Het terras voor de kroeg is leeg. Dat is altijd zo. Echte kroegtijgers zitten in de kroeg. Niet buiten op een terras. De kroegbaas komt naar buiten met een glas bier die hij voor mij neerzet.
‘Ik wilde eigenlijk lunchen,’ zeg ik verontschuldigend.
‘Tuurlijk,’ knipoogt hij. ’Wist ik toch? Dit –en hij wijst op het biertje- is de specialiteit van het huis. “De vochtige lunch speciaal”. Even later stapt er een meisje van een jaar of negen de kroeg uit (…)
Aarzelend gaat zij naast mij zitten. ’Ik heb een nieuwe DS,’ zegt ze.
‘Mag je dan al autorijden?,’vraag ik belangstellend.
Ze kijkt mij aan. Onbegrip en wantrouwen. ’Nee sukkel, DS is voor spelletjes!’
Ik knik.’Mag jij eigenlijk wel in een kroeg komen?’
‘Mmmm, mijn vader en moeder zitten binnen. Aan de bar. En ik vind er niks aan.’
‘Gelijk heb je,’ antwoord ik.
‘Eerst woonde ik ergens anders,’ gaat ze verder. ’Alleen met mijn moeder.Mijn echte vader is met een andere vrouw.’ Ze drukt verwoed op de knopjes van haar DS.
‘Maar toen kwam er ineens een man bij ons thuis en die gaf mijn moeder een zoen en een doos chocola en toen moesten wij ineens bij hem wonen en zo.’
Het komt er als een stortvloed uit. Alsof de woorden al tijden aan de oppervlakte lagen, wachtend om gespuid te worden.
‘En vind je dat leuk?’
‘Nee! Gedecideerd.
’Ik ben al mijn oude vriendinnetjes kwijt.’
‘Want ze zijn inene getrouwd en zo. En nu heb ik ook een nieuw broertje. Maar het is een half broertje. En mijn stiefvader is altijd kwaad op mij. Maar niet op mijn nieuwe halfbroertje. Daar moet hij altijd om lachen en zo.. Maar als ìk per ongeluk iets laat vallen krijg ik een klap en moet ik voor straf naar mijn kamer.’
‘En zegt je moeder daar dan niets van?’
‘Neuhhh.’

‘Mijn vader, mijn echte vader bedoel ik, die gaat ook weer trouwen. Ik ga soms in het weekend naar hem toe. Maar zijn vriendin wordt altijd boos als ik mijn vader een zoen wil geen. Dan zegt ze dat ik mij niet moet aanstellen en zo. En nu gaan ze trouwen maar ik mag niet op het feest komen. Dat mag niet van haar volgens mij.’
‘En zegt je vader, je echte vader bedoel ik, daar niets van?’
‘Neuhhh’
‘Goh joh, dat is lullig voor jou.’
‘Mmmm.En ik heb ook een nieuw zusje weet je. Een half zusje.’
‘Echt waar?’
‘Ja, echt waar. Maar die woont bij mijn echte vader en zijn vriendin. En die mag mijn vader wèl een zoen geven. Dan lacht die vriendin en zo..’

Dan komen een man en een vrouw de kroeg uit. De man draagt een jochie van een jaar of twee op zijn arm. Hij lacht naar het jochie. Hij ziet het meisje naast mij zitten en schreeuwt naar haar:’Schiet op doos. We hebben geen uren de tijd!’
De vrouw zegt niets en draait haar hoofd weg. Het meisje lacht triest naar mij en rent naar de man en de vrouw.
Ik houd het niet droog en dat heeft helaas niets te maken met mijn vochtige lunch speciaal…


14 reacties

lagarto · 1 augustus 2007 op 08:34

Een heerlijke smartlap.
Groeten lagarto

pepe · 1 augustus 2007 op 09:30

Zucht wat een triest verhaal, hoeveel van deze kinderen zullen er rondlopen en niet krijgen wat ze verdienen.
Jij hebt het weer eens mooi en ook nog luchtig neergeschreven. Knap werk.

pally · 1 augustus 2007 op 09:36

Mooi en triest verhaal, Kees. Goed gedoseerd, net niet te.En zonder eigen commentaar, ook al zit dat er in verweven.

groet van pally

arta · 1 augustus 2007 op 10:19

Inderdaad erg mooi geschreven.
Grappig dat je die DS erbij betrok, want ik merk bij mijn kinderen altijd dat als ze druk met iets bezig zijn (geen DS-en bij ons thuis, maar dat terzijde) ze veel opener zijn, dus juist dat stukje maakte het voor mij nóg geloofwaardiger!
🙂

Dees · 1 augustus 2007 op 11:14

🙁

Prachtig geschreven, het gebied tussen wal en schip.

Shitonya · 1 augustus 2007 op 12:22

En dan te bedenken dat er ook nog kinderen seksueel misbruikt worden door hun vader of stiefvader, af en toe een plank tegen hun hoofd krijgen of hele dagen buiten worden geschopt en enkel ’s avonds binnen worden gelaten.. mooi verhaal.

melady · 2 augustus 2007 op 00:01

’Schiet op doos. We hebben geen uren de tijd!’

Triest en mooi geschreven Kees.

WritersBlocq · 3 augustus 2007 op 14:50

Ach, dat meissie…….. en de machteloosheid van jou is ook zo tastbaar.
Wat een goed neergezet klote-verhaal!

vanlidt · 5 augustus 2007 op 11:59

Bij mij is een DS ook nog altijd een Citroën…

Tegen sommige ouders bestaat maar een middel: bij de benen pakken en met hun hersens tegen de muur zwieren…..

lisa-marie · 6 augustus 2007 op 16:02

De werkelijkheid ,helaas, precies goed neergezet.
Ook ik zie het en moet dan ook weleens een traantje weg pinken.

DreamOn · 22 augustus 2007 op 20:11

Ik ben blij dat ik toch nog deze column heb gelezen; ik heb pas sinds kort weer internet, vandaar.
Mooi en triest.

Groetjes DO.

Mup · 23 augustus 2007 op 16:27

Meestal wil ik wel met je op een terras zitten als ik je stukken lees, dit keer niet. Mooi neergezet,

Mup.

KawaSutra · 28 augustus 2007 op 23:47

Het leven is niet altijd een lolletje, knap neergezet Kees.

DriekOplopers · 30 augustus 2007 op 23:00

Ontroerend. Ben er stil van. Dit soort leed zal ik nooit op mijn geweten hebben. Ook kinderen waar mijn eigen DNA niet in zit zullen door mij liefdevol worden behandeld.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder