flitscontacten

Zolang mogelijk oogcontact houden is mij geleerd. Alleen, zolang mogelijk oogcontact is nog altijd een privé-gebeuren. In het openbaar al snel ongewenste intimidatie. Het autoverkeer is de enige uitzondering. Als verkeersdeelnemer mag ik oogcontact houden. Vanuit mijn autostoel moet ik, volgens de regels, de ander stug aan blijven kijken en in de peiling houden. Zoiets doe je met z’n tweeën, maar dan wel ieder vanachter eigen autoruit. Ik mag, moet zelfs ongegeneerd oogcontacten met een leuke anonieme chauffeuse. Niet te geloven, ze blikt me ook nog aanhoudend terug. Blijkbaar heeft ze haar lesje goed geleerd. Jammer dat het aanhoudend oogcontact meestal zo kort duurt. Een maximum snelheid van 20 km/uur zou leuk zijn. In de file? Ja, dat valt onder het wegverkeer, contacttijd en vrouwelijk schoon genoeg, alleen daar mag het nu weer niet. Een file is een statisch geheel, elkaar in de peiling houden is dan geen noodzaak en al snel asociaal. Het is een sociaal gebeuren, iedereen is min of meer aan elkaar overgeleverd, vluchten kan niet meer. Zwaaien mag ook al niet en door al dat wachten ga ik uit verveling wel eens in de fout. Als oogcontacten dan kunnen doden…, ik bedoel maar. Dus is het ogen op oneindig en verstand op nul.

Toch kan oogcontact buiten de file van levensbelang zijn. Even geen contact, voor je het weet sta je oog in oog met Magere Hein. Dus oog er bij houden. Soms zou ik wel willen smeken geen oogcontact te hoeven houden. Er zijn van die contacten…, dan wil ik mijn gaspedaal wel door de vloer trappen. Spontane flitscontacten zal ik maar zeggen, snel wisselende contacten met als laatste ‘flits’ het allesziende oog van oom agent.