Ik ben duidelijk geen ochtendmens. Vooral vanochtend had ik moeite met opstaan.
Zoals iedere morgen lag ik nog in mijn bed te genieten van het bekende straaltje zonlicht dat me trouw als altijd kwam wekken. Hij glipte tussen mijn gordijnen door en verwarmde mijn gezicht.
Ik wist zeker dat ik nog minstens tien minuten had voordat mijn wekker zou beginnen met loeien en ik mijn pols zowat zou kneuzen bij het rammen op de snooze-knop van het herriemakende ding. Met een tevreden blik sloot ik mijn ogen en verdween voor die laatste paar minuten nog even onder mijn heerlijk warme deken.
En toen begon het…
Het vreselijke geloei dat me deed wensen dat ik de tijd terug kon draaien en weer onder mijn dekens kon verdwijnen, al was het maar voor héél even.
Maar nee, het geloei hield niet op, ik kon de tijd niet terugzetten.
Met een noodgang zwaaide ik mijn pols in het rond, hopend de juiste knop op de wekker te raken.
Ik raakte…
Een harde knal vulde mijn kamer, maar ik hoorde het niet eens, ik was al vertrokken. Naar het o zo heerlijke dromenland.
Ongeveer een uur later schrik ik wakker.
Ik kijk op de klok: tien voor half negen.
‘Kut, niet weer, nee niet vandaag!’ Met een noodgang spring ik uit mijn bed en stap in een string. ‘Wat moet ik aan? Nouja, ik vis wel weer wat van de grond.’ Mijn hand graait over de bodem van mijn puinzooikamer en vind een broek en een truitje. Hinkelend en stommelend hijs ik mezelf in de baggy-jeans zoals dat met een mooi woord heet. Ik sprint de trap af, de keuken in: Mijn favoriete plek van dit huis. Snel gris ik een krentenbol van de tafel en prop het ding ietwat onsmakelijk in mijn mond, terwijl ik tegelijkertijd mijn wimpers tot 70% probeer te verlengen met mijn Magnif-eyes-mascara, wat natuurlijk niet lukt (die reclamestukjes kloppen ook nooit). Al kauwend en smerend vraag ik me af hoe dit had kunnen gebeuren, hoe had ik me zó erg kunnen verslapen? ‘Zo, aangekleed, ontbeten, opgemaakt… Tanden poetsen dan maar.’ Ik sjees terug naar mijn slaapkamer en tref daar mijn wekker aan. Het ding ligt compleet in duigen, een nogal zielig gezicht. Het voorklepje hangt aan een draadje te bungelen naast mijn nachtkastje, er zit een flinke deuk in de bovenkant en het schermpje is zwart. Ik mep een keer flink op het zielige geval in de hoop dat ie een reactie geeft. Geen kick. Dat moet een flinke woede uitbarsting zijn geweest vanochtend, tja dat krijg je ervan als je mij uit m’n slaap haalt.
Na even snel een tandenborstel door mijn mond heen te hebben gezoefd en een paar schoenen hebben gevonden, pak ik mijn tas en stap op mijn fiets.
Het is vier voor half negen, precies op tijd!
Categorieën: Verhalen
3 reacties
FatTree · 24 oktober 2007 op 11:56
*eerlijke klootzak modus on*
Eerlijk gezegd ben ik niet zo onder de indruk. Het onderwerp is al heel vaak besproken, al lees ik er graag over. Helaas weet je weinig toe te voegen wat ik nog niet eerder gehoord heb.
Daarnaast verspring je opeens midden in je column van ‘verteltijd’. Je begint in de verleden tijd en dan wissel je opeens de verleden tijd om voor de tegenwoordige tijd, een verwarrende leeservaring.
De drie puntjes aan het eind van de zin om spanning op te wekken mag je van mij vervangen met een normale punt. Het gebruik van alinea’s zou ook prettig zijn.
Bij de eerste alinea moest ik trouwens wel lachen. Aangezien we in de wintertijd zitten, zie je ’s ochtends geen licht door je ramen heenschijnen als het voor half negenen is 😉
*eerlijke klootzak modus uit*
Toch vond ik een bepaald gedeelte wel erg leuk.
[quote]Kut, niet weer, nee niet vandaag!’ Met een noodgang spring ik uit mijn bed en stap in een string.
….
terwijl ik tegelijkertijd mijn wimpers tot 70% probeer te verlengen met mijn Magnif-eyes-mascara, wat natuurlijk niet lukt [/quote]
Hier zit een lekkere gang in!
Ik denk dat als je op dat tempo doorschrijft, met de klootzak-punten hierboven in acht nemend dat je een flitsende columnist kan worden! Ik bedoel de hierboven genoemde punten dan ook als opbouwend kritiek.
pally · 24 oktober 2007 op 11:57
Best leuk geschreven, Lieke, deze column, die de vaart in zich heeft waarmee je verslapen bent opgestaan.
Jammer dat je van de verleden tijd opeens overstapt naar de tegenwoordige tijd. Ook wat slordigheidjes, maar dat was de haast natuurlijk 😀
groet van pally
En welkom hier!
Ineke · 24 oktober 2007 op 12:12
Hai Lieke,
Ik vind het een leuke column en heerlijk herkenbaar. Gelezen met een glimlach op mijn mond. Ik ben het eens met de overgang van verleden tijd naar heden, maar goed… Ook ik ben nieuw op columnx en heb hetzelfde commentaar al gehad. Al doende leert men.
Welkom!
Groeten,
Ineke