Even opnoteren: 2-1

Mijn notieblokje staat vol met voorzetjes, kleine krabbeltjes gemaakt met een minuscuul dasspeldpennetje dat in het kaftje geklemd kan worden. Alles klein dus. Dusdanig klein dat het nu voor de derde keer gebeurd is. Weer zat het boekje in mijn broekzak in de was. Het staat nu 2-1 voor mij. De eerste keer was mevrouw Schorpioen de dader en toen was zelfs het huis heel klein, té klein. U begrijpt; inmiddels is een fout menselijk.

Neemt niet weg dat ik moet redden wat er te redden valt. Meer dan twintig blaadjes lagen gisteren te drogen op het aanrecht. Als een volleerd postzegelverzamelaar heb ik de geweekte pulpprop weten te scheiden. De inhoud moet overgezet worden naar digitaal voordat de inkt definitief zal verbleken.

Bij sommige notities denk ik; waar zat ik met mijn gedachten toen ik dit opschreef? Geen idee meer wat ik er mee voorhad. Zo gaat het wel eens met een prima voorzet. Soms staat er niemand voorin.
Op volgorde van ontcijfering hieronder wat uitwerkingen. Bij voorbaat mijn excuses voor het inherente hak op de tak.

Goed schrijven is vergelijkbaar met een winkeloverval. Als je het dicht bij je eigen omgeving houdt, is de slagingskans groter.

Verkeersergernis: Je kan in Nederland nog niet de weg op schieten, of je wordt al gehinderd door iemand die zich aan de snelheid houdt.

Voortdurend ben ik op zoek naar originele manieren om iets te duiden. Soms denk ik dan briljant! Vaker komt voor dat het achteraf toch wat minder gelukkig gekozen blijkt. Ik ben er nog niet over uit of mijn omschrijving, van iets wat nauwelijks waarneembaar is, aan zal slaan als ik dat omschrijf als; zo opvallend als een pulk op de hulk.
Die gedachte ging onder een aangebracht blauw lijntje verder met een botanische tip: altijd je pulken bij je kamerplanten in de grond doen. Dat moet haast goed zijn als je ziet hoe hard neusharen groeien.

Over drankmisbruik:
– Natuurlijk staan ze bij de gemeentewerf raar te kijken als je bouwpuin blijkt te bestaan uit 300 Berenburgkruiken.
– Een roze bril aangaande het jezelf doodzuipen: dat je dan in het biernamaals terecht komt.

Uiteraard staan er in mijn boekje verhandelingen over mijn veranderde leven na de geboorte van mijn inmiddels vier maanden oude dochtertje.
Bij het sorteren en vouwen van de was kom ik erachter dat ook “zij” alles binnenstebuiten keert. Heel irritant. Ze is daarin net als haar moeder. Die verdedigt zich met de stelling dat het zo beter is voor het textiel. Maar het is louter beroerdigheid. Soms zit haar wasgoed normaal. Dat gebeurt als ik geconstateerd heb dat ze het die dag omgekeerd gedragen heeft.
En door de enorme berg wasgoed vraag ik me af of onze enorme hoeveelheid spuugdoeken niet heeft geleid tot een self fulfilling prophesy.
Als ik waar dan ook mijn neus moet snuiten, denk ik vrijwel altijd even aan mijn dochter. Op dat moment dringt de geur van verzuurde melk vanuit het misbruikte stuk katoen zich op.
Ik ben blij dat mijn vrouw weer werkt. Tijdens de kraamtijd kwam ik om half zes, na een dag harde arbeid thuis en kreeg dan te horen dat het hele spul tussen één en vijf geslapen had. Dan nog hing er een sfeertje van; Zo! Nu ben jij aan de beurt met zorgen voor het kind..

– Een slab excuus (Nog geen idee in welke zin ik deze frase ga gebruiken).

Ik lijd al jaren aan het Gilles de la Toupette syndroom. Haren die ongecontroleerd aan mijn hoofdhuid ontsnappen. Je kunt het wel onderdrukken door een dag niet te kammen, maar dan liggen er de dag erna tweemaal zoveel in het doucheputje.

Alternatief verhaal op de 70 maagden:
Zelfmoordterroristen worden na hun dood samengebracht met slachtoffers en hun nabestaanden. Die zullen hem tot in eeuwigheid wijzen op het aangerichte leed.

Over het waarom dat ik onze softwareontwikkelaar bijna niets meer durf te vragen; “U vraagt, wij draaien”, is bij hem; “U vraagt en wij draaien door”.

Verklaring aan mijn vrouw op haar vraag waarom ik altijd zinloos lampen laat branden:
‘Om het donker niet alleen te laten.’

Beginnetje
Zouden PVV’ers in Limburg overwogen hebben om tijdens de recente hoogwaterstand, de dijken door te breken? Dan is het land nog niet blank, maar dan staat het in ieder geval blank.

Wat zou er gebeurt zijn als Groen Links en de SP een coalitie hadden gevormd? Ik vermoed dat PVV’ers zich als lemmingen over een klif bij Pieterburen zouden storten. Alleen betreft dit de waddenzee. Ze zouden zo doorklunen richting Rottumerplaat. En wadt dan?

Omdat ik erg zweet, drink ik in de sportschool ontzettend veel. Na afloop constateer ik in de spiegel naast spieren, een behoorlijk opgezette buik. Dit inspireerde me tot het beeld van een nieuwe held met cape en een grote letter B op de borstkast; “Biaframan”.

Tot zover. Ik ben nog niet op de helft van de blaadjes, maar met meer zal ik u, en vooral mezelf even niet vermoeien. Mijn ogen staan scheel van het staren naar de nog vaagblauwe hersenspinsels.