Gangstermeisje of prinses

Hoeveel soorten vriendschap kan je je voorstellen tussen een leuk blond meisje van 19 en een iets oudere goeduitziende steenrijke geslaagde zakenman? Ofwel deelden Klaas Bruinsma en Mabel Wisse Smit behalve de boot ook het bed? Wist ze het of wist ze het niet, van die wapens en die drugs? Stel je trekt bij iemand bij wie je over de vloer bent de koelkast open en die blijkt vol te staan met blikjes bier, kan je dan diens favoriete drank raden? Maar als Klaas zijn zaken nu eens helemaal niet hoefde te verbergen voor Mabel? Het is geen geheim dat vrouwen bij bosjes vallen voor foute mannen. Begrijpelijk, het is natuurlijk een stuk spannender voor een avontuurlijk jong ding om vrienden te zijn met iemand die niet met klappertjespistolen maar met echte pistolen schiet. En voor wie coke geen schuimend bruin drab maar glinsterend wit poeder is. Maar zelfs al zou ze wel eens gierend van de lach een pistool leeggeschoten hebben op een bierblikje dan wil dat nog niet zeggen dat ze de voeten van een concurrende drugsbaron in beton heeft helpen gieten. Ter verdere verontschuldiging zijn criminelen vaak in wezen gevoelige zachtaardige jongens die door verkeerde vrienden op het verkeerde pad gekomen zijn. Als je daar even over nadenkt kan je je best een voorstelling maken bij diepere vriendschap tussen Klaas en zijn gangstermeisje. Klaas schijnt graag gefilosofeerd te hebben. Mabel had haar school afgemaakt en ze zouden het dus over de zin van het leven gehad kunnen hebben. Mabel in het algemeen en Klaas meer in het bijzonder over de zin van het leven van zijn concurrenten in de wereld van wapens en drugs.

Het kan eigenlijk best een voordeel zijn als prinsesjes in spe een wilde jeugd gehad hebben. Net zo’n gevalletje als Mabel is prinses Mette Marit in Noorwegen. Die heeft niet alleen de nacht doorgebracht met een drugshandelaar. Ze heeft er zelfs een kind van. Mabel en Mette Marit hebben eerst echt geleefd en beginnen moe maar voldaan voorbij hun dertigste gewoon aan een rustige oude dag met een saaie prins. Het is in ieder geval beter dan de omgekeerde weg. Diana trouwde voor ze geleefd had met een saaie prins en met haar is het minder goed afgelopen. Toch is het lastig als aankomend prinsesjes als Mabel eerst iets heel anders gedaan hebben. Ze zijn niet van oude adel en de neiging is sterk om die valse start achteraf weg te poetsen. Dus moet aangetoond worden dat ze eigenlijk altijd een prinsesje was. Dat alleen maar door een charmante prins wakker gekust hoeft te worden. Bij die charmante prins wringt het eigenlijk al maar vooral een gangster waarmee zo’n aankomend prinsesje in het verleden lag te rollebollen past niet in het plaatje. Logisch dus dat Mabel daar niet mee te koop loopt zolang ze nog geen prinses is. Dat doe je ook niet met neuspeuteren of bedplassen. Maar haar Noorse collegaatje Mette Marit pakte het anders aan. Zij nam de gok en gaf het gewoon toe. Toch de koninklijke weg.

Waarom willen meisjes als Mabel en Mette Marit eigenlijk prinses worden? Gedoemd om de rest van hun leven op te zitten en pootjes te geven. Bij nader inzien eigenlijk een beetje dezelfde rol die een gangstermeisje heeft. Misschien is de overstap van de wereld van het poeder en glimmende pistoollopen naar de wereld van mantelpakjes en glanzende parelkettingen minder groot dan hij lijkt.