Ik lig in bed en creëer mijn eigen wereld. Het is niet moeilijk; je doet je ogen dicht (het kan zelfs met de ogen open!) en je vraagt je af: “Wat zou er gebeuren als…?” en de rest vul je zelf in. Ik lig in bed en ben een beetje god en een beetje kind. Plotseling woon ik in een aardig huisje met een lieve man die bovendien erg sexy is en heel graag mijn man en de vader van mijn kinderen wil worden. Zes katten dartelen om mijn benen. En vanavond zing ik voor de zoveelste keer de sopraansolo-partij in Ein Deutsches Requiem en het verveelt nooit. Mijn ouders wonen om de hoek, maar komen alleen langs als ik daar zin in heb.

Nog leuker wordt het als ik de wat extremere missies ten uitvoer breng. Ik wissel iedereen om. Ik word wakker en blijk plotseling Beatrix te zijn, koningin der Nederlanden. O jee, wat nu? Ineens sta ik midden in de herfst van mijn leven en bovendien moet ik hoognodig een stoomcursus regeren. Maar eerst moet ik uitzoeken waar het toilet is. En heb ik eigenlijk een lakei of zo? Mag ik mijn neus snuiten in het openbaar? Omgekeerd wordt Beatrix natuurlijk wakker in mijn lichaam en in mijn bed. Ook zij zal zich voor problemen geplaatst zien. Zij zal waarschijnlijk een half uur naar mijn koffiezetapparaat zoeken (dat ik niet heb), om dan mijn kledinkast te doorzoeken naar elegante en tevens verantwoorde kleding (die ik niet heb), onder de douche springen en daarna mijn hele flat overhoop halen op zoek naar de sleutels van mijn auto (die ik niet heb) en voor het boodschappen doen in mijn beurs graaien naar geld (jij mag noooooit meer raden). Arme Bea, en dan is het pas 10 uur in de ochtend…

Het kan nog extremer. In een flits wissel ik (dit maal met lichaam en al) van plaats met de piloot van een groot vrachtvliegtuig. Hoe zet ik dat ding aan de grond zonder te overlijden? Probleempje…
Of plotseling lig ik in de armen van David Boreanaz, die in het echt ook vampirische trekjes blijkt te bezitten. Mag ik ook een hapje?
Dan heb je nog die situaties waarin ik kan vliegen, waarin ik word opgezogen door de TV of door een computerspelletje, het leven red van iemand aan wie ik een hekel heb, Johann Sebastian Bach ontmoet, de liefde bedrijf met een volslagen onbekende, per ongeluk iemand vermoord, plotseling midden in de Tweede Wereldoorlog zit, mannetjes van klei maak die echt leven…

Ik loop over straat en creëer mijn eigen wereld. Die vervelende man uit de buurt met dat irritante hondje loopt in zijn (rood met witte stippen) onderbroek. Het hondje draagt dezelfde outfit. Een beetje god en een beetje kind. En de aarde is plat.


8 reacties

KingArthur · 17 november 2004 op 11:34

Raar is leuk, gewoon dat is zo saai. Keer het om, geef de boel een draai (klein orkest).

Blijf doordromen.

Kees Schilder · 17 november 2004 op 12:13

Talent zat op deze site. heerlijk

Wright · 17 november 2004 op 12:36

Mooi!
Zo wordt de realiteit van de één, een fantasie voor de ander.

😉

Mup · 17 november 2004 op 17:38

Hulde!

Groet Mup.

pepe · 17 november 2004 op 20:03

(h)eerlijk dat dromen.

Toch ook wel weer lekker wakker te worden en te beseffen dat jouw leven/schrijven ook zeer de moeite waard is, klasse

sally · 17 november 2004 op 20:55

fantaseren…..
ik doe niet anders.
Van jongs af aan al een enorme dagdromer.
En mijn dochter al niet minder.
Dus de column spreekt me enorm aan.
noteer al je dromen en we krijgen misschien nog een paar prachtige columns van je.
liefs Sally.
😉
ps. daarom vind ik de handtekening van pepe zo mooi:
met mijn gedachten ergens anders,
ben ik altijd overal. 😎

Li · 17 november 2004 op 21:50

Als ik al jouw fantasietjes lees, dan moet dat een flink aantal droomcolumns opleveren. Ik ben benieuwd!;-)

Li

Ma3anne · 19 november 2004 op 08:30

Vrijheid van fantaseren kan ons gelukkig niet afgepakt worden.
Heerlijk om in gedachten je eigen wereld in te kleuren. Erg leuk beschreven.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder