De gemeentewerker glimlacht om dit mannetje.
Wij hebben inmiddels de auto geleegd.
‘Kom we gaan weer.’
‘Nee, nog even kijken.’
‘Heel even nog okay?’
‘Okay.’
Na vijf minuten vind ik het toch echt wel leuk geweest en stappen we in de auto.

We besluiten even langs de andere zoon Mick op de skatebaan te rijden. Kees heeft een stepje mee en raast over de curbs en fun-boxen, alsof hij nooit anders heeft gedaan.
Mick fiets met zijn BMX over de halfpipe en maakt sprongen in de lucht, dat wil Kees ook wel. Hij oefent eerst een poosje op de kleine funbox.
‘Kijk ff naar mijn stunts.’
Grotere jongens bij de halfpipe kijken lachend met ons mee en Kees stunt er even op los.
Hij trekt aan zijn stuur en rijdt een stukje op alleen het achterwiel en vindt dit allemaal erg leuk. Een uurtje later is hij uitgeput en gaan wij huiswaarts. Na een kwartiertje rust lijkt zijn batterij weer helemaal vol en is hij weer druk met van alles.

Die avond na het eten belt hij met zijn mama, die hem vraagt wat hij gedaan heeft vandaag: ‘Een heleboel leuke dingen. Ik wil wel acht nachtjes blijven.’
Hij struikelt over zijn eigen woordenstroom, er is te veel te vertellen.

Ik maak een schuimbad voor hem en hij verandert de badkamer met koeien en paarden in een dierentuin en een autobaan vol met racewagens.
Moe en blij kruipt hij in bed, geeft mij een knuffelkus, pakt zijn eigen knuffel en hij slaapt in een mum van tijd als een roos. Ik geniet even van deze rustende Kees in stilte.
Voor mij rest nog een uurtje pubers helpen met huiswerk maken, daarna mag ook ik moe en tevreden deze mooie dag afsluiten en mijn ogen dichtdoen. Morgen is het een gewone dag en weer feest.


pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

12 reacties

lagarto · 18 augustus 2007 op 08:59

Prima gedaan Pee.
Zo vermoeiend maar zo waardevol. hou ze vast die herinneringen. (bv door ze op te schrijven)
Adios Lagarto
ps. Ben begonnu zenuwu zijn verdwenu.

SIMBA · 18 augustus 2007 op 09:22

[quote]Morgen is het een gewone dag en weer feest.[/quote]
Ja! Van elke dag een feestje maken.

arta · 18 augustus 2007 op 10:51

[quote]Moe en blij kruipt hij in bed, geeft mij een knuffelkus, pakt zijn eigen knuffel en hij slaapt in een mum van tijd als een roos. Ik geniet even van deze rustende Kees in stilte.[/quote]
Dit vind ik altijd het lekkerste moment van de dag!
Mooi beschreven, Peep!
@ Lagarto: Succes met de opdracht!

WritersBlocq · 18 augustus 2007 op 11:42

Het is een gave om zo’n dag gaaf te vinden, ben kapot bij het idee alleen al 😀

Onwijs leuk geschreven Pepe, toppertje ben je!

Liefs, Pauline.

lisa-marie · 18 augustus 2007 op 14:44

Een mooie thema-column van een schitterende dag. 😀
Zulke dagen zijn echt pareltjes.

pally · 18 augustus 2007 op 15:52

Leuke ‘gewone’ column die mede daardoor weer bijzonder is, Peep.
Ik dacht nog wel even : wat een slome titel! Maar zag toen pas dat het de themacolumn was…… 😀

groet van Pally

Quinn · 18 augustus 2007 op 16:55

Hij is leuk geworden, ondanks de slome titel die ik ervoor verzonnen had 😀 Een woord zoals ‘halsband’, dat er niet direct veel mee te maken had, heb je er toch heel naturel in verwerkt. Het leuke van deze column is dat je er inderdaad niet aan merkt dat hij volgens opdracht geschreven is 😉 Goed gedaan.

datmensinkenia · 18 augustus 2007 op 21:51

Dat doe je elke keer! Net als ik denk weer een meest gelezen column te hebben, ben jij er weer met je prachtige verhalen over het “gewone” leven. Ik ken Huize pepe hoor – niks is gewoon daar! 😉

pepe · 18 augustus 2007 op 22:45

Dank jullie allemaal voor de reacties

Zucht, zucht. Ik ben nog aan het bijkomen, het leasen van een kleuter voor een weekje is heel leuk, maar voor mij als moeder van pubers toch wel doodvermoeiend. :slapen:

DreamOn · 20 augustus 2007 op 10:38

Geweldig Pepe! Er is maar zo weinig nodig om kinderen een leuke dag te bezorgen!

Maar om het dan zo mooi op te schrijven: dat kan ook niet iedereen.
Maar jij wel!

Liefs van DO.

Mup · 23 augustus 2007 op 15:15

Die rust heb je verdiend, je wordt ouder, mama:-)
Ik had je even aan de telefoon toen Kees er was, en werd alleen al moe van zijn stemmetje op de achtergrond:-)
Onzichtbare halsband, echt mooi gevonden, bij die passende titel! 😉

Groet Mup.

KawaSutra · 2 september 2007 op 03:23

Beetje jaloersmakend is het wel, Pepe. Was mijn hart maar zo groot als mijn huis. Maar bij jou is dat naturel en vanzelfsprekend. Een voorbeeld.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder