Eentoningheid leid tot??

Je gaf mij zoveel liefde, en ik gaf je zoveel terug. Jaren is het goed gegaan tussen ons, maar ineens was daar die brug, de balken werden rotter, de handvaten pulverden onder onze handen, die brug was die nog te maken? De brug van de liefde? Ik voel dat je van mij verwijdert, ik voel dat onze boot verder uiteen drijft. Wij zijn onszelf niet meer. Waarom denk je alleen aan jezelf? Waarom neem je nooit de moeite om met mij te praten? Ik heb verdomme toch het een en ander met je meegemaakt, samen kropen we vaak door het gaatje van de naald, maar we hebben het altijd gered, doordat wij samen één waren.
En nu zie ik een verscheuring in onze liefde. De kus is een gewoonte geworden,. De spontaniteit in onze relatie is ver te zoeken. Jouw prioriteiten liggen helemaal in en voor jezelf voorop. Jij bent teveel met jezelf bezig, en denkt dat ik dat allemaal maar goed vind.
Nee, mijn hart loopt over van pijn en verdriet, omdat ik niet jouw hand kan pakken om jou terug te trekken en jou aan mijn hart te duwen en te zeggen dat ik van je houd. Nog immer van je houd, het is nooit minder geworden. Maar ik zie de eentonigheid in onze liefde sluipen. De rek is uit het liefdeselastiek, de brug is aan het kraken onder het gewicht van ons samenzijn. Ons huwelijk is niet meer dan een trouwboekje, de ringen zijn al dof

En we zijn al maanden niet meer samen. Nog elke dag het verplichte “ik hou van jou’ Ja ik ook van jou. En dan lopen we door, ieder een kant uit. Jij wilt niet praten, zegt dat het je spijt.
Omdat je geen prater bent zeg jij dan.
Maar we hebben al zo vaak dit soort gesprekken gehad. Jij bent altijd alleen geweest, en ik had altijd iemand om voor te zorgen, om mee te delen, om lief voor te zijn, om er voor die persoon te zijn. Maar ik denk dat jij nu nog steeds na al die jaren moet wennen aan het feit dat er iemand is die echt om jou geeft, die ook echt van jou houd. Die jou neemt met al je negatieve karaktertrekken.. Zelfs die negatieve karaktertrekken kon ik vertalen naar positief.

Ik maakte mijzelf wijs dat jij zou veranderen. Maar na 2 dagen was jij weer de oude ik.
Jij kunt niet met een persoon samenzijn, jij bent echt een eenling. Maar als je dat al zo lang wist, waarom heb jij mij dan toegelaten in jouw leven?

Ik kan er niet meer tegen en ga weg. Ik laat je alles, want mijn weg zal de weg van de minste weerstand zijn. En verdriet, ach dat slijt wel. Ik weet dat je mij nooit zult vergeten, maar vergeef mij wel mijn daad. Ik leef nu met een ongelukkige, en ik wilde alleen maar gelukkig met je zijn. En aangezien dat niet lukt, blijf dan alleen gelukkig,. Ik zal het eindelijk ook zijn.

Je mag alles hebben wat we samen hebben opgebouwd, en als jij je medicatie zoekt, ik heb alles ingenomen, dus je kunt nu rustig nieuwe bestellen bij de huisarts….Vergeef het mij en bedankt voor al je liefde die je mij in het begin schonk.

De vrouw legde de brief op het kussensloop naast zich neer, nam regelmatig slokjes water met pillen in en ging netjes gekleed op haar kant van het bed liggen. Ze had er vrede mee, de eentonigheid van haar huwelijk, het egoïsme in het huwelijk, de eeuwige ruzies, ze was het ineens allemaal zat. Dus de enige optie zonder een iemand ook lastig te vallen was haar optie.

De harttabletten van haar man verdwenen in haar maag, evenals de slaaptabletten, de tranquillizers , met rust en kalmte genoot ze van dit ene moment, dat volledig het hare was.
Niet denkende aan wat er daarna zou komen, ze had er vrede mee.

Ik vraag mij nog steeds af, wie hier nou de egoïst in dit geheel is geweest.
———————————————-
NOTE VAN DE SCHRIJFSTER

Nog even dit, dit slaat niet op ons huwelijk hoor, dat is nog steeds spik en span na 4 jaar, ik schreef dit verhaal n.a.v een verhaal dat iemand vertelde die haar huwelijk zo eentonig vond dat ze soms zin had om uit te stappen, scheiding of gewoon weggaan had ze nog niet aan gedacht.De gedachte aan aandacht was in deze een betere optie vond zij.Ze leeft nog en ze zijn in therapie allebei, dus het zal wel goed komen met die twee. Maar bovenstaand verhaal is volledig verzonnen door Klapdoos, heb mijn eigen versie eraan gegeven, dus niet het gesprek dat ik samen met die dame (was trouwens een heer) had….Prive staat hoog op mijn lijst…groet van leny