Élégie Nationale

Wees blij dat je er vanaf bent. Je bent dit land ontgroeid, een dadelpalm die hoognodig een te krappe pot uit moet, de vrije aarde in. Een schitterende carrière in the Land of the Free staat je te wachten. Ik wou dat ik in je schoenen stond; maar hoe ik ook met dat Nederlandse paspoort zwaai, geen hond die het wil. Veel te mooi ben je voor deze gebleekte delta. Een savannehinde tussen de polderkoeien. En veel te intelligent ook. Een klaroen boven het holle gekakel. Wat ben ik toch een lelijke luie domme laffe pleurishomo bij zoveel vrouwelijk schoon, intellect, goede smaak, elegantie, succes. En lef. Somalië, Kenia…. Kom je eigenlijk wel van de aarde? Weet je zeker dat je geen Vulcan bent? Je was de voorlaatste vrouw die bij mij misschien ooit nog wat aanrichten kon.

Weet je eigenlijk hoe moeilijk het is om van je Nederlandse nationaliteit af te komen? Aanslagen plannen, wapens, drugs en gifgassen handelen, ritueel moorden …. De laatste die het lukte, was Poncke Prinsen.

Die rechtse danktank houdt je stoel al warm, en zit imago-wise wellicht meer op een Ali dan op een Magan te wachten. Mij wil Amerika nooit hebben, gedocumenteerd polymorf pervers, bloed in mijn marihuana en dat trouw zweren aan die vlag krijg ik ook niet voor elkaar. Voordat ik poot aan VS-bodem zet, moet eerst die Bushclan boven zee de helikopter uit. The Sopranos is een prachtige serie, maar ze moeten geen atoommacht runnen. De Ierse Republiek is mij sowieso ver zat.

Misschien krijgt Sinéad O’Connor wel voor elkaar waar wij nooit aan toegekomen zijn.

CJ