Gelezen: Bonita Avenue

Ik zie de TV uitzending nog voor me. De ontluistering in de ogen van de schrijver toen de AKO Literatuurrijs naar Marente de Moor ging. De troostende arm van zijn mevrouw die licht werd afgeweerd. Bonita Avenue van Peter Buwalda, breed bewierookt in de recensies, op DWDD door o.a. Freek de Jonge als Internationale Roman geplugd, prijswinnaar in mindere categorieën, viel buiten de hoofdprijs.
Terecht..? Ja, na een week voorlezen is mijn conclusie een gedurfd, maar overschat boek.

De teloorgang van Siem Sigerius, die in de laatste hoofdstukken veel elementen van een zombiethriller meekrijgt is meer een verzameling knap uitgevoerde schrijfoefeningen dan een consistente roman.
De schrijver haalt in zijn debuut alles uit de kast en dat is stilistisch niet gering. Mooie haast dichterlijke vergelijkingen, lange, lange zinnen en rauwe plastische beschrijvingen van handelingen en situaties.
Als hij wat meer maat had weten te houden, was het allemaal beter verteerbaar geweest.
Onophoudelijk vliegen de flashbacks – ook in tussenzinnen- je om de oren.
In ieder hoofdstuk bevinden we ons in een andere tijd op een andere plaats met een andere medespeler in het drama.
Even opletten, zorgvuldig lezen, niks op tegen als op het eind maar duidelijk wordt hoe de puzzel in elkaar valt.
En daar ontbreekt het aan. Het boek kent buiten de hoofdlijn, de neergang van de hoofdpersoon- allerlei verhaallijnen die niet worden afgemaakt.
Het boek staat bol van overbodige couleur locale en informatiestroompjes die niets toevoegen aan de mate waarin je als lezer binnen kan dringen in de innerlijke worstelingen van de hoofdpersoon.
Zoals ik zei, Bonita Avenue is een gespierde macho lappendeken, een roller coaster zoals zelden vertoond. Geld, intriges, bedrog, moord, geplaatst in een eigentijdse omgeving en plaats, Enschede, de vuurwerkramp.
Maar werden wij, mijn voorleesvrouw en ik, geroerd of tot nadenken aangespoord over de thema’s van deze tijd en dit leven?
Gegriezeld hebben we wel, nooit zo beeldend getuige geweest van het doormidden hakken van een bevroren lijk.

De media deden mij weer naar de boekhandel rennen. Zo zie je maar..
Nu starten met Marente de Moor..met net zoveel blijde verwachting.