Een warme zomermiddag op de Place d’Horloge in Avignon. Ik bevind mij op een zonovergoten terras met een glas pastis voor me. Toeristen slenteren over het grote plein. Het is niet druk, want het vakantieseizoen loopt ten einde. Ik sla de verrichtingen gade van een oude man die trucs uithaalt met wel twintig wandelstokken. Dan gaat er een aantrekkelijke man zitten aan het tafeltje naast me. Met verbazing neem ik hem op. Die kleding, de leren beenkappen, dat lange haar, de keurig bijgehouden baard… Ik herinner mij platen uit oude boeken, beelden uit films. Hij lacht me vriendelijk toe.
Hallo, ik ben KingArthur.

Daar zit ik dan, op een terras in een moderne Franse stad, met naast mij een tijdreiziger. Hoe moet ik het anders noemen?

Al snel heeft de koning een glas schuimend bier voor zich staan op het ronde tafeltje voor hem. Hij begint te vertellen. En dat kan hij! Af en toe werpt hij een blik op het stalen ros dat hij tegen een boom op de Place heeft neergezet. Dit ros heeft geen water nodig en hoeft ook niet afgeschuierd te worden.

KingArthur is een timeshifter, zo legt hij uit. Hij switcht tussen de oude tijd, de tijd van de nevelen van Avalon en de nieuwe tijd en deze keer bracht zijn reis hem in Avignon. Korte periodes brengt hij in deze nieuwe tijd door en steeds leert hij iets meer. Wat aanvankelijk paranokia was, is nu het vaardig omgaan met het apparaat waarin je op afstand kunt spreken. In het huis, wat om reden die hij nog niet begrijpt, zijn huis is, staat nog een vreemd apparaat. Het is een vierkant blok. In een droom werd hem duidelijk gemaakt dat hij een taak had te vervullen met dit blok. Een queste die hij moest volgen. Hij moest columns gaan schrijven voor ColumnX.

Ademloos zat ik te luisteren, mijn glas pastis bijna onaangeraakt.Ineens sprong de koning op. Het moest gaan. Het was de tijd om terug te gaan naar zijn eigen ronde tafel. Hij kuste mijn hand. Hij liep naar zijn motor. Hij reed het plein af.

Daar zat ik. Met trillende handen dronk ik mijn glas leeg. Wat was dit? Dronken was ik niet, niet na een pastisje. Had ik zitten pitten en gedroomd? Had ik een zonnesteek?

Misschien, dacht ik, als ik weer thuis ben eens achter mijn eigen vierkante blok gaan zitten en kijken wat er gebeurt als ik Columnx intik…


8 reacties

pepe · 17 september 2004 op 07:22

[quote]Misschien, dacht ik, als ik weer thuis ben eens achter mijn eigen vierkante blok gaan zitten en kijken wat er gebeurt als ik Columnx intik… [/quote]

Laat ik raden je werd besmet met een CX-virus.

Heel leuk beschreven ontmoeting, nu weten we gelijk iets meer van King Arthur 😉

Welkom, voel je niet ziek, maar gewoon thuis hier.

WritersBlocq · 17 september 2004 op 10:13

Aangenaam kennis te maken! Leuk geschreven, ben benieuwd naar je volgende epistels.

KingArthur · 17 september 2004 op 10:24

Nooit verwacht dat ik eens onderwerp van een column zou zijn 🙂 .

Hangt de tekening mooi op z’n plek?

Mup · 17 september 2004 op 11:32

[quote]Wat aanvankelijk paranokia was, is nu het vaardig omgaan met het apparaat waarin je op afstand kunt spreken.[/quote]

Koninklijk beschreven,

Groet Mup.

Louise · 17 september 2004 op 11:37

Goh, die King.
Leuke beschrijving, volgens mij zit er vast wel een vervolg aan. Ben benieuwd.

Mosje · 17 september 2004 op 11:45

En? Wat gebeurde er na het intikken van ColumnX?
Iets gevonden over de King?
😉

rrobin · 17 september 2004 op 16:38

[quote]Het moest gaan[/quote]
Spreekt men een Koning niet aan in meervoud? 😉

ignatius · 17 september 2004 op 17:12

Leuk en beeldend geschreven.
[quote]Daar zat ik. Met trillende handen dronk ik mijn glas leeg. Wat was dit? Dronken was ik niet, niet na een pastisje. Had ik zitten pitten en gedroomd? Had ik een zonnesteek?[/quote]
mmmhh heeft de King hier zijn Guinevre, die opgeslokt is door de nevelen van de tijd, wederom gevonden? 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder