Fop-passie

Ik was laatst op een feestje in een over-hippe lounge, vol flitsende mensen uit de literatuur, media en andere interessante zaken. Centraal middelpunt was een voormalig reclameman, die zijn literaire debuut presenteerde. Aan de minimalistische bar probeerde ik me langs een man met piekhaar en een openhangend overhemd te wurmen, die woest in een notitieboekje zat te schrijven. “Sorry,” grijnsde hij, “even een brainwave noteren.”
Ik probeerde drankjes te bestellen voor mij en mijn vriendinnen, maar de ongeschoren brainwave keerde zich naar me toe en blokkeerde mijn zicht.
“Ja, ik ben creative marketing strategy consultant, maar in mijn hart ben ik eigenlijk dichter. Deze setting is zó inspirerend.” Hij deed zijn best om me indringend aan te kijken, terwijl hij zijn notitieboekje in het borstzakje van zijn ribfluwelen colbert stopte.
“Ik verdien drie ton per jaar in de reclame,” ging hij verder, “maar dat interesseert me niets. Ik geef niet om geld en bezittingen.”
Verbaasd over deze plotselinge ontboezeming keek ik hem aan.
“Ik ben namelijk altijd een heel gewone jongen gebleven. Nog steeds op zoek naar innerlijke en intellectuele bevrediging.” Hij haalde zijn hand door zijn zorgvuldig geknipte non-kapsel, wat mij ruimte gaf om mijn bestelling naar de barman te seinen.
“Weet je, ik wil alles in mijn leven doen met hart en ziel. Ik wil leven voor creativiteit, voor verbazing, voor intensiteit. Ik wil leven voor…” hij zette zijn diepzinnige blik nog een tandje hoger, “…….schoonheid.”
Ik deed mijn best om mijn lach in te houden en keek hem serieus aan, nieuwsgierig naar het vervolg.
“Want waar het uiteindelijk allemaal op neer komt, is passie. Zonder passie kan ik niet leven. En ik weet zeker…” hij liet zijn stem nog wat zakken, “…dat jij ook vol passie zit…”
Ik slikte een opborrelende schaterlach in.
“Mensen met passie trekken elkaar aan als magneten. We zitten op dezelfde golflengte, jij en ik. Ik wéét dat jij het ook voelt.” Hij boog zich verder naar me toe, maar veerde plotseling op. “Je inspireert me zo, ik wil een gedicht over je schrijven!”
Toen het notitieblokje uit de borstzak tevoorschijn werd gehaald, vond ik het weer hoog tijd worden voor mijn gezelschap. Mijn gesprekspartner keek me verbouwereerd na; waarschijnlijk beledigd omdat ik niet van plan was om met hem mee naar huis te gaan voor een partijtje passie. Grinnikend balanceerde ik met mijn drankjes door de drukte. Passie als fashion statement, een nonchalante bohemien-look bij elkaar geshopt op de PC Hooft. Fop-passie!