Gedachtenspinsels uit Hahei

Een zwarte, lege vlakte spreidt zich voor mij uit. Het is nacht en dus valt er niets te zien, maar dat geeft niet. Het ruisen van de zee op de achtergrond en de zwoele zomerbries die mijn gezicht aait is nu meer dan voldoende. Deze tijden van relatieve stilte gebruik ik vaak om alle indrukken in de voorraadkamer van mijn geheugen op te slaan. Ik vraag mij spontaan af hoeveel MB het zou zijn. Ik bedoel, als je de herinneringen in Mega Bytes kon uitdrukken. Aardig wat schijfjes bij elkaar. Captain James Cook, die hier een paar honderd jaar geleden voet aan wal zette, zou waarschijnlijk niets van bovenstaande zin begrijpen, maar ook hij moet ongeveer hier hebben gezeten en zijn scheepslogboek hebben bijgewerkt. Misschien wel naast dezelfde cv-ketel… Maar goed, van een Brit naar een Duitser. En niet gewoon een of een paar ofzo. Nee, 500.000 van die knakkers! Dat is een achtste van de totale bevolking van Nieuw Zeeland. Ik kon het eerst niet geloven, totdat in elke baai, ieder hostel, elke supermarkt, de harde klanken van de deutsche jugend in m’n oren tetterde, Als je denkt dat er hier veel zijn, in Australie hebben ze er drie miljoen en beginnen de autoriteiten hun visa te weigeren. Mogen zij ook een keer niet naar binnen. Ik heb geen idee waarom ze allemaal juist hier naar toe trekken. Misschien dat de duitse regering de niet al te snuggere jeugd wil stimuleren om hier wat levenswijsheid op te doen want ik zat naast een “jungen” in de “ boes” die met al zijn kracht probeerde een koffiebekertje af te sluiten. Hij vroeg aan mij of ik een handje kon helpen. Ik keerde mij om en nadat ik de situatie in ogenschouw had genomen zei ik: ‘es sind zwei.’ Ik ging ervan uit dat hij mij voldoende begrepen had en keek weer recht voor mij uit. “Zwei?” hoorde ik hem vragen. Wederom streek ik over mijn hart en was ik bereid om de duitser uit de schuttersput te helpen. Ik draaide mijn hoofd weer zijn kant op en keek hem vriendelijk aan. ‘ Ja, zwei, euh, zwei decksel. (euh twee dekseltjes betekent dat.) Drie minuten later kon hij van zijn koffie genieten. Beetje flauw van mij, ik weet het. Het betreft hier gewoon een voorbeeld. Je kan natuurlijk niet alle kammen over een duitser scheren. Het wordt nog lastig om deze tekst op internet te krijgen, want breedband internet is hier op veel plaatsen nog iets wat ze wel eens in Star Trek hebben gezien. Op VHS dan natuurlijk. Terwijl de videotheken bij ons langzaam uit het straatbeeld verdwijnen, vind je ze hier nog volop. “Video Ezy” is een van de grotere ketens die je hier in bijna elke middelgrote stad wel tegenkomt. Ik denk persoonlijk dat ze Video Easy bedoelen, omdat ze willen pretenderen dat het huren van video’s bij hun heel gemakkelijk moet zijn, maar ja. Ik schiet weer alle kanten op zeker? Sommigen beweren dat ik schrijf zoals ik denk. Onzin. Als dat waar was zou er veel meer seks in zitten. Vanmiddag keken we een tijdje naar de wolken. Ik had toch niets te doen. Het viel mij op dat het inderdaad waar is wat ze zeggen. “Dat jij niets te doen hebt?” Nee, dat je er de meest bizarre dingen in kan zien. In mijn geval waren het voornamelijk vreemd gevormde en angstaanjagende schepselen die niet zouden misstaan in de griekse of chinese mythologie. Er was echter een uitzondering waar mijn vriend mij op attendeerde: een grote rechtopstaande rups met hazentanden en een bril met enorm dikke glazen. Ik kneep mijn ogen eens goed samen en na enkele seconden antwoorde ik hem vol enthousiasme: “Nein joh! Es sind zwei!”