Flexibel

11 Maart en een pak sneeuw op mijn stoep. Kan daar nou niet eens wat aan gedaan worden?
Een nieuwe zorgverzekering kan toch ook? Om maar niet te spreken over invoering van die klote euro? Zelfs het weer werd, na invoering daarvan, chagrijnig wat resulteert in sneeuw op 11 maart! Het moet toch een koud kunstje zijn om via de kabel of ADSL een aansluiting te fabriceren naar eeuwigdurende zomers? En om het nog erger te maken komt die randviool van een buurman aanwaggelen.
Dikke sigaar in z’n hoofd waardoor hij nog meer gaat lijken op een trol met een lul onder zijn neus in plaats van tussen zijn benen.

‘Kuch, hoest,hijg,’ rochelt hij geestig. ‘Jij kunt toch een beetje lezen?,’ piept hij als een rat die dacht dat het terugkoppen van een straattegel geen kwaad zou kunnen.
‘Hoezo?,’ vraag ik ongeïnteresseerd.
‘Dan moet je dit eens lezen,’ pruttelt hij terwijl hij zijn sigaar van de ene naar de andere mondhoek laat stuiteren.
Hij duwt mij een blaadje in mijn handen wat een memo blijkt te zijn van de koekjesfabriek waar hij werkt. Ik lees het vluchtig door en vraag wat ik hier mee moet.

‘Ik begrijp het niet,’ zegt hij mistroostig. Al die vreemde woorden en zinnen. Ik kan er geen touw aan vastknopen.’
‘Dat is ook niet de bedoeling,’ antwoord ik
‘Wat is niet de bedoeling?,’vraagt hij onthutst terwijl hij zijn sigaar nu recht omhoog manoeuvreert wat op zich al een kunststuk is met die reptielenlippen.
‘Dat je een touw aan dit briefje vastknoopt,’ leg ik uit.
‘Leg nou effe uit wat ze willen, buurman,’ piept hij geïrriteerd.
‘Oké, ik zal het even hardop voorlezen:
“Flex-bijeenkomsten:

Koekjesfabriek van der Plork BV wil haar personeelsbestand verder flexibiliseren. Dat wil zeggen, minder koekjesinpakkers met vaste, grote contracten en meer koekjesinpakkers die op oproepbasis flexibel inzetbaar zijn.
Voor alle afdelingen binnen Koekjesfabriek van der Plork B.V is een zogenaamd flexbeleid vastgesteld.
Het nieuwe beleid zal gehanteerd worden voor nieuwe koekjesinpakkers, alle huidige koekjesinpakkers krijgen de mogelijkheid om op vrijwillige basis over te stappen.
Om iedereen goed te informeren nodigen wij alle koekjesinpakkers uit voor een infoflexbijeenkomst”

Hij kijkt mij wazig aan en dat wordt er niet beter op door de sigarenrook die om zijn kop dwarrelt.
‘Wat begrijp je hier niet aan?,’ vraag ik hoofdschuddend.
‘Eh…wat is eh ..een infoflexbijeenkomst?,’ stottert hij.

‘O, zeg dat dan meteen,’zeg ik terwijl ik hem geruststellend op zijn schouder sla.
‘De koekjesfabriek is bijna failliet. Je wordt gewoon opgeroepen om een vergadering bij te wonen waarin je meegedeeld zal worden dat je vaste aanstelling voorbij is en dat je hooguit nog als oproepkracht een paar uur mag werken. Doe je dat niet dan mag je vrijwillig oprotten.

Ik denk dat ik het zo wel aardig samenvattend vertaald heb, denk je ook niet?’
Buurman denkt niets. Hij spert eerst zijn ogen open en daarna zijn muil.Op zich niets bijzonders ware het niet dat de sigaar, alle zwaartekrachtwetten negerend, gewoon in zijn mond blijft hangen.
‘O lieve Jezus, o lieve Jezus,’ roept hij bijna stikkend in zijn sigaar. ‘En dat drie jaar voor mijn pensioen!’
Hij waggelt op flexibele snelheid naar zijn huis waarbij hij uitglijdt over de pak sneeuw op mijn stoep en zijn beide voeten verstuikt waardoor zijn flexibiliteit aanzienlijk afneemt.
‘O Jezus,’ kermt hij. ‘Nu kan ik niet naar die vergadering.’
‘ Geeft niet buurman,’ troost ik hem.’Je kunt altijd de notulen nog opvragen, zo flexibel is Koekjesfabiek van der Plork B.V. toch wel?’
‘O man,o man.Wat zal mijn vrouw hier van zeggen?,’ jammert hij door.
‘Laat mij raden, eh..koekje voorbij?’