Eloze klankkast

“Klinkt als troubadour!”
Karin wijst fanaat naar haar oor. Marco spant zich in. Hij vraagt zich af wat voor ’n woord ’t dit maal kan zijn. Normaal waagt hij zich nooit aan zo’n taalraadquiz. Maar vandaag gaat hij zijn schroom voorbij. Hij hoopt op aandacht van Karin. “O ja, natuurlijk, dat is Youssou N’Dour”, antwoordt Marco blij. Marco slaat zich voor zijn kop. Tuurlijk wist hij dat. Karin is vol lof. Dit antwoord van Marco vindt zij fantastisch.
Karin wou maar dat Marco ’n oog op haar had, maar of dat zo is? Maakt zij ’n kans? Waarschijnlijk is ’t vooral Karin’s droom. Marco is galant, maar dat is hij voor al ’t vrouwvolk, dat is klaar voor Karin. ’t Gaat Marco om aandacht, vluchtig, los. Vrij wil hij zijn. Binding ontwijkt hij. Toch trilt zij als hij naar haar kijkt. Raar toch.

“Karin, hoor jij mij?”

“Oh, sorry Marco! Ik zat in ’n dagdroom.”

“Ja, ja, dagdroom, ammahula! Zodra Youssou N’Dour jouw oor in dringt, sla jij op tilt. Wat ’n uitvlucht. Niks dagdroom. ’t Was ’n nachtdroom, flink nat. Youssou trad in jouw hoofd vast privaat voor ons op. ’n Giga show, fantastisch. Jij plus ik op Oost-Indisch tapijt. Jouw hoofd op mijn borst. Mijn hand op jouw buik. Jij at avocadogazpacho, ik ’n stokbrood tartaar. Jij plus ik, gigantisch rood tot aan ons oor. Jij in vuur plus vlam voor Youssou, maar vooral voor mij. Karin vrouw van mijn hart, stop jouw droomlanddroom. Ga voor mijn hart. Jij krijgt nooit spijt.”

“Stop Marco! Wat is dit? Hoor ik dit nu zoals jij wilt dat ik ’t hoor? Maar wat is dit raar! Zomaar uit ’t niks, zo plat, zo vulgair. Hoop jij nu dat ik antwoord: Marco, schat, ik val voor jou, vlug, pak mij vast, kus mij?’ Is ‘t dat wat jij aan top van jouw lijst had staan? Dan is jouw indruk van mij totaal fout. Zodanig fout dat ik walg van wat jij mij nu onthult.

“Karin, maar ik dacht dat jij mij..”

“Wacht, hou op, laat mij nu, ik praat graag nog door. Ja, ’t is waar, dat klopt, jij trok mij aan. Zoals jij bij zo’n klankkast stond, Youssou N’Dour zomaar raadt, daar vond ik jou slim, knap plus … mmm … dat hou ik toch maar voor mij. Maar zoals jij nu plots praat, dat vind ik niks. Sorry hoor, maar mijn hoofdinhoud is als ’n olifant, ik wis dit nooit uit.”

Marco snapt dat dit ’n fiasco wordt. Zijn hoofd slaat op hol. Marco vraagt zich af: Waarom valt Karin toch nooit voor mij? Ik val voor Karin, dat is toch transparant. Dat snapt ook Youssou, ook al zit hij hoog op ’n flapoorolifant uit Afrika. Ho, ho, olifant, ligt daar ’n clou? Komt ’n aap nou uit mijn mouw? Hij lijkt op Judy uit Daktari. Mijn vondst is fantastisch. Dikhuid Karin is van mij. Mijn muistruc is abnormaal. ’t Is spooky hocus pocus. Karin trapt daar schroomloos in.

Maar waar vind ik zo vlug ’n muis? Grijs, wit of bruin, zolang hij maar harig, listig, schattig, maar vooral rap is. Door schrikangst frist Karin’s hoofdinhoud dan alvast op. Had ik maar mijn thuismuis bij, Micky is zijn naam. Hij wist door ’n muisklik Karin’s ‘total history’ uit. Mijn nood is hoog. Ik houd van Karin. Waar vind ik zo gauw ’n copycat van Micky? a Look-a-lijk als kaastomtom?

Marco bukt zich zodat zijn oog ’t vinyl scant. Alaas, hij vindt niks muisachtigs. In plaats daarvan wat stoffig pluizig vuil. Zijn oog traant d’r van maar hij houdt stand, als ’n pitbull bijt hij zich vast in zijn plan. Karin kijkt maar snapt niks van Marco’s kruiphouding. Zit d’r soms ’n draad bij ‘m los? Zij klopt zacht op Marco’s rug.

“Marco, gaat ‘t?”

Zijn houding is nu zo apart, vindt Karin. Zo laag. Noch dominant noch macho. Marco kijkt omhoog naar haar. Zijn oog is nat door ’t vuil maar Karin vat ’t op alsof hij spijtig kijkt. Noch trucs noch tricks, maar Marco zoals hij is. Zij bukt, pakt zijn hoofd in haar hand. Zacht drukt zij ’n kus op zijn mond. Uit hun klankkast klinkt juist Youssou N’Dour: Rokku mi rokka.